Un Barbare en Asie - Henri Michaux (1933)

Alternatieve titel: Barbaar in Azië

Frans
Reis

235 pagina's
Eerste druk: Gallimard, Parijs (Frankrijk)

Michaux beschrijft zijn indrukken van de verschillende landen die hij doorkruist, de inwoners van deze verschillende landen en hun eigen culturen. Met een welwillende maar compromisloze blik beschrijft hij op humoristische toon de culturele verschillen tussen deze bevolkingsgroepen en die van West-Europa, en wat Europeanen naar zijn mening van deze bevolkingsgroepen zouden kunnen leren. Michaux kijkt zijn ogen uit in India, China Indonesië en Japan, en hij noteert zijn indrukken in stukjes die de volmaakte vorm hebben van prozagedichten. Michaux stelt zich onbevangen op en durft in enkele zinnen een heel volk te karakteriseren. Zo meent hij dat Japanners in alles gedreven worden door het idee van schoonmaken. Oorlog zien zij als een zuivering van de politieke horizon; op hun schilderijen is de lucht gewassen (hoewel het er in werkelijkheid behoorlijk regent); zelfs de golven zijn geharkt. In China stelt hij vast dat de liefde van de Chinese vrouw heel anders is dan die van een Europese of een Arabische. De Europese vrouw geeft zich hartstochtelijk aan je, daarna gaat zij zitten piekeren op de rand van het bed en vergeet zij je. De Arabische vrouw is een golf (de buikdans is geen toeval); als de duizeling optrekt is zij verdwenen. De Chinese vrouw daarentegen is voortdurend en zorgzaam met je bezig; zij hecht zich aan je als klimop.