menu

Zo Hoog de Zon Stond - Simone Atangana Bekono (2022)

mijn stem
1,75 (2)
2 stemmen

Nederlands
Psychologisch

96 pagina's
Eerste druk: Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant / Stichting Tilt, s-Hertogenbosch / Tilburg (Nederland)

Brabants Boek Present 2022. Als kunstenares Sonny in de zomer naar haar geboortedorp terugkeert om aan een fotoreeks te werken, nodigt basisschoolvriendin Myrthe haar uit om samen op haar ouderlijk huis te passen. In villa 'In ’t huuske', waar ramen met afstandsbedieningen opengaan en een virtuele assistent antwoord geeft op al je vragen, schuilen ze voor de hittegolf die het land teistert. De vraag is of het buiten aangenamer is dan binnen in de huiveringwekkende koelte. Langzaam raakt Sonny de grip op de realiteit kwijt – door de vele wijn, de slapeloze zomernachten, Myrthes onvoorspelbare gedrag en die unheimische villa die een eigen wil lijkt te hebben en die weigert Sonny te laten vertrekken.

zoeken in:
avatar van mjk87
1,0
Nee, dit is niets voor mij. Toch weer in een recensie van Thomas de Veen in NRC getrapt - die man heeft echt een volstrekt andere smaak dan ik blijkt keer op keer. Maar goed, soms wil ik het nog weleens proberen, zeker omdat dit een dun boekje is en dit een zwarte schrijfster betreft waar ik allicht te weinig van lees. Helaas toch niets voor mij.

Ten eerste houd ik sowieso niet van dit soort boeken waar fictie en droom door elkaar gaan lopen. Dat interesseert me al snel niet meer. Als ik niet weet wat echt is, leef ik minder mee. En die droomwereld en gekte an sich boeien me eigenlijk ook nooit. Daarnaast is dit werkje te dun. Geen uitdieping, vlakke personages, soms het idee (mede door die droombeelden) dat hele stukken zijn overgeslagen en dit meer een samenvatting is dan een doorleefde novelle.

En ik vond het ook vrij plat geschreven. Qua taal niets bijzonders, simplistisch haast. Ik zie wel wat de auteur probeert maar het raakt me nergens. Te plomp geschreven met overdreven metaforen, houterige dialogen die net niet echt aanvoelen, inzoomen op onbelangrijke details en veel banale zaken (hoe iemand een kopje oppakt enzo - het dunne boekje is eigenlijk nog dunner als je dat alles weglaat) en een einde waar ik niets mee kon.

Sowieso met de inhoud niet kon ik weinig. Sonny loopt op een gegeven moment in een villawijk rond, zij is vermoedelijk donker van huidskleur, en iemand vraagt haar wat ze daar uitspookt. Maar daar blijft het bij, niets wordt er verder mee gedaan. Allicht is het puur sfeerschepping, op de angst voor die locatie -dit boekje schijnt een soort southern gothic te zijn- alleen lukt de auteur die sfeerschepping nergens en dan stoort zo'n stukje ook. 1,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:50 uur

geplaatst: vandaag om 13:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.