menu

Kanojo to Kanojo no Neko - Makoto Shinkai en Naruki Nagakawa (2013)

Alternatieve titels: Zij en Haar Kat | 彼女と彼女の猫

mijn stem
2,50 (1)
1 stem

Japans
Verhalenbundel
Sociaal

221 pagina's
Eerste druk: Kanzen, Tokio (Japan)

‘Zij en Haar Kat’ is gebaseerd op een korte anime van vijf minuten uit 1999 van scenarioschrijver en regisseur Makoto Shinkai en uitgewerkt tot een volledige roman van vier verhalen door Naruki Nagakawa. Een kitten is langs de kant van de weg achtergelaten in een kartonnen doos. Zijn mijmeringen over zijn omstandigheden en zijn kille omgeving geven hem een haast menselijke waardigheid. Zijn enige gezelschap is het ritmische geluid van de trein die voorbijraast en hij denkt dat het de hartslag van de wereld zelf is. Op het nippertje wordt hij ontdekt: een jonge vrouw met een paraplu in haar hand buigt zich over hem heen. Zo begint ‘Zij en Haar kat’, dat het leven beschrijft van vier verschillende katten en hun vrouwelijke baasjes. Steeds weer staat het contrast centraal tussen de vrouwen, die worstelen met uitdagingen in het leven als eenzaamheid, verlegenheid en relatieproblemen en de katten, die geleid worden door hun instinct en karakter. Terwijl de vrouwen steeds sterker in hun schoenen komen te staan en het heft in eigen handen nemen in plaats van aan zichzelf te twijfelen, leveren de katten gevat commentaar op al die menselijke eigenaardigheden en zwaktes die ze niet altijd begrijpen.

zoeken in:
avatar van Sol1
Sol1 (moderator)
Korte recensie als tweede boek van zes op 21 oktober 2021 door redacteur Margot Poll in NRC:
Boeken ook verschenen week 42
Het lijken parallelle werelden [noot: van de vrouwen en de katten], maar Nagakawa boetseert ze feilloos ineen.
Waardevolle, filosofische verhalen over de wisselwerking tussen katten en mensen.

avatar van Donkerwoud
2,5
Hun poes had nooit écht aandacht voor mij. Af en toe kwam ze bedelen om eten, maar meestal stoof ze schichtig weg als ik de minste affectie toonde. Niet die dag. Mijn vrienden hadden me uitgenodigd om mijn hart te luchten over een heftig geval van liefdesverdriet. Na twee jaar aan onduidelijke signalen was de kogel door de kerk: mijn amoureuze gevoelens waren niet wederzijds. Ze had zelfs toekomstplannen met een ander. Al die tijd. Voor 't eerst in mijn leven ervoer ik wat je dan een gebroken hart noemt. Het voelde pathetisch en overdreven, maar de pijn om het verlies was er niet minder om. Zo'n raar, onbestemd gevoel van leegte waarin de grijze lucht grauwer lijkt en je je opeens hyperbewust wordt van eigen tekortkomingen. Als je niet genoeg van jezelf kunt houden, dan is het fijn als je ten minste de illusie hebt dat een ander dat wél doet.

Helemaal zeker weten doe je het nooit, maar misschien voelde hun poes dat verdriet óók aan. Juist die avond sprong ze op mijn schoot en bleef troostende kopjes geven. Zelf wilde ik het meteen kapot relativeren met grapjes over een emotionele supportpoes. Mijn vrienden moesten er helemaal niet om lachen. Ze hebben niet lang geleden een ondenkbaar verlies geleden en ze vertelden dat de poes inderdaad reageert op hun rouwproces. Als hij of zij in een duistere of verdrietige bui verkeert, dan springt ze ook bij hen op de schoot voor troostrijke kopjes. Alsof ze hun pijn aanvoelt en hen door deze moeilijke tijd wil slepen. Zou het? Of zijn het onze eigen projecties op dit poezenbeest? Ik weet in elk geval dat ze tegenwoordig nauwelijks meer aandacht voor me heeft. Kennelijk is mijn verdriet over verloren dromen voorbij en wil zij gewoon weer bedelen om eten. Beter voor ons allebei.

Tijdens het lezen van 'Zij en haar kat' (2013) dacht ik terug aan mijn eigen ervaringen met deze emotionele supportpoes. Van die alledaagse magie wanneer er iets warms gebeurt wat je zelf niet helemaal kan verklaren, maar wat toch een bepaalde troost biedt. In vier psychologische portretjes schetst Makoto Shinkai hoe verschillende Japanse vrouwen op een punt in hun leven zijn gekomen dat ze twijfels hebben over het moderne leven. Hun relatieleed, hun ambities, hun rouw en verlies en hun worstelingen om hun eigen plek te vinden in de samenleving. Door hun liefdevolle interacties met katten ontvangen ze loyaliteit, genegenheid en stabiliteit die ze missen in andere aspecten van hun leven. Temeer omdat het rondzwerven van de katten verborgen connecties tussen de vrouwen blootleggen waar zij geen enkele weet van hebben. Los van status of afkomst. Mensen tobben en piekeren vooral over zichzelf, maar zien niet dat alles en iedereen met elkaar in verband staat binnen een cyclus die groter is dan zijzelf.

Met dierlijke ik-vertellers heb ik vrijwel altijd het probleem dat zij te makkelijk kennis hebben over menselijke concepten als treinen, mobieltjes, auto's, televisies, etc. Het ene moment pakkende beschrijvingen vanuit het perspectief van een doorregende kitten die door een jonge vrouw uit een kartonnen doos wordt getild, maar het volgende moment heeft hij bijvoorbeeld prima door dat zij elke dag naar haar werk gaat. De verschillende katten adoreren ook zonder uitzondering hun baasjes als ze hen proberen te helpen om hun verdriet te verwerken. Dingen komen er nog dikker bovenop te liggen als blijkt dat de plaatselijke buurthond alle kennis van vorige levens met zich meedraagt en weet heeft over de oorsprong van alles. Hij kan de buurtkatten vertellen dat alles begonnen is bij het sterrenstof dat we allemaal in onze atomen meedragen. Volgens hem brengt het leven en dood in perspectief.

Voor mij had 'Zij en haar kat' (2013) beter gewerkt als de katten abstracter waren gebleven. Niet als ik-vertellers met psychologische ontwikkelingen die parallel lopen aan menselijk verdriet, maar als de ongrijpbare en autonome wezentjes die ze uiteindelijk blijven. Ook geen uitgesproken Oosterse filosofie om hun mysterieuze wandel in een soort 'circle of life' platheid te vangen. Het is een mooiere gedachte dat ik nooit zal weten of de poes van mijn vrienden werkelijk mijn gebroken hart heeft willen stillen. De troost is er namelijk niet minder om.

Paardenmeisje
Ik ga hier geen stem op uitbrengen, simpelweg omdat ik het boek niet gelezen heb. Wél een aantal jaren geleden "she and her cat" als Engelse manga gelezen.

Als manga kon het me zachts gezegd niet bekoren. Het verhaal ging nergens over en ging ook nergens naartoe. Het leek ook zomaar ergens te eindigen...

De enige verhaallijn/rode draad die de manga bevatte is voor mij dan ook nog eens onduidelijk.

Het hoofdpersonage leert een vrouw kennen. Ik ben er nog steeds niet over uit of er (zeer lichtjes) gehint werd op een lesbische relatie/gevoelens langs beide kanten, of dat het puur vriendschappelijk bedoeld was.

Tevens had de kat geen verschillende baasjes zoals in de plotomschrijving, maar slechts één baasje die de kat op straat vindt... Ik denk dat wat ik gelezen heb, kilometers ver afstaat van de inhoud van dit boek. De plotomschrijving maakt me hier wel nieuwsgierig naar om eerlijk te zijn. Mocht ik hem ergens schappelijk tweedehands vinden, geef ik hem een kans.

avatar van Donkerwoud
2,5
Paardenmeisje schreef:


Tevens had de kat geen verschillende baasjes zoals in de plotomschrijving, maar slechts één baasje die de kat op straat vindt... Ik denk dat wat ik gelezen heb, kilometers ver afstaat van de inhoud van dit boek..


Dit is inderdaad een verhalenbundel met vier verschillende vrouwen en hun katten. Het is allemaal begonnen met deze korte anime van een (toen nog) onbekende Makoto Shinkai. Link: She and her Cat: Their Standing Points

Gast
geplaatst: vandaag om 23:13 uur

geplaatst: vandaag om 23:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.