Memoria de Mis Putas Tristes - Gabriel García Márquez (2004)

Prima boek. Een kort boekje, dat je zo uitleest en waarin niet ontzettend veel gebeurt, maar ik vind dat Márquez een erg mooi beeld schets van een oude man, die zichzelf al in het begin neerzet als een viezige en lelijke oude man. Het bevat een lichte ironie, een beetje weemoedigheid en wat humor, en is bovenal leuk beschreven.

Fantastische titel. Alleen daarom heb ik hem een tijd terug gekocht. Was niet op de hoogte van de reputatie van Marquez.

Mwah.... niet ergerlijk slecht, maar het verhaal, noch de hoofdpersoon of de andere personages boeiden me. Terwijl het natuurlijk wel een boeiend gegeven is! Een negentigjarige die zichzelf een veertienjarige maagd cadeau doet.
Het is dat het maar een klein boekje is, anders had ik het waarschijnlijk niet uitgelezen.

Tja, waar haalt die (80-jarige) Gabriel de inspiratie toch vandaan...

Hij heeft het in zijn boeken inderdaad vaak over hoeren...

Ik vond het een erg deprimerend boek in hoe het beschrijft dat je soms dingen kwijt raakt bij het ouder worden. Dat is bij mij een fundamentele angst, ook al ben ik op een leeftijd dat ik zou moeten genieten van het jong zijn. Door die gevoelens hield ik een enorm rotgevoel eraan over.

Ik ben het nu aan het lezen en bijna op de helft. Ik moet zeggen dat ik het een prima roman vind. Ik had hiervoor nog nooit iets van hem gelezen en heb me voorgenomen om hierna honderd jaar eenzaamheid te proberen.

Inmiddels uitgelezen en ik moet zeggen dat ik het uiteindelijk verhaaltje niet bijzonder vind. De observaties van een 90 plusser vind ik daarintegen erg mooi. Ik vond het daardoor juist een erg optimistisch en hoopgevend boek. Verder heeft de auteur een prachtige stijl en alleen al voor de heerlijk lopende zinnen is deze kleine roman een aanrader.

Dan wens ik je alvast ontzettend veel plezier met het lezen van Honderd Jaar Eenzaamheid

3,75 zou ik zeggen. Maar omdat ik hem in het Spaans heb gelezen, en me daarom misschien eea ontgaan is, rond ik hem af naar vier sterren.

Memoria de Mis Putas Tristes is duidelijk een beschouwing van de zorgen waar Márquez ongetwijfeld met zijn 82 jaar ook mee worstelt. Hoewel de eerder zo fijne sfeer plaats heeft gemaakt voor een haast modernere schrijfstijl (of vertaling), ademt de novelle een fijne melancholiek uit waardoor het prettig lezen blijft.

Plot is niet aanwezig, wel een pakkend portret van een oude man waarbij je je af en toe afvraagt of je sympathie wel bij hem ligt. Het verhaal confronteert de lezer met zijn/haar sterfelijkheid, maar kan niet zo pakken als het eerdere werk van deze geniale schrijver. Een (w)aardige coda, misschien wel zijn laatste werk. 3.5*

Een verhaal waar niet geen plot in zit, en waar relatief weinig gebeurt, maar wel met een prachtige sfeerzetting. Inmiddels m'n vierde Marquez, met veel dezelfde ingrediënten, maar toch een iets andere invalshoek. Soms speelt hij wel iets te simpel op de emotie, en het nihilistische denken aan het begin van de hoofdpersoon vond ik ook niet heel sterk.
De hoofdpersoon wordt nog redelijk uitgediept voor zo een kort verhaal, en het laat je wel met hem meeleven.
En als gezegd, als geen ander weet hij sfeer op te roepen, en helemaal die van Latijns Amerika en de Carribische eilanden. En dat houdt de aandacht er meer dan bij.

Marquez werd voor dit werk geïnspireerd door De Schone Slaapsters van Yasonari Kawabata.

Naar mijn smaak wentelt Marquez zich hier zó in het gevoel van de oude dag, dat het bijna artificieel overkomt. Ik had het gevoel dat de druk die de uitgever in de roman zette op de ik-figuur om te blijven schrijven, ook in werkelijkheid een grote rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van dit laatste werk van Marquez. Het leek soms wel een ultiem verplicht nummertje over een ultiem verplicht nummertje over...

Niet zijn allerbeste werk natuurlijk, deze novelle van 125 bladzijden, maar toch altijd nog wel plezierig om te lezen. De absurde, uiteindelijk platonische verliefdheid van een hoogbejaarde op een meisje van een jaar of 15. In een bordeel gaat hij naast haar liggen terwijl zij slaapt.
Genoeg bekende Marquez elementen aanwezig.