"Het boek is inmiddels besteld en onderweg, en ik ben zoooo benieuwd of ik het helemaal niks of helemaal geweldig ga vinden."
Inmiddels gelezen, en ik zit bij het helemaal-mooi-kamp. Tegelijk kan ik me voorstellen dat andere lezers er geen fluit aan vinden, want de toon, humor en het decor moeten je aanspreken. Om nog te zwijgen van het brok moderne geschiedenis dat je hier voor je kiezen krijgt.
Toon en humor zijn sterk verwant met romans van vergelijkbare auteurs uit deze Aziatische regio (Hanif, Rushdie, Adiga). Ook dit boek is een schelmenroman, waarin een gemankeerde anti-held allerlei toeren moet uithalen om te overleven. Gay, gokverslaafd, en dat in een land dat gebukt gaat onder een gruwelijke burgeroorlog. Zoals in de meeste schelmenromans valt het schelmachtige van onze held volledig weg wanneer je die afzet tegen de machthebbers van zijn land. Dat zijn geen schelmen meer maar maffiosi met een stropdas en een bestuurlijk vocabulaire.
Wat mij het beste beviel in dit boek was de surrealistische omgeving waarin we terechtkomen. In The Seven Moons of Maali Almeida bevinden we ons in een universum waar de echte wereld en de geestenwereld samensmelten. Onze held is dood en als geest dwaalt hij door Colombo, op zoek naar zijn moordenaar, van zins om onafgeronde zaken af te ronden. In die geestwereld ontmoet hij van alles en iedereen, van helpers in witte jassen die hem willen brengen naar een bevrijdend Licht, tot communistische geesten die ook post-mortem nog helemaal voor de revolutie gaan. En dan zijn er nog de dode luipaarden, dode priesters en een handjevol dode toeristen die nou eenmaal hebben betaald voor hun reis, dus daarom maar als geest aan de sightseeing gaan.
Ander groot pluspunt is het verhaal zelf en de structuur waarin het is gegoten. Ondanks de enigszins ingewikkelde constructie van een geestenwereld in een echte wereld, kost het de auteur maar weinig moeite om een origineel, spannend en soms ontroerend verhaal te vertellen. Heel soepeltjes gaan we van herinnering naar heden, van grotten waarin geesten huizen naar appartementen waar Maali's vrienden treuren. En dit alles leidt naar een lichtelijk explosief maar bevredigend einde.
Humor, geweld en ontroering wisselen elkaar soepeltjes af, maar weten nooit de onderliggende emotie te verbergen. Want diep van binnen is dit een woedend boek, een boek dat zelfs zoveel jaar na dato nog de walging ademt van alle gewelddadigheden die Sri Lanka ooit teisterden. Gewelddadigheden die dan in ieder geval nog deze prachtige roman hebben opgeleverd. Een schrale troost.