Ik was afgelopen week in Groningen en liep daar de Selexyz binnen (afgrijselijke naam, maar goed). Tot mijn verbazing en vreugde stond mij daar een hele reeks boeken van Saramago toe te lachen.

Aangezien er net een nieuw boek van de beste man is verschenen, zal dit waarschijnlijk de reden zijn geweest om ook ouder werk opnieuw uit te geven. Ik vond de uitgaves er in ieder geval erg mooi uitzien.

De boeken kosten 18,50 euro bij bol.com

In Boeken > Nieuws > Boekennieuws:

Kritisch boek Saramago niet bij uitgeverij Berlusconi

De Italiaanse uitgeverij Einaudi weigert het nieuwe boek van de Portugese schrijver en Nobelprijswinnaar José Saramago uit te geven.
De auteur is in El Cuaderno bij herhaling kritisch over de Italiaanse premier Silvio Berlusconi. Einaudi, dat nochtans de vaste Italiaanse uitgever is van Saramago, behoort tot het zakenimperium van Berlusconi.

El Cuaderno bestaat uit een bundel teksten die Saramago de voorbije maanden schreef op zijn weblog. Vooral de bijdrage Berlusconi & Cia is de uitgeverij een doorn in het oog. Saramago schrijft daarin: "Werkelijk, in het land van de maffia en de camorra, wat voor belang kan het hebben dat bewezen is dat de premier een delinquent is?’ Saramago schrijft ook dat Berlusconi het voor elkaar krijgt dat "wetten worden aangenomen die zijn belangen dienen, terwijl hij zich indekt tegen elke poging hem te straffen voor zijn uitspattingen en machtsmisbruik." Ook de manier waarop Berlusconi als privépersoon veel media controleert, boezemt Saramago vrees in "voor de kwaliteit van de Italiaanse democratie."

Saramago is niet te spreken over de censuur, zo tekende de Corriere della Sera op: ''Ik heb censuur leren kennen tijdens de Portugese dictatuur, ik heb er onder geleden en ertegen gestreden, en niemand kan mij in een situatie van ogenschijnlijke democratische normaliteit vragen een werk te amputeren", aldus Saramago. En hij concludeert: "Noch degenen die van dit land houden, verdienen het politieke spektakel van ziekelijke betovering door Berlusconi." Saramago heeft altijd een communistische ideologie aangehangen.

Bron: www.nrcboeken.nl

Ik ben erg benieuwd naar het werk van deze man. Is het ergens mee te vergelijken? En welk boek is een aanrader (hoeft niet per se de bekenste of hoogst gewaardeerde te zijn)?

Ik zou altijd voor zijn bekendste boek De stad der blinden gaan. Vergelijkingen waag ik me niet aan.
Nou vooruit, Torgny Lindgren (Het licht) deed me er een beetje aan denken.

Tsja, zijn schrijfstijl vind ik echt uniek, onvergelijkbaar dus. Ik ben althans nog niemand tegengekomen die die komisch-surrealistische vertelwijze combineert met zo'n gruwelijke inhoud.

Qua inhoud moet je denken aan een combi van de Zuid-Amerikaanse magisch-realisten vermengd met de maatschappijkritiek van Houllebecq... maar toch... ook dat dekt de lading niet echt!

“Mijn lievelingsschrijver zal Saramago niet worden […]” (eRCee, 13 januari 2007)

Tijd voor een overzichtje van mijn leeservaringen met José Saramago, een van de grootste schrijvers die het Portugese taalgebied heeft voortgebracht (zoniet de grootste). Over de kwaliteiten van zijn boeken heb ik in de boektopics al aardig wat neergepend, dit is meer een duik in mijn leesgeschiedenis zoals die valt te reconstrueren dankzij deze site.

Het eerste boek van hem dat ik aanvatte was, zoals waarschijnlijk voor de meesten geldt, De stad der blinden, nog voor Boekmeter in de lucht was, de precieze datum is daarom voor de annalen verloren gegaan. Nadat het boek was toegevoegd schreef ik: “Qua stijl vond ik het wat minder” (eeuwige schande!) maar gelukkig ook: “Ik ben in ieder geval benieuwd naar meer werk van deze man.” Het stenen vlot volgde in 2007, alwaar de quote die boven dit stukje staat vandaan komt (pijnlijk!). Daar had het definitief mis kunnen lopen, want hoe vaak komt het niet voor dat je na twee romans van een schrijver, die je nochtans redelijk bevallen zijn, een oeuvre verder uit het oog verliest. Wat mij vermoedelijk gered heeft is de goede beschikbaarheid van Saramago’s werk in de bibliotheken: in 2010 trok ik eerst Alle namen uit de kast en nadien Het beleg van Lissabon. Hierna was het kwartje definitief gevallen, getuige de publieke belofte: “Ik neem me bij deze voor om elk jaar een roman van Saramago te lezen.” Dat is redelijk gelukt. Alleen in 2014 ontbreekt er een stem. Bij mijn zesde titel volgde de uitspraak: “hoewel ik eigenlijk nooit aan hele hoge scores kom reken ik de Portugees wel tot mijn favoriete hedendaagse auteurs”.
Inmiddels ben ik door het deel van het oeuvre van de Nobelprijswinnaar heen dat me aanspreekt. Mijn Saramago-leesreis komt voorlopig dan ook ten einde, hoewel ik herlezingen zeker niet uitsluit (met name nr. 8 uit onderstaande lijst) en misschien zou ik ook Het evangelie volgens Jezus Christus en De tocht van de olifant een kans moeten geven.

Afijn, dit is de definitieve lijst, voorlopig dan:

1. Memoriaal van het klooster (1982) (gelezen in 2012)
2. Het beleg van Lissabon (1989) (gelezen in 2010)
3. Het schijnbestaan (2000) (gelezen in 2017)
4. Het verzuim van de dood (2005) (gelezen in 2011)
5. Alle namen (1997) (gelezen in 2010)
6. Het jaar van de dood van Ricardo Reis (1984) (gelezen in 2018)
7. De stad der zienden (2004) (gelezen in 2013)
8. De stad der blinden (1995) (onbekend)
9. Opgestaan van de grond (1980) (gelezen in 2016)
10. De man in duplo (2002) (gelezen in 2015)
11. Het stenen vlot (1986) (gelezen in 2007)