Giph - Ronald Giphart (1993)

Wat heb ik hier van genoten!
Hitsig en krols, maar ook heel grappig

Al beter dan zijn debuut. De kritiekpunten blijven (veel seks, veels te hip willen zijn), maar ze zijn beduidend minder aanwezig en af en toe heeft Giphart echt wel leuk beschreven scènes.
Weer zit het het halve boek vol seks, vol vunzigheden, het gebruik van lul en pik, omdat Gip het zo wil noemen (zoals hij zelf zegt) en haast uit lijkt te willen schreeuwen. Maar enkel seks maakt geen goede roman. Wil ik porno, lees ik wel iets anders, of het moet humoristisch zijn als in Mieke Maaike's obscene jeugd, al werd ook dat saai naar het eind. Gelukkig zitten er enkele zeer vermakelijke scènes in, een leuk beeld van zijn leven in Utrecht in een studetenflat, soms prima humor om het toch prima draaglijk te houden.
Ik las dat een wat nieuwere Giph minder seks bevat. Ben benieuwd. Niet dat er iets mis mee is, maar wel tegen overdaad. En dat is jammer, want Giph kan zonder hip te zijn prima en heel interessant schrijven, getuige zijn column in de Volkskrant.

Helemaal eens.

Ik zat er helemaal in, maar dat kan ook gekomen zijn door de zon, de drankjes en de muziek, die ik allen ter beschikking had toen ik het boek las in Portugal.

Mijn kennismaking met Giphart. Geletterder dan Fred Emmer, dat wel, maar of het Jeroen Brouwers overtreft, moet ik nog ondervinden.