Cassandra - Niña Weijers (2023)

Met veel plezier gelezen. Al ben ik het op een paar punten niet met Weijers eens (3 keer of zo geloof ik maar hoor). Op blz. 35 zegt ze dat er een verband bestaat tussen het kijken naar true crime en een bredere steun voor zwaardere straffen, waaronder de doodstraf. Naar mijn mening hebben mensen er altijd van dit soort ideeën op nagehouden. Ook weet ze de mondiale obsessie met misdaad niet echt goed te duiden. Een paar voor de hand liggende redenen noemt ze op: "We kijken true crime omdat we bang zijn zelf slachtoffer te worden van een misdaad." Dit zit toch iets complexer in elkaar, lijkt me zo.
Het is wel zo dat true crime zich ontwikkelt en dat het breder is geworden, breder in de zin van meer diepgang, meer aandacht voor de slachtoffers (The Five - Rubenhold) en voor het nurture-aspect bij daders (Dahmer). Anders dan in de jaren '90, toen men zich nog vooral toespitste op de dader (een kwaadaardig monster) en minder op de slachtoffers, die vooral zielig waren, maar niet interessant. Al vormde Peter R. de Vries hier een uitzondering op.
Met dat 'zijdelingse' kijken brengt ze wel iets interessants (al komt dat niet van haarzelf) en dat 'zijdelings kijken' is precies wat ze hier doet. Dus verwacht geen standaard true crime werkje.

Wat Niña Weijers in feite doet is ze schrijft een boek over een zaak die haar is gaan fascineren en gaat niet naarstig op zoek naar een oplossing of de waarheid of een vermoeden, maar probeert alles wat in haar opkomt omtrent de mysterieuze dood van Cassandra van Schaijk te ontleden, als het ware. Alsof ze door een kaleidoscoop naar de zaak kijkt en daarin van alles ziet. Het krijgt iets abstracts. Al doet ze ook speurwerk hoor en zoekt ze nabestaanden en mensen op die Cassandra hebben gekend.
Truecrime evolueert dus, maar Weijers gaat nog een stap verder, die slaat gewoon een jaar of dertig true crime evolutie over haha... De naam Cassandra bijvoorbeeld, die pluist ze helemaal uit; van Cassandra, de dochter van Priamus, in de Griekse mythologie, tot de popsong Cassandra van ABBA, op de B-kant van The Day Before You Came. Ik kan me overigens niet geheel vinden in haar analyse van dat nummer.
Of een selfie van Cassandra die ondeugend in de camera kijkt met twee haarknotjes als duivelhoorntjes op haar hoofd, die haar ontroerde en waarop het meisje zo anders lijkt als op die brave schoolfoto: een verschil dat door de media en politie werd opgepikt als 'een meisje met twee gezichten'. Die zal wel niet te vertrouwen zijn en iets te verbergen hebben.
Ook een erg boeiende verhaallijn trouwens met dat vriendinnetje.