Osipovs verhalenbundel De wereld is niet stuk te krijgen is met vier drukken in nog geen twee maanden tijd in Nederland een succes. Wie het boek leest, krijgt een wanhopig Rusland voorgeschoteld waarin iedereen, van arm tot rijk, vooral bezig is met overleven en niet met leven. Tegelijkertijd zijn de verhalen een liefdesverklaring aan datzelfde onmogelijke land en diezelfde lijdende mensen.

U wordt vergeleken met Tsjechov, die als arts ook korte verhalen schreef.
„Onzin. Mensen willen altijd categoriseren. Maar ik schrijf heel anders, ook al lees ik hem graag.”

DW: Hoe beïnvloeden geneeskunde en literatuur elkaar?
- Ik probeer ze niet te mengen, hoewel dit een verleidelijk pad is om te volgen. Alles helpt bij het schrijven, alles is goed. Als ik de metallurgie, scheikunde en maritieme zaken goed kende, zou ik een andere reeks metaforen hebben, ander materiaal. Een dokter is een dokter, een schrijver is een schrijver. Dit zijn twee verschillende activiteiten.

De Nederlandse uitgeverij Van Oorschot is samen met een Russische schrijvers een tijdschrift begonnen voor verhalen en gedichten van gevluchte schrijvers uit Rusland. Sinds de oorlog kunnen zij namelijk niet meer onafhankelijk publiceren in hun thuisland. Maar het tijdschrift roept weerstand op; volgens critici staat de Russische taal symbool voor onderdrukking en bloedvergieten.