Zola was de hoofdvertegenwoordiger van het naturalisme. Deze vertakking van het realisme viel samen met de opgang van de menswetenschappen in de negentiende eeuw, met name de psychologie en de sociologie van Auguste Comte. Zola zag de mens als een wezen dat gevormd werd door natuur en omgeving. De biologische erfenis en de sociaal-economische omstandigheden bepaalden het gedrag van z'n personages.

De twintig delen van z'n romancyclus Les Rougon-Macquart kunnen afzonderlijk gelezen worden, maar er is één overkoepelende familiestamboom. Zola schreef over winkeliers, schilders, landbouwers, mijnwerkers, prostituees, dronkaards en moordenaars. Een paar van z'n romans zijn voorlopers van de psychologische thriller. Z'n geboortestad Parijs stelde hij niet voor als de romantische lichtstad, maar als een oord met smalle steegjes waarin kleine burgers het hoofd boven water probeerden te houden.

Behalve als fictieschrijver was Zola ook bekend als polemist. In J'accuse...!, een open brief aan de Franse president, koos hij partij voor de joodse officier die onschuldig veroordeeld werd tijdens de Dreyfusaffaire. Het is geen gemakkelijke schrijver, maar wel een boegbeeld van de Franse literatuur.

1. Thérèse Raquin 5,0*
2. Germinal 4,5*
3. Au Bonheur des Dames 4,5*
4. La Bête humaine 4,0*
5. Madame Sourdis [novelle] 4,0*
6. Nana 3,5*