menu

Een Nagelaten Bekentenis - Marcellus Emants (1894)

mijn stem
4,07 (46)
46 stemmen

Nederlands
Psychologisch

291 pagina's
Eerste druk: Van Holkema en Warendorf, Amsterdam (Nederland)

Willem Termeer had een ongelukkige jeugd, waarin hij in voortdurende angst voor zijn strenge maar ongeïnteresseerde vader leeft. Als zijn ouders overlijden, is hij direct dermate rijk dat hij het studeren kan opgeven. In plaats daarvan maakt hij diverse reizen, maar is bang voor de maatschappij. In Zwitserland ontmoet hij een vrouw waar hij verliefd op wordt, maar hij durft haar niet te benaderen. Terug in Nederland trouwt hij met de nette Anne, die uit een welgesteld gezin komt. Aanvankelijk zijn ze nog gelukkig, maar als hun dochtertje na anderhalf jaar overlijdt, bekoelt de relatie snel.

zoeken in:
avatar van eRCee
4,0
'Mijn vrouw is dood en al begraven', misschien wel de bekendste beginzin uit de Nederlandstalige literatuur. Dit is ook typisch zo'n boek die je op de middelbare school leest. Maar het is erg goed, met een haast onmenselijke hoofdpersoon die juist daardoor zo ontzettend menselijk is. Emants heeft het niveau van dit werk nooit meer kunnen benaderen. 4*

avatar van FisherKing
4,0
Vrij donker, somber boek, het is aardig geschreven en inderdaad het onbetwiste hoogtepunt van Emants.

Maar wat een zwartgalligheid. Vooruit 4*

avatar van thomzi50
4,0
FisherKing schreef:
Vrij donker, somber boek, het is aardig geschreven.
Maar wat een zwartgalligheid. 4*

Mee eens.
Door die zwartgalligheid vind ik boek juist erg de moeite waard. Hoewel je eigenlijk continue door hebt wat er gaat gebeuren en het verhaal nogal eentonig is weet het toch telkens je aandacht vast te houden.

ruben
Dit boek laat een enorme indruk achter. Willem Termeer is een uitzonderlijk personage, die zichzelf heel goed weet te omschrijven. Hij is iemand die niet kan functioneren in de maatschappij, en verschrikkelijk onmenselijk gedrag toont. Maar Termeer beschrijft alles op zo’n manier dat hij altijd in de slachtofferrol kruipt. Het engste is, dat het soms herkenbaar is. Zijn gevoelens –en vooral de ontbrekende gevoelens -, zijn begeerten en zijn visies zijn erg heftig. Ook houdt hij soms tirades over de maatschappij, wat erg goed en overtuigend is, terwijl Termeer het zelf niet echt meent, enkel als uitvlucht en als goed praten voor zijn daden gebruikt.


De belangrijkste vraag bij het boek voor mij is de volgende: is Willem Termeer, zoals hij zelf beweert, het slachtoffer van zijn tijd, omgeving en zichzelf, of had hij het zelf meer in z’n hand dan hij zichzelf voordoet? Hoe Emants daarover denkt is duidelijk (het eerste dus). Of een andere vraag, kan je als mens jezelf vormen zoals je wilt, of ben je wie je bent en zit je gevangen in de plaats en tijd waarin je geboren bent? Het was in ieder geval een heel interessant boek, niet altijd even prettig om te lezen, maar ijzersterk, dat wel.

Dat dit boek uit de 19de eeuw komt, is nauwelijks te merken. Ja, het taalgebruik is wat oubollig, maar de situaties en de maatschappij is eigenlijk nauwelijks verandert. Hoe hij over de samenleving praat, zou net zo goed de 20ste of 21ste eeuw geweest kunnen zijn. Alleen is het wel duidelijk dat de verschillende klassen nog wat meer geldt. Het boek is in ieder geval totaal niet verouderd, en zal denk ik voor altijd wel gelezen worden en van welke tijd dan ook, herkenbaar zijn.

4,25*

avatar van handsome_devil
4,0
Ik keek laatst naar 2 voor 12 en daar werd naar de schrijver van dit voor mij tot dan toe onbekende werk gevraagd (is ongetwijfeld bij Nederlands aan bod gekomen, maar ik kan het me niet meer herinneren). Een goeie vriend, met wie ik altijd iedere week trouw 2 voor 12 kijk, sprong op, rende naar de boekenkast en begon te zoeken. Echt een 'intens, heerlijk, naar' boek wist hij te melden. Ik heb het toen maar meteen geleend en ik ben het helemaal met hem eens.

Echt een onuitstaanbare verteller, maar de grondigheid en onverbiddelijkheid waarmee hij zijn eigen psyche ontleedt is echt fantastisch. De manier waarop-ie zijn huwelijk beschrijft, ik ging zelf al bijna kapot van ellende, of hoe hij beschrijft dat-ie blij is als zijn kind doodgaat, echt, wat een man. Daarnaast echt enorm genoten van Emants' stijl, iedere zin is raak en dat mooie ouderwetse taalgebruik is heel erg fijn.

Emants heeft enorm veel geschreven zie ik nu, maar wel spijtig dat-ie blijkbaar (volgens eRCee dan toch) nooit iets heeft uitgebracht dat in de buurt van dit werkje komt. Erg blij wel dat ik in ieder geval kennis heb mogen maken met deze parel van de Nederlandse literatuur. Goh, waar 2 voor 12 al niet goed voor is.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:54 uur

geplaatst: vandaag om 11:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.