menu

Corazón de Tango - Elia Barceló (2007)

Alternatieve titel: Tangohart

mijn stem
4,10 (5)
5 stemmen

Spaans
Romantiek

184 pagina's
Eerste druk: 451 Editores, Madrid (Spanje)

'Tangohart' is het verhaal van een fatale liefde. De belangrijkste ingrediënten: een danssalon, een Spaanse immigrante, een jonge Italiaan die zijn geluk beproeft, een Duitse zeeman - en de ijskoude schittering van een lemmet. Als de Spaanse immigrante plotseling verdwijnt, voert Elia Barceló haar lezers mee terug in de tijd, naar het Buenos Aires van rond 1920, toen de tango het leven op straat bepaalde. Langzaam ontvouwt ze de geheime verlangens die tot misdaad kunnen leiden.

zoeken in:
5,0
Tangohart, Elia Barceló, Querido, 2008.

Elia Barceló (°1957) doceert Spaanse literatuur en creative writing aan de universiteit van Innsbruck. Met de roman 'Bal Masqué' wist zij reeds vele tienduizenden Vlaamse en Nederlandse lezers te bekoren. Ze won enkele van de belangrijkste literaire prijzen in Spanje.

Met 'Tangohart' brengt Elia Barceló een adembenemende ode aan de Argentijnse tango én een prachtige meerdimensionele liefdesgeschiedenis die zich uitstrekt over 2 werelddelen en die mensen uit verschillende tijden met elkaar verbindt. De personages in het door haar geschapen betoverende universum lijken zo uit de schilderijen van de Argentijnse kunstenaar Fabián Pérez gestapt te zijn en vice versa. De sfeer en de magie van de tango, stijlvol en vurig, worden in het boek meermaals uit het louter literaire kader getild en naar het niveau gebracht van een beeldend kunstwerk, in de vorm van een compositie.

In 'Tangohart' benadert Elia Barceló de tango als zijnde de kunst van het verleiden bij uitstek: "Een harmonieus spel van sensueel bewegende lichamen die zich in volle vertrouwen aan elkaar overgeven." en "Een eeuwig, onsterfelijk sterven en herboren worden, zoals de nacht en de dag elkaar afwisselen."

Citaat: "De Argentijnse tango is het enige contract dat niet verbroken kan worden."

Anno 2000: In het holst van de nacht stapt 'een man', in een grijs, miezerig Europees bergstadje, een groezelige danszaal binnen...op zoek naar iets onbestemds. Van zodra hij het pand betreedt voltrekt zich een metamorfose. Hij trekt zijn dansschoenen aan met een verleidelijke accuratesse en kijkt rond. Tegen de muur leunen vrouwen, met een sigaret losjes in de hand, waarbij de rook vanuit hun sierlijke handpalmen omhoog kringelt. Met een hongerige blik taxeren ze de vreemdeling, zijn ouderwets tangokostuum, zijn groene ogen verduisterd door de brede rand van zijn hoed, smachtend en wachtend op dat kortstondige moment van...
Maar dan ziet hij 'haar', in een donkere hoek. Wanneer hij op haar toestapt verraadt de souplesse van zijn passen de ervaren tangodanser in hem. Haar ogen slokken hem op en één seconde later zijn ze aan het dansen, zwijgzaam en tijdloos, zij als een zijden sjaal gewikkeld rond zijn lichaam, de ogen half gesloten.
Bij sluitingstijd verdwijnt 'zij' en laat hem slechts een zakdoekje na, haar naam en adres erop vermeld: Natalia, uit de wijk La Boca in Buenos Aires.

Dan schakelt de schrijfster over naar een ander tijdskader en een andere plaats: 1920, La Boca, een armoedige wijk in Buenos Aires. Natalia, een Spaanse inwijkelinge, woont met haar vader in een achterafsteegje. Ze staat op het punt te trouwen, met de knoestige Duitse zeeman 'De Rooie', een man die ze helemaal niet kent, maar die volgens haar vader een goede partij is. In de aanloop naar haar huwelijk leert ze met haar vriendinnen in het diepste geheim de tango dansen, goed beseffend dat die tijd weldra voorbij zal zijn. Ze zal zich als een fatsoenlijke vrouw moeten wijden aan haar gezin. Op haar huwelijksfeest verschijnt een onbekende man met groene, fonkelende ogen, een man waarmee ze reeds eerder bij een toevallige ontmoeting, gepassioneerde blikken uitgewisseld had. Dankzij een gelukkig toeval belanden ze in elkaars armen en dansen de tango van hun leven. "...een vlam die mij omgaf en mij geleidelijk aan bij iedere stap en iedere draai verteerde (...) en ik me liet leiden naar een rechte, donkere tunnel waar ik nooit meer uit zou komen."

Het huwelijk wordt voltrokken en 'De Rooie' vertrekt voor onbepaalde tijd op zeereis. Natalia blijft achter, emotioneel verscheurd door dat kortstondige moment, die ene perfecte tango met de onbekende. Na de dood van haar vader, bijna een jaar later, wordt haar man als vermist opgegeven. Natalia zal financieel aan de grond komen te zitten en laat zich door vriendinnen overtuigen om zich noodgedwongen in de grauwe danskroegen van La Boca, waar ruzies en blikkerende messen geen uitzondering zijn, te 'prostitueren' als danspartner. Natalia voelt zich heel laag gevallen, maar ze heeft geen keuze mits ze wil overleven.

Een momentopname, opnieuw 80 jaar later: 'Zij', een concertvioliste, die haar nachten heimelijk vult met tangodansen, wacht in een danszaaltje, smachtend van verlangen, op die ene. Ze ziet er heel elegant uit in haar nauwsluitende zwarte jurk, het haar volgens de traditie opgestoken met een benen kam. En dan voltrekt zich datgene, waarop zij al een eeuwigheid wachtte: 'hij' stapt op haar toe en een oogwenk later dansen ze de perfecte tango, de ene na de andere. Op het ritme van de verleidelijke bandoneon, raken ze verwikkeld in een passioneel ultiem samenspel, waarbij twee één worden."Er is geen enkele andere beschaafde bezigheid waarbij de man zo duidelijk kan aangeven wat hij wil en de vrouw hem zo bewust, vol overgave en vertrouwen volgt."
Na sluitingstijd verdwijnt 'hij' in het niets. Het enige wat hij haar nalaat is een kaartje met zijn naam erop: Diego.

We keren terug naar 1920: Diego, de gepassioneerde, onbekende danser op Natalia's huwelijksfeest, wisselt noodgedwongen enkele keren van danspartner, maar hij danst voortaan alleen met zijn lichaam, met gesloten ogen, terwijl zijn hart met Natalia danst. Ook hij is verscheurd. Via vrienden verneemt hij in welke beschamende situatie Natalia zich nu bevindt. Diego kan zich niet bedwingen en gaat naar haar op zoek...

Een schilder observeert hen beiden, onafhankelijk van elkaar en vraagt hen, zonder elkaars medeweten, om individueel voor hem te poseren. Voor de schilder belichamen alleen zij tweeën de tango. Zijn droom om dé essentie, het diepste wezen van de tango op doek vast te leggen weet hij te verwezenlijken door hen, geïnspireerd door zijn eigen fantasie, samen dansend op één doek te vereeuwigen.
De schilder beseft echter niet dat hij met deze daad het noodlot van beide door elkaar geobsedeerde dansers dramatisch zal beïnvloeden.

Door onwaarschijnlijke toevalligheden in een dramatische samenloop van omstandigheden te laten samenvloeien, schetst de schrijfster zeer accuraat en overtuigend de symboliek die inherent is aan de tango.

De hedendaagse 'Hij' en 'zij' treffen elkaar opnieuw na hun anonieme ontmoeting in Innsbruck. Deze keer in de wijk La Boca...maar zijn zij het wel die ze onder andere meenden herkend te hebben op de olieverfschilderijen (anno 1920, schilder onbekend), waar ze per toeval en onafhankelijk van elkaar op gebotst waren in het lokale museum? Ze waren er nochtans zo zeker van. Een geschiedenis, de geschiedenis van Natalia en Diego, die tevens hun verhaal was vanaf het moment waarop ze de passie voor de tango hadden ontdekt, verbindt hen. Maar er ontbreekt een essentieel stukje...

Dat ene ontbrekende puzzelstukje geeft de schrijfster, na je 150 pagina's op het ritme van de bandoneon ingewijd te hebben in de wereld van de tango, eindelijk prijs en daarmee poneert ze, zich de rol aanmetend van Cupido in eigen persoon, een schot recht in de roos, midden in het hart van de tango.
Alles valt verrassend op zijn plaats en als lezer wordt je als een uitverkorene ingewijd. Zonder ooit de tango gedanst te hebben, wordt er je zowaar een bevoorrecht inzicht in het geheim van de tango geschonken en begrijp je de diepere betekenis van het bovenaan vermelde citaat.

Met die laatste ontroerende, meesterlijke kippenvelbladzijde verheft Elia Barceló het uiterst sfeervolle 'Tangohart' tot een briljant kunstwerk.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:19 uur

geplaatst: vandaag om 03:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.