menu

The Machiavellians: Defenders of Freedom - James Burnham (1943)

mijn stem
4,00 (1)
1 stem

Engels
Ideeƫnliteratuur

280 pagina's
Eerste druk: John Day Co., New York (Verenigde Staten)

Dit boek biedt een overzicht van een aantal moderne denkers die redeneren in de traditie van Machiavelli. Het boek biedt een analyse van Machiavelli, alsook van een viertal Machiavelliaanse denkers: Gaetano Mosca, Georges Sorel, Robert Michels en Vilfredo Pareto. Deze schrijvers hebben met elkaar gemeen dat ze machtsverhoudingen niet op basis van een ideologische wens, maar welhaast wetenschappelijk op basis van observeerbare sociologische feiten analyseren. James Burnham betoogt vervolgens dat deze denkers van doorslaggevend belang zijn voor het behoudt van politieke vrijheden; daar zij overtuigend verklaren waarom bepaalde heersende klassen in het zadel blijven en onder welke omstandigheden revoluties ontstaan.

zoeken in:
avatar van misterfool
4,0
The Machiavellians vind ik een bijzonder intrigerend werkje. James Burnham pleit hier voor het verklaren van machtsverhoudingen op eenzelfde wijze als Niccolò Machiavelli dat in de renaissance deed. Burnham wijst hierbij op het anti-formalistisch karakter van Il Principe; hetgeen betekent dat het verklaarde doel niet (diepgravend) verschilt van het achterliggende materiele doel. Dit in tegenstelling tot een schrijver als Danté die (in “De Monarchia”) achter religieuze argumenten ideologisch wensdenken verstopt. Daarnaast acht Burnham Machiavelli’s werk welhaast wetenschappelijk, omdat het een amorele analyse biedt van sociale feiten.

Burnham ziet deze houding terug in een viertal intellectuelen. Ten eerste Geatano Mosca. HIj wijst op het bestaan van politieke formules die een welhaast Darwiniaanse drang naar sociale status legitimeren. Ten tweede, George Sorel die constateert dat maatschappelijke verhoudingen gedicteerd worden door mythen en geweld. Ten derde, Robert Michels. Hij observeert dat elk politiek systeem beweegt naar een aristocratie. Binnen een democratie gebeurt dit middels de systematiek van representatie. Ten vierde, Vilfredo Pareto, die wijst op het bestaan van bepaalde tijdsbestendige waarden (residuen) en de tijdsgebonden interpretaties van deze waarden (derivaties). De beschouwingen van deze heren vond ik i.i.g steeds verhelderend en genuanceerd. Eigenlijk verdient elk van deze heren een uitgebreide bespreking, maar dat is voer voor later.

Daarentegen is er wel wat af te dingen op de centrale these van dit boek. Il Principe heeft bijvoorbeeld wel degelijk satirische onderlagen, hetgeen afdoet aan de anti-formalistische natuur van het werk. Daarenboven moet gewaakt worden dat een Machiavelliaanse analyse niet opbouwt naar een rechtvaardiging voor onrecht. Desalniettemin zijn de theorieën van voornoemde vier intellectuelen inderdaad verfrissend omdat ze een duidelijk onderscheid maken tussen de observatie van sociale feiten en de moraliteit van deze feiten. Zeker in de roerige tijden waarin we ons bevinden, is The Machiavellians een interessant werk dat ik in het achterhoofd hou.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:16 uur

geplaatst: vandaag om 14:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.