De Eerlijke Vinder - Lize Spit (2023)

91 pagina's (tov meestal zo'n 94), waarvan de vier hoofdstukken worden voorafgegaan door een lege bladzijde en een bladzijde met enkel het hoofdstuknummer erin. Dus eigenlijk goed 85 pagina's. Een dunnetje. En ook een klein verhaal waar Spit voor kiest. Wat prima is, want je hebt niet veel ruimte en dan moet je niet te veel willen vertellen (zoals Siebelink wilde in zijn gedrocht).

Van de vier hoofdstukken is het eerste veruit het beste. Geweldig hoe ze de leefwereld van een ongeveer 10-jarig kind weet weer te geven en zijn obsessie met flippo's. Subtiel wordt even ook verteld hoe zijn familiesituatie is. Goed en knap gedaan. Daarna komt er meer plot, meer personages (de hele familie van vriendje Tristan, maar dat zijn te veel mensen voor zo'n boekje) en is die kracht van het eerste hoofdstuk wat weg. Al met al leest het boek nog best fijn weg (de plot blijft wel doorgaan), maar is nergens meer echt uniek. Uiteindelijk wilde ik weten hoe het zou aflopen zonder dat ik nog echt geboeid was door de personen of verhaal. 3,0*.

Lize Spit is overigens nog maar de zevende Vlaamse auteur in de geschiedenis van het boekenweekgeschenk. Lampo, Gijsen, Claus, Lanoye, Verhulst en Op de Beeck is uiteraard geen slecht lijstje om je bij te voegen.

Wat een goed boekenweekgeschenk! Lize Spit heeft zich knap ingeleefd in een jongen van tien en het voelt niet als een ingekorte roman.

Een zeer geslaagd boekje, dat al met al een stuk interessanter uitviel dan de eerste helft deed vermoeden. Lastig bij de wat korte verhalen is de binding met de (hoofd)personages en waar ik aanvankelijk het idee kreeg dat het probleem dat in het verschiet lag niet bijster veel impact zou hebben, wist het verhaal zich toch in een richting te ontwikkelen die wel degelijk de nodige spanning met zich meebracht. Lize Spit haar stijl, met onder andere originele metaforen en subtiele heen-en-weerverwijzingen, is er een die me wel aanspreekt en me in dit geval alvast een eerste maal erg goed is bevallen. Daarmee vooral goede reclame voor het oeuvre van de auteur zelf maar ook zeker uiterst doeltreffend als meest primaire onderdeel van de promotieweek van het boek, want gewoon een meeslepend verhaal dat prima duidelijk maakt wat met fictie kan worden bewerkstelligd.

Ik ben een liefhebber van de boeken van Lize Spit, beide boeken hoog gewaardeerd en ook dit korte verhaal viel zeer bij me in de smaak.

Mooi klein verhaaltje over Jimmy die bevriend raakt met een jongen uit Albanië: Tristan.
De vriendschap betekent veel voor Jimmy gezien zijn persoonlijke situatie. Heel mooi beschreven wat een thuissituatie met een kind doet, alsmede het inlevingsvermogen van de schrijfster om het gedachtegoed van een 10-jarige goed weer te geven.

Een dun boekje dat op mij toch wel indruk heeft gemaakt. Lize Spit heeft zowel Jimmy als Tristan goed weten weer te geven in dit korte verhaal. Dat vind ik op zich best uitzonderlijk. De wanhoop/angst van Tristan en zijn familie komt goed naar voren, maar ook de belangrijkheid en betekenis van vriendschap voor Jimmy. Wat mij betreft een mooie prestatie van de auteur. Ik ben zeker benieuwd geworden naar andere boeken van haar.

Kleine correctie op wat je schreef. Het gezin komt uit Kosovo, uit het gedeelte dat zich afgescheiden heeft van Servië. En Kosovo wordt voor een groot gedeelte bevolkt door etnische Albanezen.

En nu naar het boek(je). Een prettig geschreven goed opgebouwd verhaal dat veel facetten belicht van vluchtelingen die moeten wennen aan de Vlaamse samenleving (en omgekeerd) en dan de maken krijgen met een mogelijke uitzetting. De jeugdige hoofdpersonen worden levensecht getekend. Ik wil wel meer lezen van deze schrijfster.