Misschien Moet Je Iets Lager Mikken: Een Verhaal over Armoede en Kansenongelijkheid - Milio van de Kamp (2023)
mijn stem
8 stemmen
Nederlands
Autobiografisch / Psychologisch
214 pagina's
Eerste druk: Atlas Contact,
Amsterdam (Nederland)
In het huis waarin de auteur opgroeit is regelmatig geen licht of warm water en in de buurt waar hij woont is criminaliteit aan de orde van de dag. Toch lukt het hem uiteindelijk wat zovelen niet lukt: te ontsnappen uit de armoede. Hoewel zijn docent hem adviseert ‘iets lager te mikken’, slaagt hij erin vanuit het vmbo de universiteit te bereiken. Maar de sociale stijging komt niet zonder offers. Vervreemding van je familie, je nergens volledig thuis voelen, hoge schulden, depressie. Steeds weer loopt hij tegen de stigma’s rondom armoede aan. Dit boek legt duidelijk de complexiteit van maatschappelijke ongelijkheid bloot.
2
psyche (crew)
geplaatst: 4 juli 2023, 08:58 uur
Interview in VN 1 juli 2023 (€)
‘We gaan een toekomstplan maken,’ kondigt een docent van Milio van de Kamp op een dag aan. Vijftien jaar oud is Van de Kamp, en net teruggezakt van de havo-kansklas en vmbo-t naar vmbo-kader. Het schoolgebouw is uitgewoond, de meubels zijn met een ketting aan de vloer vastgemaakt. Als er in de buurt iets gebeurt, zijn de leerlingen snel verdacht. In de pauzes eten Van de Kamp en zijn vrienden broodjes kebab zonder vlees, om kosten te besparen.
Van de Kamp wil maar één ding: weg hier. Niet in de armoede blijven hangen. ‘Wat wil jij later worden, Milio?’ vraagt mevrouw Pinas. ‘Nou, mevrouw,’ zegt hij, ‘ik zou later we psycholoog willen worden.' Het zou een lange weg worden van vmbo-kader naar wetenschappelijk onderwijs, maar hij heeft de route al uitgestippeld. De weg naar een beter leven. Mevrouw Pinas kijkt hem aan. 'Misschien moet je iets lager mikken,' zegt ze aarzelend.
2
psyche (crew)
geplaatst: 25 juni 2024, 20:07 uur
Klasse laat je nooit los
Milio van de Kamp is socioloog en werkzaam als universitair docent aan de UvA. MvdK groeide op met o.m. huiselijk geweld en armoede. Het gezin was zo arm dat er bijvoorbeeld lange tijd geen gas en licht was, jaren geen vloerbedekking op de grond. Kortom, hij komt van ver en behaalde via het VMBO, MBO, HBO, Universiteit zijn Master. Zonder twijfel kan gesteld worden dat dit enorm knap is, temeer omdat boodschappen als ‘Misschien moet je iets lager mikken’ als antwoord van een docente op een ooit door MvdK uitgesproken wens psycholoog te worden niet bepaald helpt voor het zelfbeeld. Soortgelijke opmerkingen van een universitair docent tegen een publiek van studenten, of wanneer een docent over VMBO leerlingen stelt dat ‘deze kinderen niets kunnen’ helpen evenmin. MvdK heeft zijn boek echt vanuit zichzelf geschreven, dat is mij duidelijk. Daarom zou enerzijds dit werk in het kader van empowerment helpend kunnen zijn voor jongeren. Anderzijds ben ik, zelf opgegroeid als kind met roots in totaal verschillende klassen waaronder die van MvdK, niet onverdeeld enthousiast. Al herken ik wel degelijk beschreven mechanismen, tussen mensen of in de maatschappij t.o.v. bepaalde groepen mensen over en weer.
Waar ik het meest moeite mee heb is het m.i. veel voorkomende ‘wij’ (uit onze volksbuurt opgegroeid in armoede) tegen ‘zij’ (de middenklasse of elitaire mensen). Het invullen voor anderen, de ‘zij’s’.
Ja, ik kan beamen dat er (voor)oordelen bestaan. Maar zijn die niet aanwezig in àlle klassen? Die heb ik zelf evengoed. Ik denk dat het een kunst is bewust te zijn van (voor)oordelen, met name eigen (voor)oordelen. Dat kom ik niet zo veel tegen in dit boek van MvdK of ik herken het onvoldoende, dat kan natuurlijk. Ik denk dat het een kunst is de ander vragen te stellen. Mezelf vragen te stellen als ‘klopt het (zonder meer) wat ik denk?’
Wat ik hiernaast in het begin van het boek minder sterk vond is theoretische achtergronden vermengen met persoonlijk proza. Wellicht heeft MvdK e.e.a. alvast willen uitleggen, echter ik vind het een stijlbreuk die afleidt. Bovendien onnodig, want later in dit boek als MvdK i.p.v. psychologie sociologie gaat studeren ‘ontwaakt’ hij als het ware. MvdK gaat begrijpen welke factoren van invloed kunnen zijn bij mechanismen onder mensen.
Laten we hierbij niet vergeten dat eigen drijfveren, cognities en eigenschappen net zo goed van belang zijn. In die zin heeft Lilian Rubin mij deze invloeden duidelijk gemaakt. Wat maakt dat sommige mensen hun pijnlijke verleden te boven komen en het bij anderen hun hele leven beheerst. Net als MvdK ben ik jaren o.a. gastdocent geweest, ik heb regelmatig benoemd dat het m.i. van groot belang is vertrouwd te raken met ‘je eigen verhaal’. Want zoals MvdK naar mijn idee terecht aangeeft
Ik ben trots op mijn verschillende roots, op mijn verschillende familieleden. Rijk of arm. Ik heb van allemaal geleerd en leer nog steeds. Dit is mij dan weer van dienst geweest tijdens mijn werkzame leven. En misschien ben ik stiekem wel het meest trots op mijn roots uit Crooswijk in Rotterdam. Daarom hou ik zo van het boek Karakter: Roman van Zoon en Vader .
3*
Milio van de Kamp is socioloog en werkzaam als universitair docent aan de UvA. MvdK groeide op met o.m. huiselijk geweld en armoede. Het gezin was zo arm dat er bijvoorbeeld lange tijd geen gas en licht was, jaren geen vloerbedekking op de grond. Kortom, hij komt van ver en behaalde via het VMBO, MBO, HBO, Universiteit zijn Master. Zonder twijfel kan gesteld worden dat dit enorm knap is, temeer omdat boodschappen als ‘Misschien moet je iets lager mikken’ als antwoord van een docente op een ooit door MvdK uitgesproken wens psycholoog te worden niet bepaald helpt voor het zelfbeeld. Soortgelijke opmerkingen van een universitair docent tegen een publiek van studenten, of wanneer een docent over VMBO leerlingen stelt dat ‘deze kinderen niets kunnen’ helpen evenmin. MvdK heeft zijn boek echt vanuit zichzelf geschreven, dat is mij duidelijk. Daarom zou enerzijds dit werk in het kader van empowerment helpend kunnen zijn voor jongeren. Anderzijds ben ik, zelf opgegroeid als kind met roots in totaal verschillende klassen waaronder die van MvdK, niet onverdeeld enthousiast. Al herken ik wel degelijk beschreven mechanismen, tussen mensen of in de maatschappij t.o.v. bepaalde groepen mensen over en weer.
Waar ik het meest moeite mee heb is het m.i. veel voorkomende ‘wij’ (uit onze volksbuurt opgegroeid in armoede) tegen ‘zij’ (de middenklasse of elitaire mensen). Het invullen voor anderen, de ‘zij’s’.
Ja, ik kan beamen dat er (voor)oordelen bestaan. Maar zijn die niet aanwezig in àlle klassen? Die heb ik zelf evengoed. Ik denk dat het een kunst is bewust te zijn van (voor)oordelen, met name eigen (voor)oordelen. Dat kom ik niet zo veel tegen in dit boek van MvdK of ik herken het onvoldoende, dat kan natuurlijk. Ik denk dat het een kunst is de ander vragen te stellen. Mezelf vragen te stellen als ‘klopt het (zonder meer) wat ik denk?’
Wat ik hiernaast in het begin van het boek minder sterk vond is theoretische achtergronden vermengen met persoonlijk proza. Wellicht heeft MvdK e.e.a. alvast willen uitleggen, echter ik vind het een stijlbreuk die afleidt. Bovendien onnodig, want later in dit boek als MvdK i.p.v. psychologie sociologie gaat studeren ‘ontwaakt’ hij als het ware. MvdK gaat begrijpen welke factoren van invloed kunnen zijn bij mechanismen onder mensen.
Laten we hierbij niet vergeten dat eigen drijfveren, cognities en eigenschappen net zo goed van belang zijn. In die zin heeft Lilian Rubin mij deze invloeden duidelijk gemaakt. Wat maakt dat sommige mensen hun pijnlijke verleden te boven komen en het bij anderen hun hele leven beheerst. Net als MvdK ben ik jaren o.a. gastdocent geweest, ik heb regelmatig benoemd dat het m.i. van groot belang is vertrouwd te raken met ‘je eigen verhaal’. Want zoals MvdK naar mijn idee terecht aangeeft
‘Klasse laat je nooit los. Het ligt verankerd in je lichaam, alsof het een onderdeel van je DNA is. Klasse vormt wie je bent’.
Ik ben trots op mijn verschillende roots, op mijn verschillende familieleden. Rijk of arm. Ik heb van allemaal geleerd en leer nog steeds. Dit is mij dan weer van dienst geweest tijdens mijn werkzame leven. En misschien ben ik stiekem wel het meest trots op mijn roots uit Crooswijk in Rotterdam. Daarom hou ik zo van het boek Karakter: Roman van Zoon en Vader .
3*
1
geplaatst: 25 juli 2024, 15:19 uur
Mooi boek. Sluit aan bij verschillende titels over 'klasse' die recent zijn verschenen (Van Rijsbergen, Luyendijk, Van Iperen). Heel persoonlijk relaas, waardoor de uitstapjes naar sociologie soms wat gekunsteld zijn. Niettemin is dat natuurlijk waar het om gaat: het verhaal van Van de Kamp is niet anekdotisch, maar legt iets structureels bloot. Iets dat veel mensen niet zien.
Van de Kamp schrijft heel vlot. Goed boek, ook voor jongere lezers.
Van de Kamp schrijft heel vlot. Goed boek, ook voor jongere lezers.
* denotes required fields.
* denotes required fields.