Le Dépeupleur - Samuel Beckett (1970)

Alternatieve titels: De Ontvolker | The Lost Ones

Frans
Psychologisch

55 pagina's
Eerste druk: Minuit, Parijs (Frankrijk)

Zoals een door een componist voorgesteld thema, waarop musici allerlei persoonlijke variaties kunnen aanbrengen, is het een thema dat Beckett ons in deze novelle aanbiedt. Met wiskundige en geometrische nauwkeurigheid creëert hij een volledig gesloten microkosmos, een 'verlaagde cilinder' die hij bevolkt met een menigte gevangengenomen wezens. Hij zorgde ervoor dat er kasten, zeer nauwkeurige hiërarchieën en uiterst strenge wetten heersen. De interpretatie van het thema blijft echter open en het is zelfs in de veelheid aan lezingen dat het wekt dat zijn oneindige rijkdom schuilt. Hiermee is het een van de raadselachtigste en meest uitzichtloze prozateksten van Beckett, waaraan hij werkte in 1965-1966, waarna hij het verhaal vier jaar liet rusten, en dat hij voltooide in 1970 met de afsluitende paragraaf. Het kan beschouwd worden als een metafoor van de holocaust en de uitroeiingsmachine van de gaskamers, maar ook als een eigentijdse interpretatie van Plato’s grot. Ook kreeg het de stempel van een allegorie van de kunstenaar die geen inspiratie meer vindt, of als een parabel van de mens die eeuwig op zoek is naar zingeving, die hem steeds weer ontglipt.