HET LIJDEN VAN DIEREN
(door
Hans Bouma, dichter, schrijver, dominee en dierenactivist)
Het is verre van mij om het lijden van mensen te bagatelliseren. Ik wijdde er verschillende boeken en talrijke gedichten aan. Maar als ik denk aan het lijden van dieren-. Dit lijden heeft een diepte, een dimensie die ons onbekend is.
Wanneer wij lijden, kunnen we profiteren van allerlei ontsnappingsmogelijkheden, culturele, sociale, religieuze. De zegen van de spirituele escape. Wij kunnen ons lijden een zin geven, sublimeren, in een bepaald perspectief zetten, transcenderen. We beschikken over tal van instrumenten om ons lijden te verlichten. Alleen al het feit dat we lijden kunnen verwoorden.
Maar de dieren, zij hebben er geen woorden voor. Hun lijden is onuitsprekelijk.
We kunnen de dieren in de bio-industrie, de proefdieren en zoveel meer in hun bestaan aangevochten dieren ook nooit uitleggen waar het allemaal goed voor is. Onze argumenten, excuses, komen gewoon niet bij ze over.
Ze staan voor een levensgroot (of stervensgroot) raadsel. Geen spoor van zingeving. In een eindeloze, uitzichtloze triestheid vallen ze met hun lijden samen. Gaan ze erin op, gaan ze erin onder.
Ze leven in de hel van het absurde.