Noe Som Hjelper - Mona Høvring (2004)

Tussen een verdronken moeder en de wens om via lust en liefde naar geborgenheid toe te zwemmen. In 'Iets wat helpt' (2004) probeert tienermeisje Laura vat te krijgen op haar emoties wanneer haar moeder zelfmoord heeft gepleegd en haar vader vooral zelf weg probeert te komen van zijn eigen verdriet. Tijdens haar vaders talrijke vistochten doolt ze stuurloos rond, zoekend naar een basisgevoel van veiligheid. Vanuit het besef dat er niemand écht op haar wacht als ze thuiskomt. Daarnaast heeft ze verwarrende en tegenstrijdige gevoelens naar zowel mannen als vrouwen. Haar zwervende zoektocht brengt Laura in wrijvende liefdes- en vriendschapsrelaties, zelfs volwassenen hebben niet altijd door hoe kwetsbaar zij eigenlijk is. Mogelijk misbruik ligt steeds opnieuw op de loer. Het aardige aan 'Iets wat helpt' (2004) is dat Mona Høvring met haar kernachtige stijl dichtbij de overlap blijft tussen Laura's trauma en haar seksualiteit. Ze krijgt psychologisch cachet als een autonoom denkend iemand die zelf (schadelijke) verlangens probeert te stillen. Al is het werkje met haar 143 pagina's wel erg summier om verhoudingen met dorpsgenoten diepgang te geven.

Toch wel een mooi einde trouwens als Laura opnieuw in aanraking komt met Vivian Koller. Is ze door haar misbruikt? Heeft ze uiting kunnen geven aan haar eigen vrouwenliefde? De waarheid ligt waarschijnlijk een beetje in het midden, maar toch een bitterzoet afscheid.