The Partner - John Grisham (1997)

Prima verhaal.! Erg spannend zoals vele van zijn verhalen. Ook verfilmingen van zijn (andere) boekken zijn meestal goed.

Zeer sterk verhaal met een intrigerend einde. Prachtig hoe het hele proces in elkaar is gezet en na iedere bladzijde kom je weer wat meer te weten. 4*

Dit is een heel fijn boek om te lezen. Grisham kan echt fantastisch vertellen en schrijven. Het verhaal bouw ook mooi op.

Toch heb ik het gevoel dat er meer had ingezeten. Ik vind het meer een drama als een thriller (maar: what's in a name) en soms had Grisham misschien de zaken net ietsje meer op de spits kunnen drijven.

Het is, in tegenstelling tot andere thrillers van Grisham, wat mij betreft geen "pageturner", en het einde vond ik echt bedroevend, ongeloofwaardig, en overhaast (was het papier op? )

Samengevat: prima lectuur maar niet subliem.

Aardig verhaal, maar ik vond het geen pageturner.

Boeiend verhaal, vergezocht, maar dat hoort er natuurlijk bij bij dit soort thrillers. Je valt meteen in de actie en meteen denk je: "dit zou wel eens leuk kunnen worden."

Nu, razendspannend wordt het eigenlijk nooit: de spannendste dingen gebeuren vooral in het eerste deel van het boek. Daarna gaat het vooral om vertellen wat er vroeger allemaal gebeurd is. Er wordt dus met veel flash-backs gewerkt. Geen echte want het gaat gewoon om het relaas van wat er precies gebeurd is.

Dir gebeurt met mondjesmaat en precies daar wringt het schoentje. De afloop tekent zich al vrij voreg af en de enige spanning die rest zijn de feiten die gewoon heel lang door Lanigan verborgen gehouden worden. Veel humor is niet nodig, maar in dit boek gaat het er wel heel zoutloos aan toe. Bovendien wordt een verhaal (over het lijk bv.) eerst beknopt vertled en daarna nog eens en nog eens uitvoerig uit de doeken gedaan. Alsof Grisham een aantal lettertekens moet halen volgens zijn contract.

Schwung? Vaart? Daarvoor moet je bij Chandler en Ellroy zijn, maar niet bij Grisham. Het gaat allemaal een beetje te planmatig. Maar de grootste teleurstelling moet dan nog komen: die afloop!

Laat ik nog even een gedurfde twist eraan breien! Terwijl hij met zijn schrijfsels ons eerst wil laten geloven dat er echte liefde in het spel is (de tranen, het gemis, het gehunker, het vertrouwen in Patrick). Brengt zij dan zichzelf eerst in gevaar omdat ze pas kan verdwijnen nadat Patrick de premiejagers uit haar vaders zog heeft gekregen? Nou, waarom gaat Lanigan dan niet zelf aan de slag met wat zelfgemaakte elektro-apparatuur? Ik zou het wel weten.

Nee, met zo'n einde voel ik me gewoon belazerd. En weet ik weer waarom ik zo'n hekel heb aan thrillers.