Rob van Essen is voor mij een voorbeeld van dat ik een schrijver eigenlijk niet op één boek kunt beoordelen. Ik vind zijn korte verhalen briljant, zijn roman Visser is ook wel goed, maar in 'De goede zoon' ben ik gestrand. En uitgerekend dat boek krijgt de meeste aandacht.

Geef het nog niet op zou ik zeggen. De goede zoon vond ik persoonlijk ook één van zijn minsten (en ik zit nu op 11 boeken van zijn hand). Niet al zijn boeken zijn even goed, maar de meeste zijn wel heel vlot geschreven, met humor en passages die mij wel weten te raken: over herinneringen, melancholie, geen vat hebben op de situatie. Visser, Hier wonen ook mensen, en Elektriciteit behoren wel tot zijn beste werken.