Guerre - Louis-Ferdinand Céline (2022)
Alternatieve titel: Oorlog
Frans
Oorlog
170 pagina's
Eerste druk: Gallimard,
Parijs (Frankrijk)
'Oorlog', geschreven ongeveer twee jaar na 'Reis naar het einde van de nacht' (1932), speelt zich af in Vlaanderen tijdens de Grote Oorlog. Céline schrijft, ergens tussen autobiografie en fictie, over de belangrijkste ervaring van zijn bestaan: het fysieke en morele trauma van het front, in het ‘internationale slachthuis van de waanzin’. We volgen het herstel van Brigadier Ferdinand vanaf het moment dat hij bij bewustzijn komt op het slagveld na ernstig gewond te zijn geraakt, tot aan zijn vertrek naar Londen. In het ziekenhuis van Peurdu-sur-la-lys schudt hij de dood van zich af en ontloopt daarmee het lot dat hem wachtte. Die brute tijd en dat proces van ontgoocheling en bewustwording, die Céline niet eerder in een zelfstandig literair verhaal had beschreven, verschijnen hier in hun rauwste vorm.
Met de kennis achteraf kun je misschien in de verte de "melodie" van antisemitisme horen, maar om daarom een waarschuwing te plaatsen bij dit boek vind ik echt nergens over gaan.
Grunberg is een van mijn favoriete schrijvers maar dit voorwoord vind ik waardeloos. Het lijkt er ook op dat hij aan cherry picking doet want hij laat de biografie van Vitoux helemaal buiten beschouwing en voor mij komt daar een ander beeld een genuanceerder beeld naar voren dan een pure antisemiet.
Hij was in eerste instantie een mensenhater en Joden zijn ook mensen.
In het gebouw waar hij woonde en oa dit manuscript had achtergelaten kwam ook vaker een verzetsgroep samen waar hij van wist die had hij heel makkelijk kunnen verraden heeft hij niet gedaan sterker hij heeft een onderduiker geholpen.
Naar mijn mening was Céline een man die aan zowat alles en iedereen een hekel had. Mede veroorzaakt door zeer vaak voorkomende hoofdpijnen en altijd tinnitus (alsof er op 5 meter afstand een donderende trein passeerde) hij sliep daardoor bijna niet.
Grunberg schrijft dat dit geen excuus is en dan denk ik wie bepaalt dat. Jij zeker niet Arnon dan schat je jezelf toch echt veel te hoog in.
Overigens beweer ik hier niet dat dit wel excuus is.
Het zou mij niet verbazen als Céline na de WO I voor de rest van zijn leven aan een zwaar ptss heeft geleden.
Halve punt er af voor de net iets te lange lelijkheid. Aan de andere kant, als je een persoonlijke oorlog na een oorlog beschrijft, dan moet het misschien ook iets sadistisch hebben.
Celine laat weer, en dit keer heel compact en nog intenser, de lelijkheid zien van de mens. En meteen daarmee de verzonnenheid van dat alles.
Maar wat mij betreft daarmee de schoonheid van het bestaan.
Uiteraard geheel vanuit mijn perspectief..