menu

OK Computer: Het Album, Radiohead en de Wereld in 1997 - Leo Blokhuis, Frans Hagenaars, Alfred Schaffer, Auke Hulst, Marjan Slob, Menno Pot, DJ St. Paul, Erik van den Berg, Bertolf en Sander Donkers (2022)

mijn stem
2,75 (2)
2 stemmen

Nederlands
Kunst en Cultuur

224 pagina's
Eerste druk: Ambo/Anthos, Amsterdam (Nederland)

In het boek 'OK Computer' blikt popprofessor Leo Blokhuis met dichters, muzikanten, filosofen en popcritici terug op een van de toonaangevendste albums van de vorige eeuw: 'OK Computer' van Radiohead. 'OK Computer' van Leo Blokhuis verschijnt ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig jubileum van het belangrijkste popalbum van de jaren negentig. Het album was onverwacht, krankzinnig, goed, nieuw, bezwerend, vreemd, lief, koud, intens. 'OK Computer' van de Britse band Radiohead, dat op 21 mei 1997 verscheen, deed de muziekwereld op zijn grondvesten schudden. Critici en luisteraars waren het erover eens dat de band rond de enigmatische Thom Yorke een album had gelanceerd dat zijn gelijke niet kende. Veel critici dichtten 'OK Computer' een haast profetische waarde toe. De muziek was nieuw en bezwerend, de teksten gingen over toenemend consumentisme, technologische afhankelijkheid, gebrek aan sociale cohesie en paranoia. Het album schetst daarmee een beeld van de jaren negentig.

zoeken in:
avatar van Raspoetin
Ik zie mezelf nog de platenzaak Concerto binnenlopen in de Utrechtsestraat in Amsterdam. Het jaar was 1997 en als adolescent toendertijd kende ik net als iedere leeftijdgenoot mijn interne twijfels en tegenstrijdige gevoelens. Toen ik de eerste keer de Radiohead single Paranoid Android hoorde leek het wel alsof de muziek was gemaakt om mijn verwrongen emoties te duiden. Een bevreemdend nummer met harde gitaarpartijen waarvan ik eigenlijk nog steeds niet weet waar het concreet over gaat. Ik bedoel zie de redelijk geschifte tekst waarmee de zes minuten durende track eindigt:

The crackle of pigskin
The dust and the screaming
The yuppies networking
The panic, the vomit
The panic, the vomit
God loves his children
God loves his children, yeah


Hoe dan ook, ik ging met het album OK Computer naar huis. 25 jaar later denk ik bij mezelf was het niet een beetje gek dat ik hiernaar luisterde en niet tot een wanhopige depressie werd gedreven. De sombere zangpartijen van Thom Yorke. Het grijpt me immer naar de keel, maar hoe kan het toch dat je dan lang denkt de enige te moeten zijn die dit mooie muziek vindt. Net als bepaalde literatuur overigens. OK Computer is een soundtrack in mijn leven geweest en heeft me misschien wel gemaakt tot wie ik nu ben.

We hope that you choke, that you choke

Exit Music (for a Film)

avatar van handsome_devil
Sinds jaar en dag en met een verschrikkelijk grote voorsprong op nr. 1 in de toplijst van MusicMeter. Ikzelf heb nooit een band gekregen met het album, ik hoor wel dat het goed is maar het doet me niets. Eigenlijk kan Radiohead me sowieso wel gestolen worden (behalve Kid A, die vind ik wel echt erg goed).

avatar van mjk87
3,0
Kid A vind ik net wat boeiender nog, behalve als ik OK Computer draai, dan denk ik steeds: eigenlijk is deze beter. Lijkt me een boeiend boekje dit.

avatar van eRCee
Makkelijk scoren natuurlijk, maar inderdaad, meesterlijk album. Die productie en opnamekwaliteit ook. Echt zo'n album waar je voor kan gaan zitten om hem van voor naar achteren te luisteren en dat je dan wéér verbaasd bent over de kwaliteit. Het enige smetje is de track 'Electioneering'. Kid A kwam hier qua consistentie helaas niet bij in de buurt. In Rainbows is ook goed, maar vind ik zelf wat klinischer.

Hier nog wat muzikanten die enthousiast 'Paranoid Android' bespreken: Professional musicians react (youtube) (vanaf 13:25).

avatar van Jason82
Ik kocht het album destijds ook en vond het magisch. Nu heb ik dat wel wat minder als ik het nog eens beluister, het luisteren en ervaren van muziek is nou eenmaal anders als je jong en onbevangen bent. Vooral mijn jaren op de havo, van 1994 tot 1999, waren fantastisch, voor een groot deel dankzij de geweldige muziek van de jaren 90 waar we zowel op het schoolplein als in de garderobe veel naar luisterden. Die muziek blijft altijd speciaal voor me. Lang verhaal kort makend lijkt me dit zeker een interessant boek, gaat op de aanschaflijst.

Bilal030
Als fanatieke Oasis fan was ik in de jaren 90 niet echt gek op Radiohead (en Blur). Later hoorde ik natuurlijk wel hoeveel kwaliteit deze band in huis heeft. Zelf vind ik eerlijk gezegd The Bends de mooiste plaat van Radiohead. Ze hebben mij nooit echt kunnen raken maar ik waardeer wel de muzikaliteit en wat ze voor veel mensen betekenen. Wat waren de jaren 90 heerlijk om jong te zijn. Britpop, Hiphop; zowat alle genres waren in topvorm.

avatar van dutch2.0
Bilal030 schreef:
Als fanatieke Oasis fan was ik in de jaren 90 niet echt gek op Radiohead (en Blur).
Als fanatieke Blur- en Radioheadfan was ik in de jaren 90 niet echt gek op Oasis, en het is ook nooit goedgekomen. Maar ik ben het wel met je eens dat The Bends misschien nog wel beter is dan OK Computer, met wat mij betreft het perfecte evenwicht tussen arty en rock.

Overigens ben ik nooit zo weg van boeken die hele albums behandelen. Artikelen, okay, maar hele boekwerken? Dit gezegd hebbende, ik heb de afgelopen jaren de autobiografieën gelezen van Springsteen, Costello en Collins, en die smaakten me dan wel weer heel goed.

avatar van mjk87
3,0
Ach ja, OK Computer. Blokhuis heeft enkele mensen verzameld om wat te schrijven over dit album en al met al zijn er redelijk verschillende stukken uitgekomen, vooral doordat de insteek nu eens net anders en dan weer volstrekt anders is.

Het eerste (en behoorlijk boeiende) stuk plaatst dit album in zijn tijd (qua muziek en maatschappelijk) en krijgen we een stukje muziekgeschiedenis. Ook het stuk met 10 notities bij het nummer Airbag is fijn, vooral als er wordt uitgelegd hoe muzikaal het over de kop slaan wordt uitgewerkt (waarbij de schrijver direct zegt dat dit ook onbedoeld kan zijn maar dat het zijn intepretatie is). De stukken wisselen zo nogal in kwaliteit. Het is allemaal niet slecht, maar er zitten enkele schrijfsels in die in potentie boeiend zijn (het laatste stuk waar de lyrics worden geduid) maar waar ik onder YouTube-video's of op songmeanings.net originelere invalshoeken vind.

De uitvoering van het boekje is aardig vanwege het artwork, anderzijds vind ik de vorm dan weer meer ogen als een goedkoop vakantieboekje dat je vaak in deze maanden bij de Bruna's van deze wereld ziet verschijnen. 3,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:31 uur

geplaatst: vandaag om 23:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.