Malastagione - Francesco Guccini en Loriano Macchiavelli (2011)

Alternatieve titel: De Buizerd

mijn stem

2,00 (1)

1 stem

Italiaans
Detective / Natuur

305 pagina's
Eerste druk: Mondadori, Milaan (Italië)

In de Appenijnen ligt het ogenschijnlijk vredige dorpje Casedisopra - Bovenhuizen. Maar onder de oppervlakte broeit het. Niet alle notabelen zijn consciëntieus. En er loopt een jonge vrouw rond, Francesca, die de stilte doorbreekt. Een oude stroper, Adumas, is in het woud op zoek naar een wild zwijn voor de plaatselijke herberg Da Benito, die beroemd is om zijn Cinghiale in umido. Maar wanneer een zwijn opduikt heeft het een voet in zijn bek. Een voet, niet een poot. Adumas, verbijsterd, vergeet te schieten. Waar een voet is moet ook ergens een lichaam zijn. Maar de Carabiniere vindt Adumas onbetrouwbaar en het dorp lacht hem uit. Die voet, ha, dat zal de Grappa geweest zijn. De enige die hem gelooft is boswachter Gherardini, bijgenaamd de Buizerd. Hij gaat op zoek naar het lijk zonder voet. De vrede wordt opnieuw verstoord. Er breekt een bosbrand uit, waarschijnlijk aangestoken. Francesca wordt gemolesteerd. Mensen worden vermist. Na de brand wordt een verkoold lichaam gevonden, met twee voeten. De Buizerd zoekt onverstoorbaar uit wie de doden zijn en wie de moordenaars.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

2,0

Donkerwoud

geplaatst: 15 juni 2023, 09:32 uur

Oeverloos geleuter in een policier die kunstig wegblijft bij elke vorm van spanning of intrige. Of zoals de zoektocht van boswachter Gherardini weinig meer oplevert dan ellenlange dialogen over dorpsroddel, de vleesrecepten van trattoria 'De Benito' of de onwettige verkoop van het Scheve Huis. Ergens op de achtergrond spelen nog een ecologische ramp en een corrupte patjepeeër die migranten uitbuit, maar zelfs deze verwikkelingen kabbelen maar een beetje voort. 'De Buizerd' (2011) volgt de Baantjer-formule van een detectiveverhaal waarin de sfeerschets en kleurrijke ooggetuigen belangrijker zijn dan enige vorm van inventiviteit. Ook veel plotexpositie om steeds de losse eindjes weer bij elkaar te knopen. Het helpt ook niet dat boswachter Gherardini als een archetypische boekenspeurder weinig eigen persoonlijkheid heeft. De auteurs lijken zelf verliefd op deze stoïcijnse, rechtvaardige einzelgänger en zijn quasi-pretentieuze gesomber over hoe menselijke verdorvenheid natuurschoon kapotmaakt. Het wordt nog clichématiger als deze 'stoere alfaman' zich op een vervelende manier opdringt aan studente Francesca. Een running gag in het verhaal is dat hij haar steeds opnieuw afkapt met het zinnetje: 'Het is een lang en ingewikkeld verhaal.' Dit zegt wel wat over de verhoudingen.

* denotes required fields.