menu

Generatie 9/11: Migratie, Diaspora en Identiteit - Lotfi El Hamidi (2022)

mijn stem
3,30 (5)
5 stemmen

Nederlands
Sociaal / Kunst en Cultuur

120 pagina's
Eerste druk: Pluim, Amsterdam (Nederland)

In heel Europa veranderden de levens van jongeren na de aanslagen van 9/11 abrupt: hun aanwezigheid was plots onderwerp van maatschappelijke discussie. De plek van de islam in de westerse samenleving, migratie en integratie leidden tot verhitte debatten. Lotfi El Hamidi groeide op in de multiculturele straten van Rotterdam in de jaren nul. We zijn nu ruim twintig jaar verder, en de discussie duurt nog steeds voort in kranten,op tv en universiteiten. El Hamidi maakt de rekening op, niet alleen vanuit persoonlijk perspectief, maar ook met de blik van historicus: waar bevinden we ons nu als samenleving? Wat zegt het bijvoorbeeld als voetballers met een donkere huidskleur de ene dag nationale helden zijn, maar na een verloren finale racistisch worden bejegend? En is er iets terechtgekomen van onze kosmopolitische idealen, of zijn we verzand geraakt in oeverloze grenzendiscussies?

zoeken in:
avatar van mjk87
2,0
De columnist en twitteraar Lotfi el Hamidi vind ik soms wat naïef slachtofferig overkomen, een stijl die hem niet staat en hij ook niet nodig heeft. Niettemin kan dat in een boekje wel anders zijn en vooral de opmerkingen van Bilal030 (even de aanname dat hij dat wel is) maakten me nieuwsgierig. Ik ben ook van die generatie, maar geen moslim en niet uit de grootstad dus ik hoopte vooral wat te leren van die andere kant. Helaas viel dat enorm tegen. Het gaat over veel, maar voor mijn gevoel weinig over (het opgroeien van) een moslimjongen in de jaren 2000.

El Hamidi heeft een behoorlijk fluwelen pen (dit boekje leest erg prettig weg) maar mist een scherpe punt en als geheel blijf het enorm oppervlakkig. Hij is zowel journalist als historicus maar die beide achtergronden gebruikt hij eigenlijk niet, terwijl hij volgens mij boeiende dingen kan vertellen. Voor een heel klein deel zijn dat wat ervaringen over zijn moslimzijn rond 9/11 en Fortuyn, direct de boeiendste stukken, maar deze zijn ook erg kort. Ook het hoofdstuk over Zidane is leuk, maar eigenlijk zit daar een typisch euvel. Hij zegt daar dat de mensen in de achterstandswijken die kopstoot in de finale wel waarderen, dat is immers gedrag van de straat. Maar daar blijft het bij. Een opmerking die doet smaken naar meer, maar verdere duiding en uitleg laat staan verklaringen waarom men zo denkt, die blijven uit. En dan was dit nog een vrij diepgaand stuk vergeleken met de rest.

Al met al vooral een teleurstelling. Een sympathiek boekje (en verre van slachtofferig), maar meer ook niet. 2,0*.

NB: Alles wordt duurder, maar waarom kost dit ding € 22,99? Ik gun de beste man ook wel een inkomen maar hij is geen broodschrijver en dit boekje is nog geen 125 pagina's.

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
Made in Rotterdam

Lofti El Hamidi is made in Rotterdam, hij blikt in ‘Generatie 9/11. Migratie, diaspora en identiteit’ terug op zijn jeugd, de jaren voor en na 9/11.

Ook ik ben made in Rotterdam, met een vader uit Crooswijk en een moeder uit Hillegersberg. “Ach jongen, zo’n meisje uit die wijk is toch niets voor jou?” Er was altijd de familie uit de ‘mindere’ buurt en de familie uit dat andere milieu. Daar kon niet veel goeds van komen.
Wij woonden net op de grens Hillegersberg, Schiebroek en aan de andere kant van de brug het Oude Noorden. “O, dáar…” ofwel niet aan de Burgemeester Le Fèvre de Montignylaan, de naam van de laan zegt al iets over de huizen. Er kwamen niet zoals aan de andere kant van de brug of bij ons in de straat rond 1970 twee Marokkaanse gastarbeiders op een bovenkamer bij de buren wonen, of een Surinaamse familie aan de overkant. Ik was daar vaak nadat mijn moeder verkering kreeg met een van die familieleden na het vertrek van mijn vader.

Toen de vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden woonde ik allang niet meer in Rotterdam, ik werkte wel op de zoals LEH formuleert vulkaan Delfshaven (en na tien jaar daar in Crooswijk grens Oude Noorden) in Rotterdam. Ik weet niet meer hoe lang ik voor de tv bleef staan, ik weet wel zeker dat ik direct dacht: Bin Laden… ik kan wel beweren dat ik nooit religie erbij gehaald heb, niet toen, niet later, maar dan lieg ik. Bin Laden was oprichter van de islamistische terreurorganisatie Al Qaida. Ik had mijn eerste gedachte bij het zien vallen van de mensen of het instorten van de Towers kennelijk al bij de hand. En ook in de eerste jaren na de aanslagen heb ik mezelf betrapt op het speuren naar mogelijk verdachte mensen met rugzakken in een vliegtuig richting Spanje. Ja, daar zaten ook mensen met een Noord-Afrikaans uiterlijk bij. Daarover ga ik evenmin liegen.

Maar gedachten zijn geen feiten. Niet iedere moslim is terrorist, niet iedere terrorist is moslim. De geschiedenis kent allerlei terroristische groeperingen: protestanten en katholieken in Noord Ierland bijvoorbeeld. Als je goed luistert kun je dagelijks (voor)oordelen horen fluisteren of hardop geroepen over welke groepen onderling dan ook. Of stiekem in gedrag. Soms denk ik, het zit ìn ons mensen, overal ter wereld.

LEH vertelt in zijn boek zijn persoonlijk verhaal, hoe was het voor hem, voor zijn vrienden (op straat), familie. In zijn wijk Delfshaven. Enerzijds denk ik ik had méer willen lezen, anderzijds is het knap hoe hij beknopt meerdere invalshoeken heeft aangestipt, misschien is het inderdaad juist goed vanwege de leesbaarheid dit niet in éen boek te willen doen. Ik ben het met Robsessie eens.
Hoe moest een jonge generatie waartoe LEH behoorde zich verhouden tot Westerse uitspraken à la Bush ‘Je bent voor ons of tegen ons’. Of de buren die ineens een foto van Pim Fortuyn op het raam aan de straatzijde hangen. Ik heb ze gezien …

Gedachten zijn dus geen feiten, al kunnen we ons, al kan ik me betrappen op gedachten als eerder genoemd op 9/11, we kunnen wel pas op de plaats maken. Klopt dit wat ik denk? Laten we eens bij onszelf te rade gaan. Ik ben het zonder meer met LEH eens als hij stelt: ‘de multiculturele samenleving is niet mislukt en ook niet geslaagd, de multiculturele samenleving ìs’. Daar hebben we het m.i. mee te doen. We mogen ook stilstaan bij een door LEH geciteerde postkoloniale denker uit Sri Lanka, hij verwoordde: “Wij zijn hier omdat jullie daar waren…”

Wat te doen? Opgroeien tussen verschillende culturen, roept de vraag op “Wie ben ik?”
Hoe vindt een jongen zijn identiteit na 9/11?
Soms moet je je habitat verlaten om verder te komen zoals LEH deed. Tegelijkertijd voelt hij zich in elitaire kringen een fremdkörper. Dit naast het verlangen naar ‘thuis’.

Net als LEH rij ik nog graag door die Rotterdamse wijken, ik ben niet voor niets tot 1 januari j.l. daar blijven werken.
Een stad waar je, als je wilt en kunt, elkaar kunt bereiken. Waar je samen verder kunt komen. Om te beginnen met naar elkaar luisteren. Wat heb je te vertellen? Wat heb je geschreven? In deze tijd van polarisatie een kunst.

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 21:53 uur

geplaatst: vandaag om 21:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.