Mémoires d'Outre-Tombe - François René de Chateaubriand (1848)
Alternatieve titel: Memoires van over het Graf
mijn stem
2 stemmen
Frans
Autobiografisch / Historisch
622 pagina's
Eerste druk: Eugène et Victor Penaud Frères,
Parijs (Frankrijk)
In zijn memoires verhaalt Chateaubriand zijn levensloop. Hoe hij opgroeide als jongste telg van Bretonse landadel op Château de Combourg, en hoe hij de keuze moest maken tussen een priesteropleiding en een carrière op zee. Hoe hij terugkeerde naar Combourg en het leger inging, om daarna naar Amerika te vertrekken, zijn terugkeer, huwelijk en emigratie naar Duitsland.
0
geplaatst: 15 juli 2021, 22:58 uur
de stem van een dode | Woest & Vredig - dekluizenaar.mimesis.nl Een schrijver die mij over zijn graf heen aanspreekt, lijkt te hebben bewezen dat het leven niet ophoudt met de dood. Dat geldt zeker voor François-René de Chateaubriand (1768-1848). Zijn autobiografie Les Mémoires d’outre-tombe is indrukwekkend persoonlijk. Je leert een vriend kennen. Chateaubriand begon in het najaar van 1811 aan zijn memoires. Hij was toen 43 jaar oud en had net een huisje gekocht in La Vallée-aux-Loups bij Aulnay waar hij rustig kon schrijven.
1
geplaatst: 16 juli 2021, 09:03 uur
Dit schrijft Curzio Malaparte over Chateaubriand (in zijn Dagboek van een vreemdeling in Parijs):
"Ik vind in de verbeeldingskracht van Chateaubriand, in zijn ironie, zijn gevoel voor het romaneske, zijn natuurbeleving, zijn vrije belangstelling voor de mens, zijn belangstelling voor de geschiedenis, zijn hang om persoonlijk deel te hebben aan historische gebeurtenissen, om innerlijk op te gaan in gebeurtenissen van zijn tijd, ik vind daar mijn voorkeuren, mijn geest, mijn gevoel, mijn hang in terug. Zijn diepe weemoed, die soms detoneert met een te oppervlakkige zelfvoldaanheid, is mij vertrouwd. En ook zijn plezier om in alles wat hij schrijft, zelfs in zijn romans, uitsluitend te vertellen over zijn leven, de feiten die hem betreffen: alles brengt me nader tot Chateaubriand."
Ook Kundera is volgens mij een bewonderaar.
"Ik vind in de verbeeldingskracht van Chateaubriand, in zijn ironie, zijn gevoel voor het romaneske, zijn natuurbeleving, zijn vrije belangstelling voor de mens, zijn belangstelling voor de geschiedenis, zijn hang om persoonlijk deel te hebben aan historische gebeurtenissen, om innerlijk op te gaan in gebeurtenissen van zijn tijd, ik vind daar mijn voorkeuren, mijn geest, mijn gevoel, mijn hang in terug. Zijn diepe weemoed, die soms detoneert met een te oppervlakkige zelfvoldaanheid, is mij vertrouwd. En ook zijn plezier om in alles wat hij schrijft, zelfs in zijn romans, uitsluitend te vertellen over zijn leven, de feiten die hem betreffen: alles brengt me nader tot Chateaubriand."
Ook Kundera is volgens mij een bewonderaar.
* denotes required fields.
* denotes required fields.