menu
zoeken in:
avatar van Freud
Een overzichtje van alle verhalen van Kafka met uitgavedatum:


TIJDENS ZIJN LEVEN GEPUBLICEERD IN BOEKVORM

Betrachtung (1913) (16 blz)
bevat:
Kinder auf der Landstraße
Entlarvung eines Bauernfängers
Der plötzliche Spaziergang
Entschlüsse
Der Ausflug ins Gebirge
Das Unglück des Junggesellen
Der Kaufmann
Zerstreutes Hinausschaun
Der Nachhauseweg
Die Vorüberlaufenden
Der Fahrgast
Kleider
Die Abweisung
Zum Nachdenken für Herrenreiter
Das Gassenfenster
Wunsch, Indianer zu werden
Die Bäume
Unglücklichsein


Das Urteil (1913) (11 blz)

Der Heizer (1913) (9 blz)

Die Verwandlung (1915) (44 blz)

Ein Landarzt (1919) (24 blz)
bevat:
Der neue Advokat
Ein Landarzt
Auf der Galerie
Ein altes Blatt
Vor dem Gesetz
Schakale und Araber
Ein Besuch im Bergwerk
Das nächste Dorf
Eine kaiserliche Botschaft
Die Sorge des Hausvaters
Elf Söhne
Ein Brudermord
Ein Traum
Ein Bericht für eine Akademie


Ein Hungerkünstler (1924) (33 blz)
bevat:
Erstes Leid
Eine kleine Frau
Ein Hungerkünstler
Josefine, die Sängerin oder Das Volk der Mäuse



VERSCHENEN TIJDENS ZIJN LEVEN, NIET IN BOEKVORM

Gespräch mit dem Beter (6 blz)
Gespräch mit dem Betrunkenen (4 blz)
Großer Lärm (1 blz)
Der Kübelreiter (2 blz)


POSTUUM VERSCHENEN

34 losse verhalen, samen 192 blz lang. De meeste 1 à 5 blz, enkele 30 tot 40 blz.
Daarbij nog een hoop brieven en losse fragmenten.


ROMANS, POSTUUM VERSCHENEN

Der Prozeß
Das Schloß
Amerika




De pagina-aantallen komen uit een pocket met zijn verzameld werk die ik hier heb liggen (wel in het Duits), die is vrij compact gedrukt dus het kan allemaal wel de helft meer zijn ook.

avatar van Freud
Alle verhalen zijn nu toegevoegd in hun originele uitgave, behalve Der Heizer, omdat ik daar geen cover van vond. Het handelt hier echter om het eerste hoofdstuk van Der Verschollene (Amerika), dat Kafka in 1913 los heeft gepubliceerd, dus misschien is het ook niet zo belangrijk dat dat ook apart op BoekMeter staat.

avatar van eRCee
Freud schreef:
Alle verhalen zijn nu toegevoegd in hun originele uitgave,

Goed werk.

Freud schreef:
Alle verhalen zijn nu toegevoegd in hun originele uitgave, behalve Der Heizer, omdat ik daar geen cover van vond. Het handelt hier echter om het eerste hoofdstuk van Der Verschollene (Amerika), dat Kafka in 1913 los heeft gepubliceerd, dus misschien is het ook niet zo belangrijk dat dat ook apart op BoekMeter staat.


heel goed werk inderdaad.

avatar van Freud
Ooit krijgen we die site wel volledig

Maar als je alle info hebt, is het uiteraard niet zo veel moeite. Alleen moet je ze wel kunnen vinden, het was per toeval dat ik eens in onze Duitse bibliotheek ben gaan neuzen naar de boeken van Kafka, en ineens een heel uitgebreide geschiedenis vond van alle verhalen, hun ontstaan en de opeenvolgende publicaties.

avatar van thomzi50
Freud ik heb hier ook nog de bundel "De Chinese muur en andere veralen" liggen. Veel losse verhalen. Weet jij daar misschien meer over?

avatar van Freud
Dat zal deze zijn vermoed ik. Het kan natuurlijk gewoon een latere selectie van verhalen zijn, er zijn zoveel bundels verschenen met telkens weer andere combinaties...

avatar van thomzi50
Nee, het kwam niet overeen met de verhalen die jij zei. En Brieven aan Milena staat er nog niet op hè, evenals zijn dagboek?

avatar van Freud
Die staan er inderdaad nog niet op, maar niets houd je tegen om daar verandering in te brengen

[edit]En ik zie dat je ook niet getreuzeld hebt om er al een toe te voegen .

avatar van thomzi50
Ja, dit was de enige waarvan ik een geschikte voorkant kon vinden. Van Brieven aan Felice, zijn dagboeken en de bundel Hochzeitsvorbereitungen auf dem Lande und andere Prosa aus dem Nachlass kon ik geen goede covers vinden helaas.

Edit: die laatste staat er al op.

thomzi50 schreef:
Freud ik heb hier ook nog de bundel "De Chinese muur en andere veralen" liggen. Veel losse verhalen. Weet jij daar misschien meer over?


In Nederland zijn er twee bundels in omloop met daarin het grootste deel van de verhalen van Kafka (behalve de gedaanteverwisseling) en dit is daar een van.

avatar van thomzi50
En "Huwelijksvoorbereidingen op het land", is dat daar een van?

thomzi50 schreef:
Van Brieven aan Felice ... kon ik geen goede covers vinden helaas.

Toegevoegd (we komen er wel)

avatar van Bassievrucht
Wilt u creatief denken, lees Kafka

De magisch-realistische verhalen van Franz Kafka prikkelen volgens psychologen het brein meer dan 'gewone literatuur'.

Kafka maakt je slimmer. Althans, in de periode vlak na het lezen van een van zijn surrealistische verhalen. Amerikaanse en Canadese psychologen tonen dat aan in het septembernummer van Psychological Science.

De Tsjechische schrijver Franz Kafka (1883-1924) wordt gezien als een van de grote schrijvers van de twintigste eeuw, vooral wegenszijn beklemmende surrealisme. In het korte verhaal dat de psychologen aan een groep studenten lieten zien, zaten dan ook allerlei non sequiturs, Latijn voor 'zaken die niet logisch op elkaar volgen'. De andere helft kreeg hetzelfde verhaal te lezen, over een plattelandstandarts en een jongen met kiespijn, maar dan met een logische verhaallijn. Bij het eerste verhaal zaten illustraties die nergens op sloegen, de illustraties bij het gewone verhaal voegden wel iets toe.

Na een kleine pauze kregen de studenten de opdracht letterreeksen over te schrijven waarin een verzonnen grammaticapatroon verstopt zat. Vervolgens kregen ze een lijst reeksen te zien waarvan een deel hetzelfde grammaticapatroon had als de overgeschreven reeksen en een deel niet. De groep Kafkaiaans blootgestelde verhalenlezers herkende duidelijk meer van deze reeksen dan de 'gewoonlezers'.

Dit bevestigde het vermoeden van de onderzoekers. Tijdens het Kafkaiaanse verhaal werden de lezers uit hun geestelijke comfort zone gehaald; hun veronderstellingen over oorzaak en gevolg waren aan het wankelen gebracht. Volgens de de onderzoekers gaan deze lezers hierdoor extra gemotiveerd op zoek naar verbanden in andere zaken - in dit geval de letterreeksen. Door het prikkelen van het brein begonnen de studenten dus associatiever te denken, met meer cognitieve creativiteit als gevolg.

Het onderzoek doet denken aan het 'Mozart-effect': na het luisteren van een compositie van dit muzikale genie kregen kinderen tijdelijk een klein beetje meer ruimtelijk inzicht. Dat zou komen omdat muziek van Mozart dezelfde hersendelen activeert als ruimtelijke taken.


Bron: nrcboeken.nl


Nogal wiedes, lijkt me. Oefening baart kunst.

avatar van John Frusciante
In Boeken > Nieuws > Boekennieuws:

Ruzie over manuscript 'Der Prozess'

De Israëlische Nationale Bibliotheek heeft het Museum voor Moderne Literatuur in het Duitse Marbach verzocht om het manuscript van Der Prozess van Franz Kafka terug te bezorgen aan Israël.
Dit om zodoende "een historische fout" recht te zetten. Het Duitse museum heeft het verzoek al verworpen, en zegt dat het manuscript geheel wettelijk werd verworven.

De Israëlische bibliotheek beweert dat het manuscript destijds illegaal verkocht is aan Duitsland door Esther Hoffe, de voormalige secretaresse en partner van Kafka's vriend Max Brod. Hoffe hield altijd vol dat zij de wettige erfgenamen ervan was, omdat dat zo in de laatste wilsbeschikking van Brod zou staan. In 1988 bood Hoffe het manuscript aan op een veiling bij Sotheby's. Het werd voor zowat 2 miljoen dollar verkocht aan een boekhandelaar die opereerde in opdracht van de Duitse overheid. Het unieke document kwam op die manier in het museum in Marbach terecht. Voor zover het museum kan zeggen, is het manuscript als gift van Brod bij Hoffe terechtgekomen.

Een en ander is een uitvloeisel van een langlopend dispuut over Kafka's nalatenschap. De onduidelijkheid begon al meteen na de dood van Kafka, die wilde dat de meeste van zijn manuscripten zouden worden vernietigd. Max Brod, de executeur van het testament van Kafka, legde die wens naast zich neer. Na Brods dood in 1968 in Tel Aviv, belandden vele documenten bij zijn secretaresse Esther Hoffe. Enkele jaren later bekrachtigde een Israëlische rechter de erfenis en nog later verkocht Hoffe dus het manuscript.

Hoffe ontzegde Kafka-onderzoekers telkens de toegang tot het deels onbekend materiaal. Een gedeelte ervan verkocht Hoffe op veilingen met aanzienlijke opbrengst, ander materiaal smokkelde ze uit Israël naar een Zwitserse kluis (ondanks de uitdrukkelijke wens van Brod om alle papieren in Israël te houden). Hoffe liet bij haar dood vorig jaar alles na aan haar twee dochters. Aanvankelijk werd gedacht dat er zich in de nalatenschap van Hoffe nog onbekende teksten van Kafka zouden bevinden, maar dat blijkt voorlopig niet zo te zijn.

Bron: www.nrcboeken.nl

thomzi50 schreef:
En "Huwelijksvoorbereidingen op het land", is dat daar een van?


Nee, dat is een boek vol met aantekeningen en aanzetten. En een aantal pagina's van een onaf verhaal/roman 'Huwelijksvoorbereidingen op het land'.

avatar van eRCee
Bij Prozess, Der - Franz Kafka (1925):

firebird schreef:
Kafka moet enorm hebben geleden gevoelsmatig, anders kun je zoiets niet schrijven, of misschien zou je het dan wel kunnen schrijven, maar zou het nooit zo echt en puur over zijn gekomen.

Hij kon maar niet tot een geluksgevoel komen, zijn neuroticisme heeft hem kapot gemaakt. Hoe wrang is het dat juist zijn neuroticisme van hem een topkunstenaar heeft gemaakt, en hoe wrang is het dat Kafka tijdens zijn leven die erkenning niet of nauwelijks heeft gehad. Misschien juist omdat hij een neuroot en perfectionist was. Hij haatte zichzelf zo erg dat hij zelfs de genialiteit van zijn teksten niet kon zien.

Jammer dat hij nooit gelukkig is geweest. Ik had hem een gelukkig huwelijk gegund, of een periode in zijn leven waarin hij geen last had van kwellende gevoelens, want hij heeft de literatuur veel gegeven. Zijn dood moet in ieder geval voor hem een verlossing zijn geweest.

Naast dat ik me afvraag waar je deze uitspraken op baseert wil ik je Kundera's essay 'De castrerende schaduw van de heilige Garta' aanraden (te vinden in het boek Verraden testamenten), waarin Kundera van leer trekt tegen de kafkologie zoals die is vormgegeven door Max Brod. Eén van de kernmerken ervan is dat de boeken van Kafka niet worden geïnterpreteerd in de grote context van de literatuurgeschiedenis maar bijna uitsluitend in de biografische microcontext. Kafka zelf verwordt in die visie tot heilige en martelaar. Terwijl Kafka in de overtuiging van Kundera allereerst een esthetische revolutie heeft ontketend.

Naast dat ik me afvraag waar je deze uitspraken op baseert wil ik je Kundera's essay 'De castrerende schaduw van de heilige Garta' aanraden (te vinden in het boek Verraden testamenten), waarin Kundera van leer trekt tegen de kafkologie zoals die is vormgegeven door Max Brod. Eén van de kernmerken ervan is dat de boeken van Kafka niet worden geïnterpreteerd in de grote context van de literatuurgeschiedenis maar bijna uitsluitend in de biografische microcontext. Kafka zelf verwordt in die visie tot heilige en martelaar. Terwijl Kafka in de overtuiging van Kundera allereerst een esthetische revolutie heeft ontketend.


Misschien draaf ik in mijn analyse te ver door, maar als ik me een voorstelling van Kafka moet maken, op basis van zijn verhalen, op basis van wat er daarna over hem is verteld, op basis van wat Kafka over zichzelf schreef, de schaamte die hij had, het tergende schuldgevoel etc. dan kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dan dat het niet een heel gelukkige man is geweest.

Ik snap eerlijk gezegd je reactie niet goed. Ik heb hem toch niet geïnterpreteerd als heilige martelaar. Dat mensen dat later zijn gaan doen komt door de tragiek van de joden in de tweede wereldoorlog en het feit dat ze in zijn verhalen een soort profetische voorspelling zagen, maar dat is natuurlijk de invulling die de mens er zelf aan geeft.

avatar van eRCee
Het viel me op dat je erg nadrukkelijk het persoonlijke leven van Kafka betrok op zijn werk, en dat wilde ik een beetje relativeren. Ook de bewering dat hij kapot is gegaan aan neuroticisme terwijl hij gewoon is overleden aan TBC bevreemdt me, dat type uitspraak voelt aan als mythe-vorming rond de persoon van Kafka die niet met de werkelijke Kafka, laat staan met zijn werk, overeen komt.
Overigens waardeer ik in je bericht de gedeeltes die echt op de roman in gaan, en mijn tip van het essay van Kundera is louter positief bedoelt; misschien kan het je waardering van Kafka nog verder verdiepen.

eRCee schreef:
Het viel me op dat je erg nadrukkelijk het persoonlijke leven van Kafka betrok op zijn werk, en dat wilde ik een beetje relativeren. Ook de bewering dat hij kapot is gegaan aan neuroticisme terwijl hij gewoon is overleden aan TBC bevreemdt me, dat type uitspraak voelt aan als mythe-vorming rond de persoon van Kafka die niet met de werkelijke Kafka, laat staan met zijn werk, overeen komt.
Overigens waardeer ik in je bericht de gedeeltes die echt op de roman in gaan, en mijn tip van het essay van Kundera is louter positief bedoelt; misschien kan het je waardering van Kafka nog verder verdiepen.


Hij is overleden aan TBC natuurlijk, maar ik had het over zijn angsten. We kunnen toch niet ontkennen dat hij last had van angsten? Najah, het maakt verder niet uit, ik respecteer je opvatting en misschien heb je wel gelijk. Ik dank je hartelijk voor de tip.

eRCee schreef:
Het viel me op dat je erg nadrukkelijk het persoonlijke leven van Kafka betrok op zijn werk, en dat wilde ik een beetje relativeren. Ook de bewering dat hij kapot is gegaan aan neuroticisme terwijl hij gewoon is overleden aan TBC bevreemdt me, dat type uitspraak voelt aan als mythe-vorming rond de persoon van Kafka die niet met de werkelijke Kafka, laat staan met zijn werk, overeen komt.

Alle Kundera's ten spijt, voor wie ik overigens heel veel bewondering heb, vind ik de opmerkingen van firebird ivm de persoonlijkheid van Kafka wel degelijk erg relevant. Met name het gegeven van schaamte en schuldgevoel - naast zijn "neuroticisme" - lijkt me belangrijk voor het goede begrip en de interpretatie van zijn werk.

avatar van Asaharo
eRCee schreef:
Eén van de kernmerken ervan is dat de boeken van Kafka niet worden geïnterpreteerd in de grote context van de literatuurgeschiedenis maar bijna uitsluitend in de biografische microcontext..


Ik ben benieuwd naar de visie van Kundera over het werk van Kafka. Je tip staat op mijn lijst.
Ik kan mij wel niet van de indruk ontdoen dat Kafka's leven nauw verbonden is met zijn boeken. Zijn heftige briefwisselingen met Felice en Milena wil ik hiervoor gebruiken. Vooral die brieven naar Felice en de tijdsverloop zijn belangrijk. Periodes van 3 brieven per dag tot maandenlange stiltes tussen de twee waaruit tijdens die stiltes grote delen van Amerika, het vonnis en de metamorfose, en later het proces, werden voltooid. Maar ook omgekeerd, tijdens zijn schrijven naar Felice werd zijn literair werk telkens teruggedrongen.

Een Brief aan Felice, Januari 1913

Je schreef eens, dat je bij mij wilde zitten, terwijl ik schrijf; denk maar, daar zou ik niet kunnen schrijven ( ik kan ook daarbuiten niet veel) maar daar zou ik onmogelijk kunnen schrijven.
Schrijven betekent immers jezelf openen tot in het buitensporige; de uiterste openhartigheid en overgave waarmee een mens zich in de menselijke omgang reeds te verliezen meent en waarvoor hij dus, zolang hij bij zijn zinnen is, altijd terugdeinzen zal (want leven wil elkeen zolang hij leeft) deze openhartigheid en overgave volstaat om te schrijven op verre na niet...


Als ik dit lees, dan zie ik een man die het schrijven lief heeft en veracht, die het leven lief heeft en veracht. Of is het een typetje, door zichzelf uitgevonden om bepaalde plichten te ontlopen in de burgerlijke wereld? Hij schreef op een nogal botte manier naar Felice dat van al zijn voorbeelden, daarvan was enkel Dostojevski getrouwd geweest, en heeft Kleist die zich door de kop schoot, de juiste uitweg gevonden. Het kan dat Kafka bewust overdreef, omdat hij wist dat zijn relatie nergens naartoe zou kunnen gaan, vanwege zijn schrijven en zijn visie, en Felice probeerde te choqueren. Maar dan het volgende. Aan Milena schreef hij in 1920: Ik stond nooit onder de druk van een andere verantwoordelijkheid dan degene die het bestaan, de blik, het oordeel van andere mensen mij oplegden. Het schrijven als middel, als wapen tegenover de wereld, om zichzelf te verdedigen.

Maar niet in staat ben ik, de stormloop van mijn eigen leven, de aanspraken wat mijn eigen persoon betreft, de greep van de tijd en van de ouderdom, de vage aandrang van de schrijfslust, de slapeloosheid, de nabijheid van de waanzin, dat alles alleen te dragen ben ik niet in staat. Misschien, voeg ik er natuurlijk aan toe.

Die laatste zin is de belangrijkste omdat daarin een belangrijk thema van zijn werk zit. Die van de mogelijkheid tot ontsnappen, die hij dus ook gebruikt in zijn dagelijks leven! Als ik al die teksten lees dan kan ik zijn leven en zijn voortdurende twijfels over alles, maar echt alles, ook zichzelf, niet scheiden van zijn werk. Met dat er zoveel dagboeken en teksten zijn verloren gegaan is de mythe Kafka alleen maar groter geworden. Zijn schrijfstijl en mijmeringen, het verhullen van belangrijke elementen in zijn boeken, de verschillende lagen. Het zorgt ervoor dat Kafka een moeilijk te bereiken schrijver is, waarbij de vragen enkel interpretaties bieden en geen antwoorden. De zelfkritiek, vervreemding, protest, illusie, het gebrek aan een duidelijke catharsis. Dat maakt hem en zijn werk lezen zo fuckin intens, en inderdaad revolutionair tegenover alles wat voordien kwam.

avatar van eRCee
ThomasVV schreef:
[Met name het gegeven van schaamte en schuldgevoel - naast zijn "neuroticisme" - lijkt me belangrijk voor het goede begrip en de interpretatie van zijn werk.

Waarom dan, en in welke zin? En vind je dat bij andere schrijvers ook zo relevant?

Asaharo schreef:
Als ik al die teksten lees dan kan ik zijn leven en zijn voortdurende twijfels over alles, maar echt alles, ook zichzelf, niet scheiden van zijn werk. Met dat er zoveel dagboeken en teksten zijn verloren gegaan is de mythe Kafka alleen maar groter geworden.

Ik heb de romans van Kafka (dat wil zeggen: Amerika staat nog op de lijst) gelezen zonder noemenswaardige voorkennis over de persoon Kafka, en ik geloof niet dat ik daardoor een verkeerd of onvolledig beeld heb gekregen, integendeel zelfs. Waar het om zou moeten gaan als je een roman leest of bespreekt van Kafka is hoe anders hij schreef dan wat er daarvoor was gedaan, waaruit zijn unieke taal bestaat en hoe hij daarmee de romangeschiedenis heeft beïnvloedt. Of de figuur erachter regelmatig prostituees bezocht of gelukkig getrouwd was doet dan volgens mij niet erg veel terzake.

Overigens; waar veel mensen gemakkelijk overheen stappen is het feit dat Kafka zelf wilde dat bijna al zijn werk vernietigd zou worden. Dat Brod dit heeft genegeerd valt voor de romans zeer goed te begrijpen, maar de briefwisselingen van Kafka zijn nooit voor een publiek bedoeld geweest, en het is maar de vraag of je ze kan gebruiken om de persoon Kafka of zijn werk mee te duiden. Als je een brief schrijft dan veronderstel je immers een bepaalde verbondenheid met de ontvanger waardoor je je heel anders opstelt dan bijvoorbeeld in een roman. Misvattingen en overinterpretatie liggen mijns inziens daarbij op de loer.

eRCee schreef:
Waarom dan, en in welke zin? En vind je dat bij andere schrijvers ook zo relevant?
In eerste instantie verwijs ik naar mijn reactie van toevallig net een jaar geleden (trouwens toevallig ook na een post van jou!). Maar waar het volgens jou om zou moeten gaan bij de interpretatie van een roman, lijkt mij alleszins een heel beperkte invalshoek. Zeker in het geval van Kafka is aandacht voor specifieke persoonlijkheid en persoonlijke achtergrond volgens mij minstens zo belangrijk als die voor plaats in de literatuurgeschiedenis. (En zelfs mét zulke aandacht is mijn beeld van zijn oeuvre trouwens nog uiterst gebrekkig, laat staan "volledig" - blijkbaar in tegenstelling tot het jouwe...) En van Kundera gesproken: als antwoord op je vraag of ik dat voor andere schrijvers ook zo relevant vind, hoef ik maar naar zijn geval te verwijzen: kun je volgens jou Kundera's oeuvre goed begrijpen zonder notie van zijn persoonlijke afkomst en levenssituatie???

Waarom zouden zijn verhalen overigens niet nauw verbonden zijn met zijn leven, of specifieker gesteld, met hoe hij zich vanbinnen voelde? Het lijkt me meer dan logisch dat een schrijver iets van zichzelf of zijn leven in een verhaal legt, en bij Kafka zal het zeker niet anders zijn geweest. En ten tweede, waarom zou je Kafka alleen vanuit esthetisch oogpunt mogen analyseren? Waarom zou het afbreuk aan Kafka doen als je een link tussen zijn werk en zijn persoon zou maken?

In zijn brieven heeft hijzelf meerdere malen impliciet en expliciet aangegeven dat hij leed, zoals hierboven al is gezegd. Dat hij niet wilde dat ze gepubliceerd werden, wil nog niet zeggen dat we dan ook geen conclusies mogen trekken n.a.v. het feit dat ze wel gepubliceerd zijn.

Blijft natuurlijk vaststaan dat zijn teksten vernieuwend waren en nog steeds zijn, maar dat is weer een andere discussie.

Overigens las ik ergens dat Kafka tien jaar aan Het Proces heeft gewerkt. Overal lees ik echter dat Kafka zijn teksten nauwelijks reviseerde en dat hij in één ruk doorschreef, als bij een soort trance. Op één of andere manier kan ik dit niet rijmen met ''tien jaar'' aan Het Proces werken. Heeft hij Het Proces toch meerdere malen herschreven? Volgens mij heeft hij 'Het Slot' in 8 maanden tijd geschreven, waarom 10 jaar over Het Proces?

avatar van Asaharo
eRCee schreef:

Ik heb de romans van Kafka (dat wil zeggen: Amerika staat nog op de lijst) gelezen zonder noemenswaardige voorkennis over de persoon Kafka, en ik geloof niet dat ik daardoor een verkeerd of onvolledig beeld heb gekregen, integendeel zelfs. Waar het om zou moeten gaan als je een roman leest of bespreekt van Kafka is hoe anders hij schreef dan wat er daarvoor was gedaan, waaruit zijn unieke taal bestaat en hoe hij daarmee de romangeschiedenis heeft beïnvloedt. Of de figuur erachter regelmatig prostituees bezocht of gelukkig getrouwd was doet dan volgens mij niet erg veel terzake.


Toen ik zijn eerste boeken las had ik ook niets van voorkennis over de persoon Kafka hoor. Ieder moet voor zichzelf uitmaken wat ze willen weten en niet. Ik vraag mij gewoon af: wat betekent Kafka als schrijver dan voor u? Want als je over de persoonlijke gebeurtenissen in zijn leven niet wilt oordelen ben ik wel benieuwd hoe je naar hem kijkt als schrijver.


Overigens; waar veel mensen gemakkelijk overheen stappen is het feit dat Kafka zelf wilde dat bijna al zijn werk vernietigd zou worden. Dat Brod dit heeft genegeerd valt voor de romans zeer goed te begrijpen


Dit is toch zeer fascinerend, niet? En de bron van de vraag wie is die man? Achtte hij zijn werk als niet goed genoeg, voelde hij zich minderwaardig? Een afwijzing en gebaar dat zoveel vragen oproept. Zo extreem.

maar de briefwisselingen van Kafka zijn nooit voor een publiek bedoeld geweest, en het is maar de vraag of je ze kan gebruiken om de persoon Kafka of zijn werk mee te duiden. Als je een brief schrijft dan veronderstel je immers een bepaalde verbondenheid met de ontvanger waardoor je je heel anders opstelt dan bijvoorbeeld in een roman. Misvattingen en overinterpretatie liggen mijns inziens daarbij op de loer.


Daar ben ik het niet mee eens. Kafka heeft in zijn werk een bouwwerk gemaakt waarmee hij zichzelf beschermt en verschillende gedaantes en ideeën gebruikt. Die brieven zijn daarom ongelooflijk belangrijk omdat je op die manier het masker van zijn gezicht kunt trekken zeg maar. Natuurlijk kan je dit verkeerd interpreteren, want zelfs in zijn brieven lijkt hij te twijfelen over zichzelf en het schrijven, hij kent de antwoorden zelf niet, en net daarom zijn die brieven interessant om tot de persoon Kafka door te dringen, hoe moeilijk dit ook is. Je kunt altijd iets verkeerd of anders interpreteren, een schilderij, een gedicht, een gebaar. Daarom hoef je die brieven niet te ontkennen en ze beschouwen als niet relevant.

avatar van eRCee
ThomasVV schreef:
Maar waar het volgens jou om zou moeten gaan bij de interpretatie van een roman, lijkt mij alleszins een heel beperkte invalshoek. Zeker in het geval van Kafka is aandacht voor specifieke persoonlijkheid en persoonlijke achtergrond volgens mij minstens zo belangrijk als die voor plaats in de literatuurgeschiedenis.

Dus als je je richt op wat de roman zelf te zeggen heeft dan is dat een beperkte invalshoek? Ik val van de ene verbazing in de andere hier.

Overigens is me nog steeds niet duidelijk waarom de persoonlijke achtergrond van Kafka dan zo belangrijk is bij de interpretatie van zijn werk.

En van Kundera gesproken: als antwoord op je vraag of ik dat voor andere schrijvers ook zo relevant vind, hoef ik maar naar zijn geval te verwijzen: kun je volgens jou Kundera's oeuvre goed begrijpen zonder notie van zijn persoonlijke afkomst en levenssituatie???

Ja natuurlijk. Aan één zin biografische kennis heb je genoeg (geboren in Tsjechie, gaan schrijven ten tijde van het Sovjet-regime), de rest van wat je nodig hebt staat in zijn romans zelf. Zelfs het gegeven dat De grap half-biografische elementen bevat is niet nodig om het boek te begrijpen en op waarde te schatten.

firebird schreef:
Waarom zouden zijn verhalen overigens niet nauw verbonden zijn met zijn leven, of specifieker gesteld, met hoe hij zich vanbinnen voelde? Het lijkt me meer dan logisch dat een schrijver iets van zichzelf of zijn leven in een verhaal legt, en bij Kafka zal het zeker niet anders zijn geweest.

Zeker, maar de vraag is of je deze gegevens uit de roman zelf afleidt of dat je het innerlijke leven van de schrijver zo veel mogelijk moet doorgronden.
Kundera schrijft in zijn essay dat de kafkologie geen literaire kritiek is maar een exegese. Kafka zelf is hierin de beschermheilige geworden van neurotici, gedeprimeerden, anorexia-patiënten en zielenpoten, de beschermheilige van idioten, aanstellerige juffers en hysterici.

En ten tweede, waarom zou je Kafka alleen vanuit esthetisch oogpunt mogen analyseren? Waarom zou het afbreuk aan Kafka doen als je een link tussen zijn werk en zijn persoon zou maken?

Alleen is een groot woord, maar wel allereerst. Als je vervolgens ook nog een link maakt naar zijn persoon dan kan ik me best voorstellen dat je hiermee nog wat meer licht kan laten schijnen op het werk, maar het gevaar dat erin schuilt, van overinterpretatie en teveel belang hechten aan de biografische context, is denk ik veel groter dan de winst die het op kan leveren.

Asaharo schreef:
Ik vraag mij gewoon af: wat betekent Kafka als schrijver dan voor u? Want als je over de persoonlijke gebeurtenissen in zijn leven niet wilt oordelen ben ik wel benieuwd hoe je naar hem kijkt als schrijver.

Ik zie hem als een literaire komeet, de Picasso van de literatuur.Hij is de eerste geweest die het absurde en het werkelijke met elkaar wist te verbinden, om zo vat te krijgen op de werkelijke wereld.

Daarom hoef je die brieven niet te ontkennen en ze beschouwen als niet relevant.

Ik ontken ze ook niet, en beschouw ze niet als irrelevant, maar ik vind ze van secundair belang. Het gaat allereerst om Kafka's literaire werken, zijn romans en korte verhalen. Ver, vér daarachter komen wellicht nog eens zijn brieven, niet andersom.

eRCee schreef:
Dus als je je richt op wat de roman zelf te zeggen heeft dan is dat een beperkte invalshoek? Ik val van de ene verbazing in de andere hier.

Dat heb ik niet eens gezegd, eRCee! Ik reageerde enkel op jouw voorgaande stelling: "Waar het om zou moeten gaan als je een roman leest of bespreekt van Kafka is hoe anders hij schreef dan wat er daarvoor was gedaan, waaruit zijn unieke taal bestaat en hoe hij daarmee de romangeschiedenis heeft beïnvloedt." !
En wat Kundera betreft, ik vind het gewoon een meerwaarde voor het begrip en de interpretatie van bijvoorbeeld De ondraaglijke lichtheid als je weet wie Kundera is en geweest is, en wat hij zelf heeft meegemaakt. (Om nog te zwijgen van werken als Het leven is elders...) Dan krijgt het voor mij allemaal zoveel meer betekenis en relief. Maar goed, zoiets kun je natuurlijk niet "bewijzen"....

avatar van Asaharo
eRCee schreef:


Overigens is me nog steeds niet duidelijk waarom de persoonlijke achtergrond van Kafka dan zo belangrijk is bij de interpretatie van zijn werk.


De man was een verzekeringsambtenaar.

Verder is zijn ziekte toch ook van belang op zijn schrijven. Bij Camus hetzelfde. Camus was zeventien toen hij van de dokter te horen kreeg dat hij zou komen te sterven. Zulke momenten hebben toch een grote invloed op alles wat je doet. Het draait in de eerste plaats om het werk dat hij heeft gecreëerd, zeker, toch vind ik het altijd zeer interessant om de persoon achter zulke werken te leren kennen omdat die werken, zoals ik eerder zei, zo intens zijn en er zoveel menselijkheid in schuilt.


Kundera schrijft in zijn essay dat de kafkologie geen literaire kritiek is maar een exegese. Kafka zelf is hierin de beschermheilige geworden van neurotici, gedeprimeerden, anorexia-patiënten en zielenpoten, de beschermheilige van idioten, aanstellerige juffers en hysterici.


Ik zie Kafka niet als een heilige, enkel als een groot schrijver. Het is op zijn minst opmerkelijk te noemen dat we de bewustzijnstoestand en achtergrond van Kafka niet mogen overdrijven of verkeerd interpreteren, maar dat we dat wel mogen doen als het gaat over de geestelijke toestand van bepaalde Kafka lezers en fans.

avatar van eRCee
ThomasVV schreef:
Dat heb ik niet eens gezegd, eRCee! Ik reageerde enkel op jouw voorgaande stelling: "Waar het om zou moeten gaan als je een roman leest of bespreekt van Kafka is hoe anders hij schreef dan wat er daarvoor was gedaan, waaruit zijn unieke taal bestaat en hoe hij daarmee de romangeschiedenis heeft beïnvloedt."

Oke, we praatten hier een beetje langs elkaar. Ik geef een aantal voorbeelden van zaken die literair-kritisch wat zeggen over de roman, maar was hierin niet uitputtend.

Asaharo schreef:
Bij Camus hetzelfde. Camus was zeventien toen hij van de dokter te horen kreeg dat hij zou komen te sterven. Zulke momenten hebben toch een grote invloed op alles wat je doet. Het draait in de eerste plaats om het werk dat hij heeft gecreëerd, zeker, toch vind ik het altijd zeer interessant om de persoon achter zulke werken te leren kennen omdat die werken, zoals ik eerder zei, zo intens zijn en er zoveel menselijkheid in schuilt.

Dat van Camus heb ik nooit geweten, is compleet nieuw voor mij.

Overigens houd ik ook van doorleefdheid in een roman, maar men kan van alles meemaken en toch een literaire prul afleveren en net zo goed een oersaai leven leiden maar wel een meesterwerk voortbrengen.

Het is op zijn minst opmerkelijk te noemen dat we de bewustzijnstoestand en achtergrond van Kafka niet mogen overdrijven of verkeerd interpreteren, maar dat we dat wel mogen doen als het gaat over de geestelijke toestand van bepaalde Kafka lezers en fans.

Heh, scherp. Verschil blijft natuurlijk wel dat we de geestelijke toestand van de Kafka lezers niet overmatig gebruiken bij de uitleg van een roman, en precies daar ging het me om.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:46 uur

geplaatst: vandaag om 07:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.