0
geplaatst: 12 december 2015, 12:12 uur
Flaubert called himself a human pen; I would say that I am a human ear. When I walk down the street and catch words, phrases, and exclamations, I always think – how many novels disappear without a trace! Disappear into darkness. We haven’t been able to capture the conversational side of human life for literature. We don’t appreciate it, we aren’t surprised or delighted by it. But it fascinates me, and has made me its captive. I love how humans talk … I love the lone human voice. It is my greatest love and passion.
[...]
It always troubled me that the truth doesn’t fit into one heart, into one mind, that truth is somehow splintered. There’s a lot of it, it is varied, and it is strewn about the world. Dostoevsky thought that humanity knows much, much more about itself than it has recorded in literature. So what is it that I do? I collect the everyday life of feelings, thoughts, and words. I collect the life of my time. I’m interested in the history of the soul. The everyday life of the soul, the things that the big picture of history usually omits, or disdains. I work with missing history.
Nobelprijs speech
Trek er zeker 20 minuten voor uit om de speech te lezen, maar mijn interesse in Aleksijevitsj is in elk geval verder aangewakkerd.
[...]
It always troubled me that the truth doesn’t fit into one heart, into one mind, that truth is somehow splintered. There’s a lot of it, it is varied, and it is strewn about the world. Dostoevsky thought that humanity knows much, much more about itself than it has recorded in literature. So what is it that I do? I collect the everyday life of feelings, thoughts, and words. I collect the life of my time. I’m interested in the history of the soul. The everyday life of the soul, the things that the big picture of history usually omits, or disdains. I work with missing history.
Nobelprijs speech
Trek er zeker 20 minuten voor uit om de speech te lezen, maar mijn interesse in Aleksijevitsj is in elk geval verder aangewakkerd.
0
geplaatst: 10 januari 2020, 10:33 uur
Een scherp oog voor de terugkeer van de rode mens - NRC
De Wit-Russische schrijfster en journaliste, die in 1948 geboren werd in een lerarengezin in het Oekraïense Ivano-Frankivsk, manifesteert zich in haar boeken als een pionier in een nieuw literair genre, waarin uiteenlopende, bestaande mensen een voor een hun relaas doen. Net als in haar eerdere werk kiest ze voor die literaire interviewvorm, omdat ze iets wil verwoorden dat je niet kunt verzinnen, zo onvoorstelbaar en absurdistisch is het. De stemmen die ze laat klinken vormen dan ook een literaire kroniek van een spookwereld die zijn oorsprong vindt in het gewelddadig verleden van de Sovjet-Unie.
0
geplaatst: 29 augustus 2020, 13:22 uur
Zeer zorgelijk bericht. Ik heb mijn broer in Brussel al gevraagd of hij aan het jasje van Frans Timmermans kan trekken om zijn mond hierover open te doen. Het is toch een gotspe dat zo'n malafide 'regering' in het hedendaags Europa zo te keer kan gaan tegen haar intelligentsia en dat de EU zo passief hierbij toekijkt?
0
geplaatst: 31 oktober 2020, 22:37 uur
Nadat onbekende mannen aanbelden sloeg ze alarm bij westerse diplomaten - NRC
Sinds vorige week zondag probeer ik de Wit-Russische schrijfster Svetlana Aleksijevitsj te bereiken. Ik voel me enigszins verantwoordelijk voor haar, nu het geweld in haar land toeneemt.
0
geplaatst: 2 juli 2024, 12:14 uur
Wit-Russische schrijver Svetlana Aleksijevitsj: ‘Rusland heeft mijn land bezet en zal het niet meer opgeven’ - NRC £
Ineens klinkt daar de zachte stem van Nobelprijswinnaar Svetlana Aleksijevitsj (76) uit de luidspreker van de laptop. Haar camera blijft uit. De Wit-Russische Nobelprijswinnaar Aleksijevitsj ‘zoomt’ vanuit Berlijn. In gedwongen ballingschap, verlangend naar haar appartement in Minsk. In 2020 liet ze haar manuscripten thuis achter. „Ik had niet gedacht dat ik zo lang weg zou blijven.”
* denotes required fields.
* denotes required fields.