Vertroostingen - Dirk De Wachter (2022)

Dirk De Wachter verwoordt in een oneindige reeks gebeeldhouwde zinnen de zin van het leven - NRC

'Wat ik zelf heb meegemaakt,
doet me nadenken over de vraag:
als een mens in de miserie zit, wat helpt dan?
Wat doen we wanneer het noodlot ons treft?
Waar vinden we troost?
Het antwoord kun je in enkele woorden samenvatten:
in de aanwezigheid van de ander.
Dat is de basis.'

Ik kende van de Wachter alleen zijn spraakmakende Borderline Times (2011) en dat was eigenlijk een werk waarin de bekende psychiater de hele westerse (onze) samenleving op de snijtafel legde en fileerde. Overal zag hij ellende en ontsporing: de wegwerpcultuur, agressie en hooliganisme, de genotscultuur, de lichaams aanbidding en het einde van de Grote Verhalen. Als een oudtestamentische profeet ging de bevlogen Vlaming tekeer en vond ergens achterin zijn boek nog een plekje voor ‘de kleine goedheid van de Ander’ bij filosoof Levinas.

Nee nee, ik ga niet zeggen: waar een ziekteproces al niet goed voor kan zijn. Zeker niet. Maar het feit is er dat er hier een geheel ander boek ligt. Dirk de Wachter beschrijft met grote openheid zijn ziekteproces, uitgezaaide darmkanker, en hoe hij hier doorheen kwam.

Vertroostingen, ja het zijn inderdaad gewone woorden die de Wachter tot ons lezers richt. Troostwoorden. Hij vond die bij dichters, bij Cohen en Bach. Natuurlijk, toch nog even een waarschuwing ook voor goedkope troost, valse hoop en escapisme. Authentieke troost. Daar heeft een mens behoefte aan. Aan leugens heb je niets. Kort samengevat. Troost vind je bij de ander (met grote of kleine letter) en vooral in de kleine dingen. De gewone woorden, niet de diepzinnige betogen.

De Wachter zingt hier, wijzer geworden, een toontje lager en hij gaat diep.

Dit is een prachtig boek!