Nirwana - Tommy Wieringa (2023)
Nederlands
Oorlog / Sociaal
464 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij,
Amsterdam (Nederland)
Willem Adema geldt als een visionair waterbouwkundige met een besmet verleden. Hij vecht aan Duitse zijde aan het oostfront om de olievelden van de Kaukasus te veroveren, maar halverwege de oorlog komt hij tot inkeer en sluit zich aan bij het verzet. Na zijn gevangenisstraf pioniert hij in Venezuela voor de olie-industrie en vanaf de jaren zestig speelt hij een hoofdrol in de offshore op de Noordzee. Zijn kleinzoon Hugo Adema is een beroemd kunstenaar wiens leven in een impasse is geraakt nadat zijn grote liefde hem heeft verlaten. Om de tijd te doden keert hij terug naar het landgoed van zijn grootouders waar hij is opgegroeid, om het verleden van zijn inmiddels honderdjarige grootvader te onderzoeken. Was zijn overstap naar het verzet oprecht of ingegeven door opportunistische motieven, en welke rol speelde hij werkelijk aan het oostfront? Intussen beschouwt Hugo de tijd waarin hij zelf leeft steeds meer als een voortzetting van die veroveringsoorlog met andere middelen. Wanneer zijn vroegere gouvernante overlijdt duiken in haar huis de verloren gewaande dagboeken van zijn grootvader op, die een ontstellend nieuw licht werpen op diens oorlogsjaren.
Blijft over een sterk verhaal over (de kleinzoon van) een ouwe nazi die door zijn contacten en vooral door zijn geld met zijn verleden weg kon komen. Zijn dagboeken over opportunisme in de nazitijd en zijn diensttijd die hij oa in Rusland tijdens WOII doorbracht onder helse omstandigheden vond ik tot het beste behoren.
Gebaseerd op de bestaande ouwe nazi en in de offshore groot geworden zakenman Pieter Schelte Heerema.
Ergens is Wieringa bezig met een waargebeurd verhaal over een industrieel die collaboreerde met de nazi's (zo blijkt uit interviews) maar dan met fictieve personages en dit is slechts één verhaal. Er komt nog een verloren zus langs, een beeld van Nederland nu, een liefde die is geëindigd, Wieringa die zichzelf in het verhaal schrijft (niet bepaald een goede keuze en totaal niet overtuigend), oorlog, klimaatproblematiek en dat laatste ook ten opzichte van wereldhandel. Maar dat alles hangt er stuk voor stuk bij. Geen idee wat Wieringa in gedachten had maar dit alles had minstens 1.000 pagina's moeten hebben om inhoudelijk goed uitgewerkt te worden. Het boek is nu een drukke bedoening maar ook rommelig en leeg. Het boek mist vooral urgentie ondanks alle zware thema's.
Wieringa kan wel schrijven. Zijn zinnen lopen soepel als satijn en dit boek leest enorm vlot weg, al ligt dat ook aan het weinig bijzondere taalgebruik en de zwakke inhoud. Enkele hoofdstukken springen eruit, vooral de dagboekfragmenten met de horror van de oorlog. Echt vervelen doet het boek niet al wist dit werk me nergens echt te vermaken of te prikkelen, laat staan te imponeren. 2,5*.
In dat gesmijt met woorden die ik nooit iemand hoor gebruiken en waarvan zelfs mensen die Nederlands gestudeerd hebben zeggen dat ze er nog nooit van gehoord hebben, ik zie het nut niet zo.
Heb je hier een voorbeelden van want ik vond dit boek juist totaal daar geen last van hebben. Eerder vrij alledaags taalgebruik dat hij gebruikte dus ik herken dit punt totaal niet.