menu

Vospominania - Andrej Sacharov (1990)

Alternatieve titels: Mijn Leven | Воспоминания

mijn stem
geen stemmen

Russisch
Autobiografisch

773 pagina's
Eerste druk: Knopf, New York (Verenigde Staten)

Andrej Dimitrijevitsj Sacharov (1921-1989) was één van de meest paradoxale en opzienbare persoonlijkheden die de Sovjetunie in de naoorlogse tijd heeft voortgebracht. Ofschoon drievoudig Held van de Socialistische Arbeid en drager van de Stalinprijs, werd hij gedurende de helft van zijn leven door de autoriteiten als een hinderlijk individu beschouwd, met alle gevolgen vandien voor hemzelf, zijn werk en zijn familie. Enerzijds wordt hij de ontwerper van de vernietigende waterstofbom genoemd, aan de andere kant werd hem in 1975 de Nobelprijs voor de Vrede toegekend. 'Mijn Leven' bevat niet alleen Sacharovs beschrijvingen van de wapenfabrieken en laboratoria waar hij in de oorlog werkzaam was, van Het Object, het afgelegen nucleaire onderzoekscentrum waaraan hij was verbonden, van de atoomproeven die vervolgens plaatsvonden, van de gang van zaken binnen de Academie van Wetenschappen en van zijn ontmoetingen met gezagdragers en leiders als Beria, Chroesjtsjov, Brezjnev en Gorbatsjov, maar ook en vooral komen in deze autobiografie de persoonlijke drijfveren en menselijke aspecten van Sacharovs leven aan bod. Zo schrijft hij over kinderjaren en studietijd tijdens het bewind van Stalin, de successen en levensomstandigheden van de jonge geniale fysicus, zijn toenemende bezorgdheid over de politieke en sociale dimensies van zijn natuurwetenschappelijk werk, over zijn familie en zijn gezinsleven, en over de definitieve ommekeer in zijn denken in de jaren zestig die hem in de een steeds hardere strijd met de KGB wikkelde.

zoeken in:
avatar van Raspoetin
Ik kwam op dit boek via een tweet die refereerde naar deze memoires naar aanleiding van dit treurige nieuwsbericht: Sacharov Centrum in Moskou moet dicht: Opnieuw zitten we achter ijzeren gordijn - nos.nl De naam van de dissident Sacharov kende ik eigenlijk al via de essays van Karel van het Reve.

Voor de plotomschrijving had ik de eerste twee alinea's gebruikt van de achterflap van de Nederlandse vertaling. Voor de volledigheid plaats ik hier de tekst in zijn geheel.

Andrej Dimitrijevitsj Sacharov (1921-1989) was één van de meest paradoxale en opzienbare persoonlijkheden die de Sovjetunie in de naoorlogse tijd heeft voortgebracht. Ofschoon drievoudig Held van de Socialistische Arbeid en drager van de Stalinprijs, werd hij gedurende de helft van zijn leven door de autoriteiten als een hinderlijk individu beschouwd, met alle gevolgen vandien voor hemzelf, zijn werk en zijn familie. Enerzijds wordt hij de ontwerper van de vernietigende waterstofbom genoemd, aan de andere kant werd hem in 1975 de Nobelprijs voor de Vrede toegekend.

'Mijn Leven' bevat niet alleen Sacharovs beschrijvingen van de wapenfabrieken en laboratoria waar hij in de oorlog werkzaam was, van Het Object, het afgelegen nucleaire onderzoekscentrum waaraan hij was verbonden, van de atoomproeven die vervolgens plaatsvonden, van de gang van zaken binnen de Academie van Wetenschappen en van zijn ontmoetingen met gezagdragers en leiders als Beria, Chroesjtsjov, Brezjnev en Gorbatsjov, maar ook en vooral komen in deze autobiografie de persoonlijke drijfveren en menselijke aspecten van Sacharovs leven aan bod. Zo schrijft hij over kinderjaren en studietijd tijdens het bewind van Stalin, de successen en levensomstandigheden van de jonge geniale fysicus, zijn toenemende bezorgdheid over de politieke en sociale dimensies van zijn natuurwetenschappelijk werk, over zijn familie en zijn gezinsleven, en over de definitieve ommekeer in zijn denken in de jaren zestig die hem in de een steeds hardere strijd met de KGB wikkelde.

Bij deze strijd ging het meer en meer om de rechten van personen voor wie hij zich – samen met zijn tweede vrouw, Ljoesja, oftewel Jelena Bonner – inzette, zoals Grigorenko, Orlov, Boekovski, Martsjenko en Sjtsjaranski, alsook om het lot van de Krimtataren, Volga-Duitsers en andere verdrukte minderheden, het door de industrie bedreigde Bajkalmeer en de invallen in Tsjechoslowakije en Afghanistan. Het boek eindigt met Sacharovs triomferende terugkeer in Moskou in 1986, na een lichamelijk en geestelijk slopen ballingschap van zes jaar in Gorki.

Ondanks huiszoekingen met herhaalde diefstal van delen van het manuscript, ondanks zijn ballingschap en het gedwongen isolement waarin hij toen verkeerde, heeft Sacharov deze herinneringen – waarin hij in 1978 begon en die hij enkele maanden voor zijn dood op 14 december 1989 in Moskou afsloot – op indrukwekkende wijze op schrift weten te stellen. Deze memoires zijn als politieke getuigenis, als historisch document en als persoonlijke bekentenis van unieke waarde.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:01 uur

geplaatst: vandaag om 17:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.