Live and Let Die - Ian Fleming (1954)

Zeker 4 sterren waard.
Zo nu en dan erg beschrijverig, maar uitstekende gebeurtenissen, en harde misdaad.
De film is echt veel softer dan dit.

Ja, mee eens. Film heeft behalve de hoofdschurk, Mr Big en een aantal van zijn trawanten, de Bondgirl Solitaire en slechts 1 luttele scene niks met het boek te maken.

Die ene scene is dan ook meteen het spannendste van de hele film:
Bond wordt ondervraagt door Mr. Big en wanneer het vermoeden rijst dat hij niet de waarheid spreekt gaat zijn vinger er af ("...daarna beginnen we aan de meer vitale delen!").

Het gaat in het boek vooral om een goudschat van een of andere piraat waarmee Mr Big de kas van Smersh moet spekken en hij maakt gebruik van Voodoo als cover om de inheemse bevolking op Jamaica onder de duim te houden.

Het verhaal is vrij simplistisch en zou heden te dagen op sommige punten als racistisch beschouwd kunnen worden, maar wanneer je het in de tijdsgeest ziet dan is het een vrij spannend en vlot boek om te lezen, maar vindt het niet het beste uit de reeks (Geen FRWL of OHMSS).

3,5 ster!

Ik heb dit boek nog niet gelezen maar ik heb wat gelezen op internet en wat ik nog niet snap wie verliest hier eigenlijk een arm?

Bonds beste vriend, CIA agent Felix Leither.

Een erg goed Bondboek, ik vondt CR ook erg goed maar deze vondt ik toch net iets beter. Nog niet de beste maar voor mij 4 en een halfe ster waard.

Beter dan Casino Royale, dat saaiere stukken had. Met een goede climax op het einde! Bond zoals het moet zijn. (4*)

Goed Bond boek, beter als Casino Royale inderdaad. Overigens zeer fraaie cover.

Ik vind het tot nu toe (zit aan pagina 100) het beste Bondboek dat ik al heb gelezen. Casino Royale heb ik herlezen (3,5 ster blijft staan), For Your Eyes Only vond ik aardig en Goldfinger was in mijn gedachte minder dan Casino Royale, maar dit boek moet ik dringend nog eens herlezen. Maar dat komt nog wel , want ik heb ze nu allemaal en ben ze in juiste volgorde beginnen lezen. De eerste confrontatie tussen Bond en Mr. Big was enorm goed.

Live And Let Die is uitgelezen in twee dagen. Ik lees graag Fleming, maar tot nu toe heeft hij nog geen enkel boek geschreven die ik beloon met een prachtig cijfer van 4 sterren (of meer). Aan de andere kant heb ik wel nog een paar boeken te gaan van deze man. Het tweede telg in de James Bond reeks haalt het net niet.

Dit boek is beter dan z'n voorganger. Ten eerste begin je in het tweede boek al meer en meer bekend te raken met James Bond. In Casino Royale was hij nogal een personage waar je als lezer niet zo veel voeling mee kreeg. In dit tweede boek kan Fleming al wat meer gevoel aan Bond geven. Op een gegeven moment huilt Bond zelfs.
Wat dit boek nog beter maakt dan zijn voorganger zijn de iets meer klassieke en epische scènes. Casino Royale las vlot, was een aangenaam verhaal, maar zeer luchtig. Live And Let Die bevat hoofdstukken die qua spanning veel hoger komen dan het voorgaande deel. Ik doel dan meteen op de eerste confrontatie tussen Bond en de hoofdvijand, Mr. Big; de scène in de wormenfabriek en uiteraard de laatste 50 pagina's. Komt er nog bij dat de climax van dit boek wel op het einde gebeurt. In Casino Royale ging het boek nog een 90-tal pagina's verder na de uiteindelijke climax met de hoofdvijand.

Waarom ik dit boek geen 4 sterren geef? Ik miste de dynamiek en de vlotheid in dit boek. Sommige scènes hadden te veel beschrijvingen. Ik doel bijvoorbeeld tot de treinscène. Dit had veel korter gemogen. Ook eet Bond wel heel veel voor hij aan zijn opdrachten begint. Casino Royale had dit dan weer wel. Het verhaal was daar ook korter, zodat de scènes iets vlugger geschreven werden. Ik zeg nu niet dat de Bondboeken korter moeten, maar hier mocht er wel wat interessanter geschreven worden. Bijvoorbeeld dat er in de treinscène een werkelijke confrontatie plaatsvond met één van de hulpjes van Mr. Big.

Maar Live And Let Die is dus weer een goed boek van Fleming en beter dan het eerste telg in de serie. Stiekem hoop ik dat de schrijver met Moonraker de wat vlottere stijl van Casino Royale , kan combineren met de spannende , ijzersterke scènes van Live And Let Die.

3,5*

Toch wel leuk dat er in dit boek inspiratie is genomen van zowel de films Live And Let Die, For Your Eyes Only en Licence To Kill

Ik was al langer eens van plan om me verder te verdiepen in het werk van Ian Fleming. Een aantal jaar eens de volledige James Bond franchise in de bibliotheek gaan huren, met wisselend succes trouwens, en in de loop der jaren ook de volledige boekenreeks aangeschaft. Een paar maand geleden nog eens Casino Royale herlezen en die voldeed nog perfect aan mijn herinnering. In de zoektocht naar een makkelijk niemendalletje kwam ik bij het tweede deel in de saga uit.

Live and Let Die, wat trouwens één van de beste Bond songs is maar dat terzijde, is uiteindelijk een serieuze teleurstelling geworden. De gelijknamige film (de films For Your Eyes Only en Licence to Kill haalden hier trouwens ook nog uit dit verhaal inspiratie) is één van de betere vanwege de voodoo dreiging. Hier komt die dreiging echter compleet niet tot zijn recht en het resultaat is een bijzonder slepend boekje waar ik maar niet door leek te komen. Mijn editie telt slechts 190 pagina's en ik slaagde er maar telkens in om 10 à 15 pagina's in één keer te lezen omdat ik gewoon slaperig werd. Had verwacht dit op een paar dagen uit te hebben, sloeg dus serieus tegen en heb mezelf moeten overtuigen om verder te lezen. Soit, naar het einde toe geraakt Fleming dan eindelijk aan de broodnodige versnelling, hoewel de martelscène met de vinger en de ontdekking wat er met Leiter gebeurde nog wel goed was, en vanaf dan begint Bond aan zijn tocht onder water. Meteen heel wat interessanter en begint er eindelijk eens wat dreiging van de pagina's te komen. Het plot is en blijft echter vrij simplistisch en de schurk van dienst laat uiteindelijk wel erg makkelijk het leven. Ach, we zullen dat maar onder de noemer 'hoogmoed komt voor de val' schuiven.

Wat me op den duur ook wel wat begon te storen was het continue racistische ondertoontje dat Fleming in dit verhaal heeft. Zal wel de tijdsgeest zijn vermoed ik, maar ik hoop dat de andere Bond verhalen terug wat meer de richting van Casino Royale en Goldfinger uitgaan. De volgende in lijn is echter Moonraker. Naar mijn herinnering één van de slechtste Bond films.. Hopelijk valt dat hier nog wat mee.

2*

Ik zie dat die "mooie cover" alweer is aangepast voor een lelijke.
En ik op taalles moet