Fleming schrijft de boeken half uit eigen ervaringen en half uit de spion die hij had willen zijn. Z'n eerste boek is het sterkste en ook meteen donkerste. Dat donkere duurt nog enkele boeken door. Zolang hij schreef met kennis viel het nog mee. Diamanten was z'n ding blijkbaar niet, want Diamonds are forever was geen hoogvlieger. Gaandeweg wisselt hij goeie boeken (From Russia with love, Goldfinger, On her majesty's secret service, You only live twice) af met zwakke momenten (Spy who loved me, For your eyes only, Octopussy, ...) De hardere Bond van de beginperiode veranderd stilaan ook in een Connery-Bond als hij ziet hoe Connery perfect past in het plaatje van 007. Iets meer humor en een Schotse achtergrond bvb. Hij zal nooit een nobelprijs winnen voor literatuur, maar past wel in het rijtje van schrijvers die meester zijn in hun genre en het vertellen van verhalen, waarbij ik aan namen denk zoals Stephen King, Roald Dahl, Agatha Christie, John Grisham, ....