Passagiers / Achterblijvers - Thomas Heerma van Voss (2022)
mijn stem
3,98
(28)
28 stemmen
Nederlands
Verhalenbundel
Psychologisch
224 pagina's
Eerste druk: Das Mag,
Amsterdam (Nederland)
Een zoon gaat op zoek naar zijn stilgevallen moeder, een ambitieuze regisseur kijkt gespannen toe hoe haar debuutfilm wordt ontvangen, een jongen zoekt een vage studievriend op in broeierig Philadelphia. De personages in dit werk verlaten hun vertrouwde omgeving en proberen grip te krijgen op de buitenwereld. Ze hebben de neiging zich af te zonderen en zijn zich daar op een vaak pijnlijk geestige manier van bewust. Tegelijk willen ze niets liever dan meedoen, zodat het leven zelf niet door hun vingers glipt.
zoeken in:
2
geplaatst: 18 april 2022, 11:06 uur
"Jacob zegt het met een gloed van tevredenheid, maar zijn logica stemt me droevig: er zijn geen fouten gemaakt, toch is de liefde verdwenen, zo gesteld klinkt het als een onvermijdelijk proces." Deze gedachte van Victor, een personage dat zich door Philadelphia laat rondleiden en daarbij valt voor de facade van geluk die zijn vriend heeft opgeworpen, is een van de dingen die de verhalen in Passagiers/achterblijvers met elkaar verbinden. Want hoewel de personages zoekende zijn en graag opgaan in hun gedachtes over verleden en heden, is er ook steeds het besef dat dingen nou eenmaal gaan zoals ze gaan, dat niet overal iets achter moet worden gezocht, maar ook dat onze beweegredenen soms gewoonweg reconstructies zijn.
Het sterkst wordt dat idee verwoord in Ik kan alles uitleggen. In dit verhaal houdt Thomas Heerma van Voss tot het laatst spannend wat de verteller nou precies heeft gedaan, waarbij hij tegelijk een interessant spel speelt met de (on)betrouwbaarheid van de verteller en hoe (social) media aan de haal gaan met de achtergrond van nieuws: "En steeds weer werden aan de hand van gebrekkige gegevens en halve informatie hele verhalen gevormd. Wie weet kunnen mensen uiteindelijk moeilijk anders. [...] Maar valt er van iedereen niet net zo eenvoudig een heel ander verhaal te componeren?"
Verhalen componeren is wat Thomas Heerma van Voss overtuigend doet, en waar een deel van de verhalen in Passagiers/achterblijvers ook mede over gaat - zoals De belofte over een regisseuse die haar eigen persvertoning bezoekt - zonder dat die laag ten koste gaat van een spannend verhaal. Daarom lenen de verhalen in deze bundel zich ook goed voor herlezing; de verhalen op zich zijn interessant om wat de personages meemaken en wat er in ze omgaat, maar daarnaast vertellen ze ook nog iets over het vormen en vertellen van verhalen zelf.
Het sterkst wordt dat idee verwoord in Ik kan alles uitleggen. In dit verhaal houdt Thomas Heerma van Voss tot het laatst spannend wat de verteller nou precies heeft gedaan, waarbij hij tegelijk een interessant spel speelt met de (on)betrouwbaarheid van de verteller en hoe (social) media aan de haal gaan met de achtergrond van nieuws: "En steeds weer werden aan de hand van gebrekkige gegevens en halve informatie hele verhalen gevormd. Wie weet kunnen mensen uiteindelijk moeilijk anders. [...] Maar valt er van iedereen niet net zo eenvoudig een heel ander verhaal te componeren?"
Verhalen componeren is wat Thomas Heerma van Voss overtuigend doet, en waar een deel van de verhalen in Passagiers/achterblijvers ook mede over gaat - zoals De belofte over een regisseuse die haar eigen persvertoning bezoekt - zonder dat die laag ten koste gaat van een spannend verhaal. Daarom lenen de verhalen in deze bundel zich ook goed voor herlezing; de verhalen op zich zijn interessant om wat de personages meemaken en wat er in ze omgaat, maar daarnaast vertellen ze ook nog iets over het vormen en vertellen van verhalen zelf.
4
geplaatst: 19 juli 2022, 13:44 uur
Wat een fijne bundel! Voor ieder nieuw boek van Thomas Heerma van Voss mag je me ’s nachts wakker maken. Met zijn nieuwste verhalenbundel ‘Passagiers/achterblijvers’ laat hij zien waarom. Ieder verhaal is overtuigend en het boek heeft een bijzondere dynamiek.
Om te beginnen verdient de auteur een compliment voor de manier waarop de bundel is samengesteld. Het motief dat de verhalen met elkaar verbindt is tevens de titel van deze mustread: passagiers/achterblijvers. Hier zit een interessante dynamiek in omdat het in ieder verhaal steeds anders aan bod komt.
Het eerste verhaal uit de bundel Passagiers/achterblijvers laat zien hoe een eenvoudig voorwerp wordt verheven tot literatuur. Heel beeldend en overtuigend komen de verschillende relaties die de personages met het voorwerp hebben aan bod waardoor er een gelaagdheid in een voorwerp ontstaat,waarvan je het niet verwacht. De ironie waarmee het verhaal laat hoe de ontwikkeling van vriendschap kan verlopen is meesterlijk!
Deze ironie is in meerdere verhalen in deze pageturner terug te vinden. En dat maakt ze tot een heerlijke leeservaring! Een ijzersterk en bewonderenswaardig voorbeeld is het derde verhaal, ‘De Belofte’. Voor mij persoonlijk is dit het beste verhaal van de auteur (tot nu toe).
Maar er is meer. Net als het verbindende motief heeft ook de ironie een boeiende dynamiek. Waar het in ‘De Belofte’ in mijn ervaring zorgt voor bewondering is ze in ‘Ik kan alles uitleggen’ grilliger. Dit verhaal is fantastisch! Waar ik hier enorm van genoot is de ontwikkeling van de hoofdpersoon. Net als in zijn debuut ‘De Allestafel’ (2009) laat Heerma van Voss zien inzicht te hebben in de psyche van de mens en weet zo een overtuigend personage neer te zetten. Trefzeker laat de auteur hier zin dat de combinatie van aanleg tot provoceren en op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn heftige gevolgen kan hebben.
Dus over ‘Passagiers/achterblijvers’ kan ik heel kort zijn: flinke aanrader. Niet alleen vanwege het leidende motief en de ironie die een aangename dynamiek aan het boek geven, maar ook vanwege de trefzekere en overtuigende personages.
Om te beginnen verdient de auteur een compliment voor de manier waarop de bundel is samengesteld. Het motief dat de verhalen met elkaar verbindt is tevens de titel van deze mustread: passagiers/achterblijvers. Hier zit een interessante dynamiek in omdat het in ieder verhaal steeds anders aan bod komt.
Het eerste verhaal uit de bundel Passagiers/achterblijvers laat zien hoe een eenvoudig voorwerp wordt verheven tot literatuur. Heel beeldend en overtuigend komen de verschillende relaties die de personages met het voorwerp hebben aan bod waardoor er een gelaagdheid in een voorwerp ontstaat,waarvan je het niet verwacht. De ironie waarmee het verhaal laat hoe de ontwikkeling van vriendschap kan verlopen is meesterlijk!
Deze ironie is in meerdere verhalen in deze pageturner terug te vinden. En dat maakt ze tot een heerlijke leeservaring! Een ijzersterk en bewonderenswaardig voorbeeld is het derde verhaal, ‘De Belofte’. Voor mij persoonlijk is dit het beste verhaal van de auteur (tot nu toe).
Maar er is meer. Net als het verbindende motief heeft ook de ironie een boeiende dynamiek. Waar het in ‘De Belofte’ in mijn ervaring zorgt voor bewondering is ze in ‘Ik kan alles uitleggen’ grilliger. Dit verhaal is fantastisch! Waar ik hier enorm van genoot is de ontwikkeling van de hoofdpersoon. Net als in zijn debuut ‘De Allestafel’ (2009) laat Heerma van Voss zien inzicht te hebben in de psyche van de mens en weet zo een overtuigend personage neer te zetten. Trefzeker laat de auteur hier zin dat de combinatie van aanleg tot provoceren en op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn heftige gevolgen kan hebben.
Dus over ‘Passagiers/achterblijvers’ kan ik heel kort zijn: flinke aanrader. Niet alleen vanwege het leidende motief en de ironie die een aangename dynamiek aan het boek geven, maar ook vanwege de trefzekere en overtuigende personages.
3
geplaatst: 10 oktober 2022, 10:53 uur
Heerlijke bundel. Ik las al heel veel positiefs (Volkskrant, NRC, Parool, Humo) en hoorde in mijn favoriete podcast De Nieuwe Contrabas de twee gastheren al jubelen, ze kwamen superlatieven tekort, dus daarna heb ik 'Passagiers/Achterblijvers' snel bovenop mijn leesstapel gelegd. Geen spijt van.
Er valt veel positiefs over de bundel te zeggen: slim geschreven, geen woord teveel, geen cliché te bekennen, vol met mooie beelden en metaforen en zijpaden. Wat ik vooral sterk vind is hoe alle zes verhalen over dezelfde thema's zonder dat ze ook maar ergens hetzelfde aanvoelen. Er zit geen enkele herhaling of doublure in. Alsof Heerma van Voss via fictie zo breed mogelijk noties als 'afstand', 'intimiteit', 'gekte', 'contact' wilde onderzoeken. Echt ongelofelijk knap. Door de opbouw moest ik van tijd tot tijd denken aan W.F. Hermans' 'Paranoia', in mijn ogen een van de mooiste verhalenbundels ooit geschreven.
Er valt veel positiefs over de bundel te zeggen: slim geschreven, geen woord teveel, geen cliché te bekennen, vol met mooie beelden en metaforen en zijpaden. Wat ik vooral sterk vind is hoe alle zes verhalen over dezelfde thema's zonder dat ze ook maar ergens hetzelfde aanvoelen. Er zit geen enkele herhaling of doublure in. Alsof Heerma van Voss via fictie zo breed mogelijk noties als 'afstand', 'intimiteit', 'gekte', 'contact' wilde onderzoeken. Echt ongelofelijk knap. Door de opbouw moest ik van tijd tot tijd denken aan W.F. Hermans' 'Paranoia', in mijn ogen een van de mooiste verhalenbundels ooit geschreven.
2
geplaatst: 28 oktober 2022, 08:20 uur
Alle hoofdpersonen hebben te maken met onzekerheid over de situatie waar ze in zijn beland en hoe ze daar het beste mee om kunnen gaan. Het lukt me goed om mee te gaan in hun gedachten. Korte verhalen moeten je binnen een paar bladzijden meeslepen en dat gebeurt steeds weer in dit boek.
Passagiers/achterblijvers – Thomas Heerma van Voss | Lalagè leest - lalageleest.nl
Passagiers/achterblijvers – Thomas Heerma van Voss | Lalagè leest - lalageleest.nl
4
geplaatst: 14 december 2022, 23:37 uur
Pas twee verhalen gelezen en ik vind het nu al geweldig.
Mooie zinnen, geen woord teveel of te weinig, alles op de juiste plaats en ook nog een goed verhaal.
Puur leesplezier.
Mooie zinnen, geen woord teveel of te weinig, alles op de juiste plaats en ook nog een goed verhaal.
Puur leesplezier.
5
geplaatst: 8 januari 2023, 15:22 uur
Het kwartaalboek. Vorig jaar al heb ik dat meer opgepakt, dit jaar wil ik er wel in meegaan. Nu stond deze bundel, ondanks het zeer hoge gemiddelde, niet direct bovenaan mijn leeslijst gezien ik enkele eerdere werken van Heerma van Voss ook niet supergeweldig vond. Ik zag vaak wel wat hij wilde, maar het raakte me niet. Maar goed, soms verandert smaak, of een schrijver. Wat het ook is, op momenten heb ik hier best van genoten.
Het Begin 3,3*
Aardige opening die richting het einde wat weg zakt maar wel invoelbare dingen zegt over vertrekken, verlies en ook wel vergankelijkheid. Bracht me deels ook terug naar m’n eigen vriendenboekjes van toen (dat boekje zal nog wel ergens op zolder liggen bij m’n ouders).
Bowlen in Philadelphia 4,2*
Overduidelijk het beste verhaal. Misschien wel (of ik weet dat wel zeker) omdat ik veel dingen hier herken (het gevoel bij blauwe vinkjes maar onbeantwoorde appjes) en zo blijkt Heerma van Voss echt uitstekend dat soort beelden te kunnen scheppen. Het ongemak maar vooral de onzekerheid en kleine dingetjes in een relatie. Haarscherp geobserveerd en beschreven. Als lezer voel je al snel dat die relatie van Jacob en Anna niet helemaal zo goed blijkt zoals Jacob doet voordoen aan de hoofdpersoon. Dat geeft een zekere spanning omdat de hoofdpersoon dat nog niet doorheeft.
De belofte 3,0*
Geen onaardig verhaal met een heel aardige twist (dusdanig subtiel verwerkt dat ik dacht even wat gemist te hebben) maar als geheel verzandt dit verhaal een beetje in iets onbeduidends.
Verwachtingen 2,5*
Voor mij het zwakste verhaal. Dit begint nog heel behoorlijk waarin het leven van iemand kort wordt geschetst en waar de jij-vorm ook redelijk werkt. Daarna gaat het vooral over gevoelens van de ik-figuur voor de moeder (de eigen moeder?). Maar ondanks de liefdevolle woorden raakt het me allemaal niet. Ik zie de woorden, maar dat is het, ze blijven zonder waarde. Zoals ik vaker heb gehad bij Heerma van Voss. Een idee is dat dit meer beschrijvingen uit het eigen leven zijn zonder dat ze universeel worden gemaakt zoals in het bowlingverhaal en dat te persoonlijke voor mij wat lege woorden blijven.
Ik kan alles uitleggen 3,1*
De vorm hiervan is wel aardig omdat je als lezer benieuwd bent naar de afloop maar de details in het verhaal vond ik dan weer minder boeiend. Op zich redelijk beschreven maar dit verhaal interesseerde me simpelweg minder. Wel een erg mooie laatste zin.
Nieuw leven 3,4*
Minder subtiel dan het bowlingverhaal en minder sterk ook maar de goede punten daarin, vooral het ongemak in intermenselijke relaties en onzekerheid, worden hier weer goed neergezet. Het toekomstperspectief voegt niet heel veel toe (het blijft te veel hangen) maar is wel redelijk uitgewerkt en stoort ook niet. Het gevoel van kijken bij een raketlancering was mooi weergegeven. Geen idee of dat zo is maar ik heb eerlijk gezegd nooit erover nagedacht hoe zoiets voelt om daar in de buurt te staan.
De Bundel
Gemiddeld 3,25 over zes verhalen. Zes vrij uiteenlopende verhalen maar ze voelen we als een geheel aan. Dat is knap gedaan en daar heeft de bundel ook een meerwaarde. En de titel vind ik prachtig. Daarom omhoog afgerond dus 3,5*.
Het Begin 3,3*
Aardige opening die richting het einde wat weg zakt maar wel invoelbare dingen zegt over vertrekken, verlies en ook wel vergankelijkheid. Bracht me deels ook terug naar m’n eigen vriendenboekjes van toen (dat boekje zal nog wel ergens op zolder liggen bij m’n ouders).
Bowlen in Philadelphia 4,2*
Overduidelijk het beste verhaal. Misschien wel (of ik weet dat wel zeker) omdat ik veel dingen hier herken (het gevoel bij blauwe vinkjes maar onbeantwoorde appjes) en zo blijkt Heerma van Voss echt uitstekend dat soort beelden te kunnen scheppen. Het ongemak maar vooral de onzekerheid en kleine dingetjes in een relatie. Haarscherp geobserveerd en beschreven. Als lezer voel je al snel dat die relatie van Jacob en Anna niet helemaal zo goed blijkt zoals Jacob doet voordoen aan de hoofdpersoon. Dat geeft een zekere spanning omdat de hoofdpersoon dat nog niet doorheeft.
De belofte 3,0*
Geen onaardig verhaal met een heel aardige twist (dusdanig subtiel verwerkt dat ik dacht even wat gemist te hebben) maar als geheel verzandt dit verhaal een beetje in iets onbeduidends.
Verwachtingen 2,5*
Voor mij het zwakste verhaal. Dit begint nog heel behoorlijk waarin het leven van iemand kort wordt geschetst en waar de jij-vorm ook redelijk werkt. Daarna gaat het vooral over gevoelens van de ik-figuur voor de moeder (de eigen moeder?). Maar ondanks de liefdevolle woorden raakt het me allemaal niet. Ik zie de woorden, maar dat is het, ze blijven zonder waarde. Zoals ik vaker heb gehad bij Heerma van Voss. Een idee is dat dit meer beschrijvingen uit het eigen leven zijn zonder dat ze universeel worden gemaakt zoals in het bowlingverhaal en dat te persoonlijke voor mij wat lege woorden blijven.
Ik kan alles uitleggen 3,1*
De vorm hiervan is wel aardig omdat je als lezer benieuwd bent naar de afloop maar de details in het verhaal vond ik dan weer minder boeiend. Op zich redelijk beschreven maar dit verhaal interesseerde me simpelweg minder. Wel een erg mooie laatste zin.
Nieuw leven 3,4*
Minder subtiel dan het bowlingverhaal en minder sterk ook maar de goede punten daarin, vooral het ongemak in intermenselijke relaties en onzekerheid, worden hier weer goed neergezet. Het toekomstperspectief voegt niet heel veel toe (het blijft te veel hangen) maar is wel redelijk uitgewerkt en stoort ook niet. Het gevoel van kijken bij een raketlancering was mooi weergegeven. Geen idee of dat zo is maar ik heb eerlijk gezegd nooit erover nagedacht hoe zoiets voelt om daar in de buurt te staan.
De Bundel
Gemiddeld 3,25 over zes verhalen. Zes vrij uiteenlopende verhalen maar ze voelen we als een geheel aan. Dat is knap gedaan en daar heeft de bundel ook een meerwaarde. En de titel vind ik prachtig. Daarom omhoog afgerond dus 3,5*.
8
geplaatst: 10 januari 2023, 19:33 uur
Nog nooit een boek of bundel van Thomas Heerma van Voss gelezen, schande natuurlijk, want nota bene een mede Boekmeter, maar goed, dat wist ik niet.
Al staat me er wel iets van bij dat ik wel eens wat van hem in Hard Gras gelezen heb. Speelde ook in de Verenigde Staten als ik mij niet vergis.
Never judge a book by it’s cover. En beoordeel een schrijver ook niet op zijn naam, Heerma van Voss, zal wel weer zo’n elitair ventje zijn wat over zijn gymnasium vrindjes schrijft, shiny happy people met veel geile vriendinnen en dronken vrienden.
Ha, ik kon er (godzijdank) niet verder naast zitten.
Getroubleerde types, eenzaam en onzeker en hun heil zoekend in een vriendenboekje van groep vier of vijf, om maar eens iets te noemen. Ik heb me prima vermaakt met de zes verhalen. Thomas schrijft verhalen zoals ik ze graag lees, geen overbodige ballast, waardoor ik snel in het verhaal zit en het boek pas weg leg als het verhaal uit is. Het nodigt uit tot verder lezen en dat is een talent wat ik graag zie bij schrijvers.
Dat het ene verhaal beter bevalt dan het andere hou je altijd, maar heel veel ontliep het elkaar wat mij betreft ook weer niet. Ik vond het laatste verhaal dankzij de desolate sfeer en het dreigende onheil denk ik het beste. De Belofte deed mij het minst, niet dat ik het niet goed vond, maar minder dan de rest.
Verwachtingen was een beetje een vreemde eend in de bijt, doordat het zo te zien over Thomas’ ouders gaat. De overeenkomsten van de moeder met Thomas’ eigen moeder zijn dermate groot dat dat niet te missen is. Maar vooral dankzij het levensverhaal wat er in verwerkt is wel een mooi verhaal.
Haar niet al te vrolijk stemmende relatie met Thomas’ vader voelde een beetje alsof iemand leegliep over iets wat mij niet aan gaat. En het beeld van een wat wereldvreemde vrouw deed de rest. Dat het zo duidelijk autobiografisch is maakt het anders dan gewoon een verhaal van een verzonnen jongen en zijn moeder. Ben wel benieuwd wat zijn moeder van dat verhaal vindt.
Al met al een prima bundel, scenes uit levens van de mens en zijn onzekerheden. Helemaal ondersteboven ben ik niet van de verhalen, had er nav de juichende kritieken hier ook heel wat van verwacht, maar meer dan prima zijn ze voor mij niet. Niet geweldig, maar prima is ook best… prima, toch?
Merk trouwens wel dat de wetenschap dat de schrijver dit leest het voor mij anders maakt om iets over deze bundel te schrijven. Maar goed, hij was klaar om afgefakkeld te worden en dat valt opnieuw reuze mee zullen we maar zeggen.
Al staat me er wel iets van bij dat ik wel eens wat van hem in Hard Gras gelezen heb. Speelde ook in de Verenigde Staten als ik mij niet vergis.
Never judge a book by it’s cover. En beoordeel een schrijver ook niet op zijn naam, Heerma van Voss, zal wel weer zo’n elitair ventje zijn wat over zijn gymnasium vrindjes schrijft, shiny happy people met veel geile vriendinnen en dronken vrienden.
Ha, ik kon er (godzijdank) niet verder naast zitten.
Getroubleerde types, eenzaam en onzeker en hun heil zoekend in een vriendenboekje van groep vier of vijf, om maar eens iets te noemen. Ik heb me prima vermaakt met de zes verhalen. Thomas schrijft verhalen zoals ik ze graag lees, geen overbodige ballast, waardoor ik snel in het verhaal zit en het boek pas weg leg als het verhaal uit is. Het nodigt uit tot verder lezen en dat is een talent wat ik graag zie bij schrijvers.
Dat het ene verhaal beter bevalt dan het andere hou je altijd, maar heel veel ontliep het elkaar wat mij betreft ook weer niet. Ik vond het laatste verhaal dankzij de desolate sfeer en het dreigende onheil denk ik het beste. De Belofte deed mij het minst, niet dat ik het niet goed vond, maar minder dan de rest.
Verwachtingen was een beetje een vreemde eend in de bijt, doordat het zo te zien over Thomas’ ouders gaat. De overeenkomsten van de moeder met Thomas’ eigen moeder zijn dermate groot dat dat niet te missen is. Maar vooral dankzij het levensverhaal wat er in verwerkt is wel een mooi verhaal.
Haar niet al te vrolijk stemmende relatie met Thomas’ vader voelde een beetje alsof iemand leegliep over iets wat mij niet aan gaat. En het beeld van een wat wereldvreemde vrouw deed de rest. Dat het zo duidelijk autobiografisch is maakt het anders dan gewoon een verhaal van een verzonnen jongen en zijn moeder. Ben wel benieuwd wat zijn moeder van dat verhaal vindt.
Al met al een prima bundel, scenes uit levens van de mens en zijn onzekerheden. Helemaal ondersteboven ben ik niet van de verhalen, had er nav de juichende kritieken hier ook heel wat van verwacht, maar meer dan prima zijn ze voor mij niet. Niet geweldig, maar prima is ook best… prima, toch?
Merk trouwens wel dat de wetenschap dat de schrijver dit leest het voor mij anders maakt om iets over deze bundel te schrijven. Maar goed, hij was klaar om afgefakkeld te worden en dat valt opnieuw reuze mee zullen we maar zeggen.
4
geplaatst: 18 januari 2023, 17:39 uur
Alleraardigste verzameling verhalen die niet ontsnappen aan de wet van kortverhalen: eens lekker op gang, stoppen ze, vaak in the middle of nowhere.
Zeker Het Begin gaf me het gevoel een schrijfoefening te zijn om een opening voor een roman te bedenken. Gelukkig wordt deze meteen gevolgd door het grandioze Bowlen, waar ik me perfect in beide personages kon verplaatsen. De "alles loopt op wieltjes" vibe met de afgunst van de jeugdvriend, de omslag enkele bladzijden later, waar de afgunst als sneeuw voor de zon verdwijnt en plaats ruimt voor mededogen. Heel knap gedaan, met als summum het banale bowlen dat hierin verwerkt wordt. De andere verhalen hebben hun verdienste maar doen me minder.
Toch zeker een aanrader. 3.5*
Zeker Het Begin gaf me het gevoel een schrijfoefening te zijn om een opening voor een roman te bedenken. Gelukkig wordt deze meteen gevolgd door het grandioze Bowlen, waar ik me perfect in beide personages kon verplaatsen. De "alles loopt op wieltjes" vibe met de afgunst van de jeugdvriend, de omslag enkele bladzijden later, waar de afgunst als sneeuw voor de zon verdwijnt en plaats ruimt voor mededogen. Heel knap gedaan, met als summum het banale bowlen dat hierin verwerkt wordt. De andere verhalen hebben hun verdienste maar doen me minder.
Toch zeker een aanrader. 3.5*
5
geplaatst: 31 januari 2023, 15:19 uur
Op de eerste bladzijde van het eerste verhaal lees ik: “Je zou kunnen zeggen dat verhalen al weken, maanden voor aanvang vorm krijgen, zonder dat iemand het doorheeft”. Dat is van toepassing op de hele bundel. De verhalen beginnen rustig voortkabbelend maar gaandeweg treedt er tussen de regels door verontrusting op. Aan het eind ben ik in een andere situatie beland zonder dat ik besef waar precies de verandering begon. Bij het teruglezen kom ik op de eerste bladzijde al aanwijzingen tegen die dan pas betekenis hebben. Knap gedaan.
En dan is er nog de kwestie van ‘wie is de passagier en wie is de achterblijver?’ Uitnodigende titel.
In ‘De Belofte’ had ik het gevoel dat ik als lezer een van de rollen had. Maar welke?
Fijn boek. Met psyche kijk ik uit naar een nieuwe roman.
En dan is er nog de kwestie van ‘wie is de passagier en wie is de achterblijver?’ Uitnodigende titel.
In ‘De Belofte’ had ik het gevoel dat ik als lezer een van de rollen had. Maar welke?
Fijn boek. Met psyche kijk ik uit naar een nieuwe roman.
4
psyche (crew)
geplaatst: 9 februari 2023, 12:34 uur
Met een glimlach op mijn gezicht leerde ik lopen, liegen, lezen
Dat ik jaren geleden bij het debuut van Thomas Heerma van Voss van mijn stoel viel weten we nu wel. ThHvV wilde liever niet dat bij zijn jonge leeftijd werd stilgestaan staat me bij. Echter, een mens kan zich ontwikkelen, zo ook ThHvV.
Hoewel ik tot nu toe liever romans van deze auteur lees, heeft de verhalenbundel ‘Passagiers/Achterblijvers’ me aangenaam verrast.
In de eerste twee verhalen van de bundel ‘Het begin’ en ‘Bowlen in Philadelphia’ herken ik duidelijk de stem van ThHvV, zoals je een van Gogh aan zijn penseelstreken herkent, met als altijd sociaal gezien merkwaardige personages. Tegelijkertijd zijn de verhalen ‘strakker’ geschreven.
In ‘De belofte’ neemt het verhaal op een zeker moment een onverwachte wending, ik begreep al niet zo goed de passage op pagina 98 met een rolstoel bij wat bij nader inzien een hint is waar dit verhaal naartoe gaat. De wending zet hele verhaal over een filmregisseuse en alles wat ze denkt en doet in een totaal ander licht. Het raakt me, het ontroert. ThHvV is in dit derde verhaal een ultieme ‘onbetrouwbare’ verteller. Chapeaux.
In het vierde verhaal ‘Verwachtingen’ is een jongeman in het ouderlijk huis op zoek naar zijn moeder. De moeder heeft de jongeman weleens gevraagd hij ooit een verhaal over haar zal schrijven. Of dit vierde verhaal geschreven vanuit de eerste persoon die het consequent over ‘jij’ heeft als het zijn moeder betreft autobiografisch is of niet vind ik niet zo interessant. Inhoudelijk draagt het echter wel voldoende interessants in zich mee, maar doet het m.i. stillistisch onder voor de voorgaande verhalen. Het ‘jij’ doet geforceerd aan (dit in tegestelling tot Mavis van ThHvV, waar een brief geschreven is aan een kat en het ‘jij’ juist weer goed werkt).
ThHvV lijkt in ‘Verwachtingen’ letterlijk nog zoekend op het trefzekere fragment ‘wat als de moeder vetrokken zou zijn’ na.
ThHvV speelt naar mijn idee de laatste jaren met perspectieven, in zijn roman Condities , zo ook in deze verhalenbundel.
In het vijfde verhaal ‘Ik kan alles uitleggen’ lijkt het aanvankelijk of ‘iemand’ de lezer aanspreekt.
Maar dat is schijn: ‘Met een glimlach op mijn gezicht leerde ik lopen, liegen, lezen’.
ThHvV maakt gaandeweg en spannend duidelijk wat de verteller heeft gedaan.
Het genre van ‘Nieuw Leven’ zou ik
post-apocalyptische fictie noemen, het verhaal speelt in ieder geval af na 2050, een voorbije tijd waar de ‘competitie tussen Oost en West’ zich uitstrekte tot buiten de aarde, wie kon de maan koloniseren, wie andere planeten? In dit verhaal met twee broers kom ik wat
opmerkelijke details tegen. Het ‘broertje’ van rond de dertig herinnert zich bijvoorbeeld dat hij van de andere broer Hallmark kaartjes kreeg toen broertje net op zichzelf was gaan wonen. Ik vraag me hiernaast onder andere af of er op die plek op aarde nog Airbnb’s bestaan? Laat ik niet te lang bij dit soort details blijven hangen want in zijn geheel maakt dit verhaal met wat eigen fantasie me nieuwsgierig genoeg om verder te willen lezen.
4*
Dat ik jaren geleden bij het debuut van Thomas Heerma van Voss van mijn stoel viel weten we nu wel. ThHvV wilde liever niet dat bij zijn jonge leeftijd werd stilgestaan staat me bij. Echter, een mens kan zich ontwikkelen, zo ook ThHvV.
Hoewel ik tot nu toe liever romans van deze auteur lees, heeft de verhalenbundel ‘Passagiers/Achterblijvers’ me aangenaam verrast.
In de eerste twee verhalen van de bundel ‘Het begin’ en ‘Bowlen in Philadelphia’ herken ik duidelijk de stem van ThHvV, zoals je een van Gogh aan zijn penseelstreken herkent, met als altijd sociaal gezien merkwaardige personages. Tegelijkertijd zijn de verhalen ‘strakker’ geschreven.
In ‘De belofte’ neemt het verhaal op een zeker moment een onverwachte wending, ik begreep al niet zo goed de passage op pagina 98 met een rolstoel bij wat bij nader inzien een hint is waar dit verhaal naartoe gaat. De wending zet hele verhaal over een filmregisseuse en alles wat ze denkt en doet in een totaal ander licht. Het raakt me, het ontroert. ThHvV is in dit derde verhaal een ultieme ‘onbetrouwbare’ verteller. Chapeaux.
In het vierde verhaal ‘Verwachtingen’ is een jongeman in het ouderlijk huis op zoek naar zijn moeder. De moeder heeft de jongeman weleens gevraagd hij ooit een verhaal over haar zal schrijven. Of dit vierde verhaal geschreven vanuit de eerste persoon die het consequent over ‘jij’ heeft als het zijn moeder betreft autobiografisch is of niet vind ik niet zo interessant. Inhoudelijk draagt het echter wel voldoende interessants in zich mee, maar doet het m.i. stillistisch onder voor de voorgaande verhalen. Het ‘jij’ doet geforceerd aan (dit in tegestelling tot Mavis van ThHvV, waar een brief geschreven is aan een kat en het ‘jij’ juist weer goed werkt).
ThHvV lijkt in ‘Verwachtingen’ letterlijk nog zoekend op het trefzekere fragment ‘wat als de moeder vetrokken zou zijn’ na.
ThHvV speelt naar mijn idee de laatste jaren met perspectieven, in zijn roman Condities , zo ook in deze verhalenbundel.
In het vijfde verhaal ‘Ik kan alles uitleggen’ lijkt het aanvankelijk of ‘iemand’ de lezer aanspreekt.
Maar dat is schijn: ‘Met een glimlach op mijn gezicht leerde ik lopen, liegen, lezen’.
ThHvV maakt gaandeweg en spannend duidelijk wat de verteller heeft gedaan.
Het genre van ‘Nieuw Leven’ zou ik
post-apocalyptische fictie noemen, het verhaal speelt in ieder geval af na 2050, een voorbije tijd waar de ‘competitie tussen Oost en West’ zich uitstrekte tot buiten de aarde, wie kon de maan koloniseren, wie andere planeten? In dit verhaal met twee broers kom ik wat
opmerkelijke details tegen. Het ‘broertje’ van rond de dertig herinnert zich bijvoorbeeld dat hij van de andere broer Hallmark kaartjes kreeg toen broertje net op zichzelf was gaan wonen. Ik vraag me hiernaast onder andere af of er op die plek op aarde nog Airbnb’s bestaan? Laat ik niet te lang bij dit soort details blijven hangen want in zijn geheel maakt dit verhaal met wat eigen fantasie me nieuwsgierig genoeg om verder te willen lezen.
4*
4
geplaatst: 12 februari 2023, 16:06 uur
Passagiers / Achterblijvers is momenteel het kwartaalboek op BoekMeter (als je deze site nog niet kent, het is een heel gezellig en knus forum waar bijna uitsluitend over literatuur gepraat wordt) en ik was erg te spreken over Condities (2020), ook geschreven door Thomas Heerma van Voss. Bovendien had ik wel weer eens zin in een verhalenbundel. Alleen maar goede redenen dus om me te wagen aan dit boek.
De hoofdrolspelers in de verhalen van Heerma van Voss zijn allemaal voorzichtige, introverte mensen die zichzelf vooral ergens in de achtergrond plaatsen en om wat voor reden dan ook weinig ruimte innemen ten opzichte van de andere karakters in de verhalen. Zo is er Victor die op bezoek gaat bij een vriend in de Verenigde Staten. De vriend praat honderduit over hoe geweldig zijn leven is, terwijl Victor zich vooral zorgen maakt om zijn vriendin in Nederland. Grappig en wrang aan dit verhaal is dat uiteindelijk blijkt dat beide heren geen idee hebben van wat hun vriendinnen daadwerkelijk bezighoudt.
In een ander verhaal krijgt Roy de hoofdrol, wiens drukke broer enorm succesvol is in het buitenland, terwijl hij zelf de rustigere, meer ingetogen en voorzichtigere is van de twee. Samen zitten ze in een huisje in Kazachstan, wachtend op het moment dat ze voor het eerst van dichtbij een raketlancering zullen gaan zien. Genoeg reden zou je zeggen voor de twee broers om nader tot elkaar te komen, maar de kloof tussen de twee wordt met de minuut groter.
Verder is er nog een man die de eenzaamheid van zich af probeert te lezen met een achtergelaten vriendenboekje, een regisseur die haar film in première ziet gaan, een jongeman die paniek veroorzaakt op De Dam en een man die zijn ouders en de ingewikkelde relatie tussen de twee probeert te begrijpen. Allen leven ze op een bepaalde manier in een isolement en het is Heerma van Voss gegeven om dit heel krachtig over te brengen en invoelbaar te maken voor de lezer.
Dat komt mede door de directe stijl die de auteur hanteert. Er zijn tal van mooie zinnen te vinden in zijn boeken, maar hij doet niet aan mooischrijverij of moeilijkdoenerij. Het maakt dat de zinnen met (ogenschijnlijk) speels gemak over het papier heen vloeien, wat het zeer prettig leesbaar maakt en waarmee de belevingswereld van de karakters ook heel direct toegankelijk wordt. Wat bovendien een groot pluspunt is, is dat hij de lezer regelmatig op het verkeerde been zet, weet te verrassen en weet uit te dagen waardoor er een aangename spanning in zijn verhalen sluipt.
Een goed boek dus, en voor een verhalenbundel ook eigenlijk heel constant qua kwaliteit. Het enige verhaal dat me ervan weerhoudt om een écht hoog cijfer te geven, is het verhaal over de regisseur. Bij dit verhaal draait alles om de plottwist, maar deze komt niet helemaal aan, omdat de aanloop ernaartoe vooral overkomt als een reeks oninteressante filmfeitjes die niet echt ter zake doen (en dat zeg ik als groot liefhebber van film en filmfeitjes!). Het verhaal leunt wat te veel op die ene twist en heeft verder weinig te bieden.
Maar verder is dit echt wel een goede bundel en maak ik bij dezen de afspraak met mezelf om nieuw werk van Thomas Heerma van Voss beter in de gaten te houden. Deze was, ondanks dat ik erg te spreken was over Condities, volledig langs me heen gegaan. Gelukkig maar dat er nog leden van BoekMeter zijn die de boel beter in de gaten houden dan ik. Ik kijk uit naar nieuw werk van deze schrijver die nu al twee keer indruk heeft weten te maken.
Passagiers / Achterblijvers
De hoofdrolspelers in de verhalen van Heerma van Voss zijn allemaal voorzichtige, introverte mensen die zichzelf vooral ergens in de achtergrond plaatsen en om wat voor reden dan ook weinig ruimte innemen ten opzichte van de andere karakters in de verhalen. Zo is er Victor die op bezoek gaat bij een vriend in de Verenigde Staten. De vriend praat honderduit over hoe geweldig zijn leven is, terwijl Victor zich vooral zorgen maakt om zijn vriendin in Nederland. Grappig en wrang aan dit verhaal is dat uiteindelijk blijkt dat beide heren geen idee hebben van wat hun vriendinnen daadwerkelijk bezighoudt.
In een ander verhaal krijgt Roy de hoofdrol, wiens drukke broer enorm succesvol is in het buitenland, terwijl hij zelf de rustigere, meer ingetogen en voorzichtigere is van de twee. Samen zitten ze in een huisje in Kazachstan, wachtend op het moment dat ze voor het eerst van dichtbij een raketlancering zullen gaan zien. Genoeg reden zou je zeggen voor de twee broers om nader tot elkaar te komen, maar de kloof tussen de twee wordt met de minuut groter.
Verder is er nog een man die de eenzaamheid van zich af probeert te lezen met een achtergelaten vriendenboekje, een regisseur die haar film in première ziet gaan, een jongeman die paniek veroorzaakt op De Dam en een man die zijn ouders en de ingewikkelde relatie tussen de twee probeert te begrijpen. Allen leven ze op een bepaalde manier in een isolement en het is Heerma van Voss gegeven om dit heel krachtig over te brengen en invoelbaar te maken voor de lezer.
Dat komt mede door de directe stijl die de auteur hanteert. Er zijn tal van mooie zinnen te vinden in zijn boeken, maar hij doet niet aan mooischrijverij of moeilijkdoenerij. Het maakt dat de zinnen met (ogenschijnlijk) speels gemak over het papier heen vloeien, wat het zeer prettig leesbaar maakt en waarmee de belevingswereld van de karakters ook heel direct toegankelijk wordt. Wat bovendien een groot pluspunt is, is dat hij de lezer regelmatig op het verkeerde been zet, weet te verrassen en weet uit te dagen waardoor er een aangename spanning in zijn verhalen sluipt.
Een goed boek dus, en voor een verhalenbundel ook eigenlijk heel constant qua kwaliteit. Het enige verhaal dat me ervan weerhoudt om een écht hoog cijfer te geven, is het verhaal over de regisseur. Bij dit verhaal draait alles om de plottwist, maar deze komt niet helemaal aan, omdat de aanloop ernaartoe vooral overkomt als een reeks oninteressante filmfeitjes die niet echt ter zake doen (en dat zeg ik als groot liefhebber van film en filmfeitjes!). Het verhaal leunt wat te veel op die ene twist en heeft verder weinig te bieden.
Maar verder is dit echt wel een goede bundel en maak ik bij dezen de afspraak met mezelf om nieuw werk van Thomas Heerma van Voss beter in de gaten te houden. Deze was, ondanks dat ik erg te spreken was over Condities, volledig langs me heen gegaan. Gelukkig maar dat er nog leden van BoekMeter zijn die de boel beter in de gaten houden dan ik. Ik kijk uit naar nieuw werk van deze schrijver die nu al twee keer indruk heeft weten te maken.
Passagiers / Achterblijvers
3
geplaatst: 3 maart 2023, 11:55 uur
De rusteloze mens zonder ander. Of zoals de karakterschetsjes in 'Passagiers/Achterblijvers' (2022) elk afzonderlijk de eenzaamheid overbrengt van de moderne mens die zichzelf tegenkomt in een onbeantwoorde smacht naar connecties met anderen. Van het briljante openingsverhaal 'Het Begin' waarin een voyeuristische ik-verteller zichzelf verliest in het vriendenboekje van zijn luidruchtige bovenbuurmeisje. De profielen in het felroze schriftje brengen hem zowel dichterbij talloze minderjarige leventjes als dat het een nieuwe afstand naar hen schept. Of het bitterzoete 'Bowlen in Philadelphia' waarin een ik-verteller zijn eigen relatieproblemen projecteert op het liefdesgeluk van bevriende expats in Philadelphia. Maar in zijn eigen somberte ziet hij niet scherp dat sommige mensen hun eigen geluk overschreeuwen om de afwezigheid van iets anders te verdoezelen.
In 'De Belofte' ervaart een cineaste dat haar debuutfilm in allerlei verschillende hokjes wordt geduwd, maar niemand durft haar vragen te stellen over haar handicap. In 'Verwachtingen' bekruipt het unheimische besef dat een liefdevolle moeder misschien teveel van zichzelf heeft moeten inleveren om haar huwelijk vol te houden. Maar wat als ze er op een dag niet meer is!? In 'Ik Kan Alles Uitleggen' probeert een onbetrouwbare verteller weg te praten van zijn eigen gevoelens van marginalisering achter een terroristische daad. Hij is meer bezig met beeldvorming dan de consequenties van zijn eigen handelen. Tot slot komen de grenzen en mogelijkheden van wetenschap samen in 'Nieuw Leven' als twee broers afreizen naar Kazakhstan voor een ruimteproject rond buitenaards leven. Op aarde zijn de ingrijpende effecten van apocalyptische crises nog altijd onderdeel van het dagelijkse leven.
Thomas Heerma van Voss heeft een aantrekkelijke directheid in zijn stijl: stilistisch sober en toch gelaagd. Zoals hij bredere maatschappelijke angsten en twijfels terugbrengt tot mijmeringen van buitenstaanders die geen vat krijgen op hun relaties met anderen. Ongrijpbare en feilbare mensen die daadkracht missen of juist plotseling het roer omgooien, terwijl het unheimische gevoel aan hen knaagt dat hun particuliere eenzaamheid niet begrepen kan worden door anderen. Het is bijna jammer dat de boeken van Leon de Winter al bekend staan om boekcovers met verwijzingen naar Edward Hopper. Eerlijk gezegd vind ik dat gevoel van grootstedelijke eenzaamheid in een rap veranderende wereld meer passen bij van Voss. 'Passagiers/Achterblijvers' (2022) is een kwalitatief consistente verhalenbundel waar thematiek en toon naadloos op elkaar aansluiten.
In 'De Belofte' ervaart een cineaste dat haar debuutfilm in allerlei verschillende hokjes wordt geduwd, maar niemand durft haar vragen te stellen over haar handicap. In 'Verwachtingen' bekruipt het unheimische besef dat een liefdevolle moeder misschien teveel van zichzelf heeft moeten inleveren om haar huwelijk vol te houden. Maar wat als ze er op een dag niet meer is!? In 'Ik Kan Alles Uitleggen' probeert een onbetrouwbare verteller weg te praten van zijn eigen gevoelens van marginalisering achter een terroristische daad. Hij is meer bezig met beeldvorming dan de consequenties van zijn eigen handelen. Tot slot komen de grenzen en mogelijkheden van wetenschap samen in 'Nieuw Leven' als twee broers afreizen naar Kazakhstan voor een ruimteproject rond buitenaards leven. Op aarde zijn de ingrijpende effecten van apocalyptische crises nog altijd onderdeel van het dagelijkse leven.
Thomas Heerma van Voss heeft een aantrekkelijke directheid in zijn stijl: stilistisch sober en toch gelaagd. Zoals hij bredere maatschappelijke angsten en twijfels terugbrengt tot mijmeringen van buitenstaanders die geen vat krijgen op hun relaties met anderen. Ongrijpbare en feilbare mensen die daadkracht missen of juist plotseling het roer omgooien, terwijl het unheimische gevoel aan hen knaagt dat hun particuliere eenzaamheid niet begrepen kan worden door anderen. Het is bijna jammer dat de boeken van Leon de Winter al bekend staan om boekcovers met verwijzingen naar Edward Hopper. Eerlijk gezegd vind ik dat gevoel van grootstedelijke eenzaamheid in een rap veranderende wereld meer passen bij van Voss. 'Passagiers/Achterblijvers' (2022) is een kwalitatief consistente verhalenbundel waar thematiek en toon naadloos op elkaar aansluiten.
0
geplaatst: 3 maart 2023, 13:59 uur
psyche schreef:
Het genre van ‘Nieuw Leven’ zou ik
post-apocalyptische fictie noemen, het verhaal speelt in ieder geval af na 2050, een voorbije tijd waar de ‘competitie tussen Oost en West’ zich uitstrekte tot buiten de aarde, wie kon de maan koloniseren, wie andere planeten? In dit verhaal met twee broers kom ik wat
opmerkelijke details tegen. Het ‘broertje’ van rond de dertig herinnert zich bijvoorbeeld dat hij van de andere broer Hallmark kaartjes kreeg toen broertje net op zichzelf was gaan wonen. Ik vraag me hiernaast onder andere af of er op die plek op aarde nog Airbnb’s bestaan? Laat ik niet te lang bij dit soort details blijven hangen want in zijn geheel maakt dit verhaal met wat eigen fantasie me nieuwsgierig genoeg om verder te willen lezen.
4*
Het genre van ‘Nieuw Leven’ zou ik
post-apocalyptische fictie noemen, het verhaal speelt in ieder geval af na 2050, een voorbije tijd waar de ‘competitie tussen Oost en West’ zich uitstrekte tot buiten de aarde, wie kon de maan koloniseren, wie andere planeten? In dit verhaal met twee broers kom ik wat
opmerkelijke details tegen. Het ‘broertje’ van rond de dertig herinnert zich bijvoorbeeld dat hij van de andere broer Hallmark kaartjes kreeg toen broertje net op zichzelf was gaan wonen. Ik vraag me hiernaast onder andere af of er op die plek op aarde nog Airbnb’s bestaan? Laat ik niet te lang bij dit soort details blijven hangen want in zijn geheel maakt dit verhaal met wat eigen fantasie me nieuwsgierig genoeg om verder te willen lezen.
4*
Ik ging zelf twijfelen door jouw reactie, maar volgens mij speelt het zich gewoon af rond die apocalyptische zomer van de coronapandemie. Toen er tegelijkertijd overal bosbranden waren uitgebroken. Personages hebben namelijk wel erg een cultureel kader dat bij die periode past. Ze hebben bijvoorbeeld 'Gravity' gezien in de bioscoop of ze denken aan de verdrinking van Elisa Lam.
1
psyche (crew)
geplaatst: 3 maart 2023, 16:55 uur
Donkerwoud
Dat kan, echter, er zijn ook gebeurtenissen die wij nog niet hebben meegemaakt bijvoorbeeld die raketreizen vallen niet in Corona tijd voor zover ik weet . De vergelijking met Corona, de bijbehorende (verdergaande) maatregelen in het verhaal, de invloed ervan zijn zeker als zodanig te verstaan; al had ik het idee dat het evengoed om een andere pandemie of ramp zou kunnen slaan.
Er wordt ook aangegeven dat het na 2050 afspeelt, het gaat in mijn herinnering om relatief jonge mannen.
‘Gravity’ kan een klassieker zijn geweest, ik heb het nog opgezocht en als zodanig geïnterpreteerd.
Maar ik kan me vergissen … ik heb het boek niet meer bij de hand.
Dat kan, echter, er zijn ook gebeurtenissen die wij nog niet hebben meegemaakt bijvoorbeeld die raketreizen vallen niet in Corona tijd voor zover ik weet . De vergelijking met Corona, de bijbehorende (verdergaande) maatregelen in het verhaal, de invloed ervan zijn zeker als zodanig te verstaan; al had ik het idee dat het evengoed om een andere pandemie of ramp zou kunnen slaan.
Er wordt ook aangegeven dat het na 2050 afspeelt, het gaat in mijn herinnering om relatief jonge mannen.
‘Gravity’ kan een klassieker zijn geweest, ik heb het nog opgezocht en als zodanig geïnterpreteerd.
Maar ik kan me vergissen … ik heb het boek niet meer bij de hand.
0
geplaatst: 7 maart 2023, 15:18 uur
Ik dacht zelf eerder dat het meer in lijn is met moderne SF als Black Mirror of Years and Years. Meer een alternatieve versie van het heden dan een schets van de toekomst. Volgens mij staat er ergens dat de Russen een contract hebben lopen tot 2050. Maar voor 't verhaal maakt het verder niet enorm uit.
2
geplaatst: 2 augustus 2023, 10:15 uur
In tegenstelling tot veel andere lezers ben ik van mening dat juist het verhaal “Verwachtingen” boven de rest uitstijgt. Het wist me binnen de ongeveer 40 pagina’s erg te ontroeren. Ook “De Belofte” vond ik erg goed. “Nieuw leven” vond ik dan weer wat minder, mede omdat ik weinig voelde bij de personages (ondanks dat ik zelf veel karaktereigenschappen van het personage Roy heb).
Over het algemeen zijn de karakterverschillen tussen de personages en de verschillen in hoe sommige mensen wel sturing aan hun leven weten te geven en anderen zich laten meevoeren door wat hen overkomt, sterk beschreven.
Ook vind ik het wel knap dat in ieder verhaal ook voor de lezer de afloop van ondergeschikt belang wordt gemaakt, maar dat vooral de karakterontwikkeling, de gevoelens, de overwegingen en de (niet)gemaakte beslissingen tellen.
Voorlopig 3,5 sterren, maar zou nog kunnen worden verhoogd naar 4.
Over het algemeen zijn de karakterverschillen tussen de personages en de verschillen in hoe sommige mensen wel sturing aan hun leven weten te geven en anderen zich laten meevoeren door wat hen overkomt, sterk beschreven.
Ook vind ik het wel knap dat in ieder verhaal ook voor de lezer de afloop van ondergeschikt belang wordt gemaakt, maar dat vooral de karakterontwikkeling, de gevoelens, de overwegingen en de (niet)gemaakte beslissingen tellen.
Voorlopig 3,5 sterren, maar zou nog kunnen worden verhoogd naar 4.
* denotes required fields.
* denotes required fields.