menu

Tavshed i Oktober - Jens Christian Grøndahl (1996)

Alternatieve titel: Stilte in Oktober

mijn stem
3,97 (18)
18 stemmen

Deens
Psychologisch

269 pagina's
Eerste druk: Munksgaard-Rosinante, Kopenhagen (Denemarken)

Een vierenveertigjarige kunsthistoricus raakt in een geestelijke crisis als zijn vrouw hem verlaat, met wie hij achttien jaar heeft samengeleefd. Hij kan haar spoor door Europa volgen via de bankafschriften, waarop haar betalingen met haar Mastercard staan vermeld. Ze blijkt een route af te leggen die ze samen zeven jaar eerder zijn gegaan: Bordeaux, San Sebastian, Santiago de Compostela, Porto, Lissabon. Haar reis brengt een vloed van herinneringen bij hem teweeg: aan zijn jeugd, zijn studietijd, zijn huwelijk.

zoeken in:
avatar van eRCee
4,5
De beste van Grøndahl.

Op een ochtend kondigt Astrid aan dat ze op reis gaat. De vraag naar het waarom blijft in de lucht hangen, het begin van Stilte in oktober.

Door haar reis raakt de man met wie ze 18 jaar heeft samengeleefd in een geestelijke crisis. "Ik kan me haast niet herinneren hoe het was om mezelf te zijn voordat ik degene werd die ik samen met Astrid was."
Als een filmregisseur cirkelt de hoofdpersoon om zijn eigen leven, in steeds nauwere kringen, alsof een miniatuurcamera onder zijn schedel de lussen van zijn gedachten volgt. Met zijn vertelling probeert hij een wankel evenwicht te vinden tussen verdwijnen en bestaan, het is een poging de lege ruimte waarin de tijd is verstreken af te bakenen en aan te wijzen, maar vooral om die open te houden. Hij vertelt omdat zij er niet meer is, maar hij beseft tegelijk dat het verhaal hem uiteindelijk verwijdert van haar omdat het steeds meer verhult wat zij te vertellen had als ze er nog was geweest.

In ragfijne bewoordingen ontwart Grøndahl de gecompliceerde kluwen van menselijke emoties, hij volgt nauwgezet de dunne draad die de hoofdpersoon langzaam maar zeker ontrolt in zijn eeuwige zoektocht naar zelfinzicht.
De schrijfstijl van Grøndahl is prachtig, haast overdadig. Vloeiend volgen bijzinnen elkaar op, maar toch staat er geen woord teveel. In één rake regel weet de Deen zijn hoofdpersoon te vangen, alsof hij woorden vindt voor het onuitspreekbare.

Alle romans van Grøndahl getuigen van de onmacht binnen menselijke relaties, maar tegelijkertijd van het verlangen naar de ander. Zijn werk is doortrokken van overspel, sleur en leugen, omdat de personages niet degene (kunnen) zijn die ze voordoen te zijn. De hoofdpersoon is vaak degene die achterblijft en alle oriëntatie kwijtraakt. Het vertrek van de ander werpt een nieuw licht op het eigen leven en ontmaskert ook daarin de leugen.
Daarom bieden deze romans een confrontatie met jezelf. Stilte in oktober is, nog meer dan de andere boeken van Grøndahl, een les over het leven.

4,5*

4,5
In het constante ritme van afscheid en weerzien, van herinnering en verwachting vraagt de ik-persoon zich af of hij gelukkig is in alle fasen van zijn leven.
Hij zoekt geen theatraal geluk maar een geduldiger en discreter geluk, als het ware een geluk met vlekken.

Ik ben het volledig eens met de beschrijving hierboven.
Prachtig geschreven.

4,5
Zo eerlijk en treffend als Grøndahl schrijft over de zoektocht van een man naar zijn identiteit binnen dan wel buiten een relatie, ben ik nog niet tegengekomen. Fantastisch. Ik had oprecht gedurende een helft van het boek het idee dat het op zijn minst deels autobiografisch moest zijn. De oprechtheid van zijn woorden, en de diepte die hij meegeeft aan 's mans overwegingen en reflecties zijn volgens mij alleen mogelijk met een flinke bagage aan ervaringen met de beschreven gebeurtenissen.
Maar we zullen het zien, het volgende boek van de beste man staat alweer in mijn kast.

avatar van eRCee
4,5
Juist Arnie!

5,0
Dit is het gewoonweg beste boek wat ik tot op heden heb gelezen. Het boek houdt zich op een heel precieze manier bezig met het leven van een man die door het leven gevormd is en wil weten welke factoren daarbij een rol hebben gespeeld. Zijn vrouw heeft hem verlaten zonder wat te zeggen en hij weet niet helemaal wat hij ervan moet denken; moet hij verdrietig zijn, of is het maar beter zo? Hij begint een zoektocht in zijn verleden en in zijn omgeving waarbij 2 vragen centraal staan: Ben ik gelukkig (geweest)? en, Hou ik van mijn vrouw? Grondahl werkt alle details van zijn leven heel nauwkeurig uit; zijn jeugd, zijn vrienden, zijn familie, zijn kinderen, zijn oude liefdes etc. Doordat het boek daarnaast ook niet helemaal chronologisch geschreven is en switcht tussen invalshoeken leest het boek als een puzzel waarbij de ontknoping in het laatste hoofdstuk de afronding van zijn psychologische/sociale analyse is.

Met grote bewondering heb ik dit boek gelezen. Talloze prachtige observaties over het leven, geluk, liefde en sociale omgang. Elke pagina barstensvol informatie. Doordat Grondahl daarnaast geen gesprekken uitschrijft, maar alleen over de inhoud vertelt, is dit een dichtgetimmerd boek geworden waarin de analyse centraal staat.

Ik kan dit boek iedereen aanraden die geinteresseerd is in menselijke relaties en existentiele vragen. Liefhebbers van Grunberg,die zelf ook fan is van Grondahl, zullen door Stilte in Oktober niet teleurgesteld raken.

Overigens, veel dank aan eRCee voor deze tip!

avatar van eRCee
4,5
Graag gedaan. En dan kan ik je meteen nog Lucca en Veranderend Licht aanraden.

5,0
Haha, beide heb ik toevallig deze week gekocht

avatar van Pythia
3,0
Ik ben het wel eens met al het voorgaande, wat betreft de eerste paar hoofdstukken. Rake observaties, mooi opgeschreven. Helaas worden dat er gaandeweg steeds minder.
Aan het eind van het boek heb ik een grondige hekel aan die egoïstische, hypocriete, zichzelf herhalende jammerplank en zijn poging zijn daden goed te praten.
Toch wel mooi als een schrijver dat teweeg kan brengen.

4,0
Heb me - in de maand oktober natuurlijk - eindelijk aan Stilte in Oktober gewaagd. In de NRC-recensie bij de vertaling noemt recensent Kester Frederiks de roman 'een majestueus bewijs van Flauberts stelling dat een roman gedragen moet worden door de stijl en niet door de gebeurtenissen.' Hier ben ik het helemaal mee eens, want Grøndahl heeft geen interessant plot nodig om een verhaal neer te zetten - alleen de kale observaties en overpeinzingen zijn al van een ongekende diepgang. Toch vond ik het boek soms wel heel cerebraal doordat het één lange reflectie is. Met zeer veel plezier gelezen, maar net niet beklijvend genoeg voor de volle 5*

Gast
geplaatst: vandaag om 12:50 uur

geplaatst: vandaag om 12:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.