Het wad is één van de weinige plekken in Europa waar je nog echt kan ervaren hoe het is om deel uit te maken van de wildernis. En dat is niet alleen gevaarlijk, het is ook heilzaam.
Een waddenthriller, het is een term die mensen die normaal nooit een thriller lezen daartoe zowaar verleiden. Ook wel weer grappig.
Twee wadlopers, eentje verdwijnt en wordt op een zandbank teruggevonden. Dood. Lijkt een ongeluk, maar het is een thriller, dus zou het een ongeluk zijn?
Het heeft de elementen die je wel bij meer politieromans (want dat is het eigenlijk meer dan een thriller, dus eigenlijk blijft ...stilte... maagdelijk op thriller gebied) ziet. Een man van weinig woorden die stug zijn pad blijft volgen ondanks dat niet iedereen daar het nut van ziet. De ontknoping kun je enerzijds een beetje aan zien komen, anderzijds blijft het ook wel een mysterie wat er nou precies gebeurde op het wad.
Wad (sorry) Wat deze krimi nou leuker maakt dan de meeste andere uit zijn soort? Stukje persoonlijk wat mij betreft, ik kom uit Dokkum en woon in Groningen. Veel personages zijn (Ost) Fries en Gronings, hebben mooie namen als Anne Baukje (út Moarra, krekt boppe Dokkum) of Geeske of Liewe (geen typfout) Cupido, de sfeer is die van de nuchtere Noorderling en de omgeving die van het gehele waddengebiied. Er is een schrijver aan het woord die veel geschreven heeft over het waddengebied en die liefde klinkt duidelijk door in dit boek.
Een lofzang op de gevaarlijke schoonheid van het mysterieuze wad noemde Maarten van Bracht het bij VPRO Boeken. Daarnaast is Mathijs Deen wel een fijnschrijver.
Qua verhaal is het eigenlijk een redelijk doorsnee politieverhaal. Met als bonus dat de dode op een zandbank ligt in een strook betwist grensgebied. Een Nederlandse agent met Duitse roots (of andersom)
is dan ook de hoofdpersoon (de Hollander uit de titel).
Bloedspannend is het allemaal niet, het onderzoek verloopt langzaam maar zeker, kabbelt voort om in waddentermen te blijven. Dat doet het verhaal niet, korte hoofdstukken, er gebeurde genoeg wat de vaart er wel in houdt. Het is ook geen al te dik boek met zijn 250 pagina's.
Of de niet thrillerlezer zich hier enorm mee zal vermaken weet ik niet, maar het is altijd goed om uit je vastigheid te stappen en iets te lezen wat je anders nooit leest, dus gewoon doen.
Maar voor wie van een goeie politieroman/pageturner houdt, in een prachtige setting met leuke personages is dit boek zeker een aanrader. Of als je veel in het waddengebied bent (geweest) dan zal dit een feest der herkenning zijn lijkt mij.