menu

The Lord of the Rings: The Return of the King - J.R.R. Tolkien (1955)

Alternatieve titel: In de Ban van de Ring: De Terugkeer van de Koning

mijn stem
4,33 (563)
563 stemmen

Engels
Fantasy

432 pagina's
Eerste druk: George Allen & Unwin, Londen (Verenigd Koninkrijk)

De legers van Rohan trekken ten strijde naar Gondor. Merijn trekt met hen mee in het gezelschap van een vermomde Éowyn. Gandalf en Pepijn rijden intussen vooruit naar Minas Tirith. Aragorn, Gimli en Legolas betreden de Paden der Doden, een geheime doorgang door de bergen, om een vervloekt leger van eedbrekers op te roepen tegen Sauron te vechten. In Minas Tirith de hoofdstad van het rijk Gondor is de toestand kritiek. Het leger van Rohan verschijnt net op tijd om de aanval van Sauron af te slaan, maar in de strijd met de aanvoerder van de Nazgul sterft koning Théoden en raken Éowyn en Merijn gewond. Eomer zet de strijd voort maar de situatie lijkt hopeloos maar dan arriveert Aragorn en doet het tij van de slag keren. Hoewel de aanval is afgeslagen, is de militaire toestand tamelijk hopeloos. Toch gaan de legers van het westen in de aanval, om de aandacht van Sauron te trekken en zo Frodo de kans te geven ongemerkt bij de Doemberg te komen. Intussen trekken Frodo en Sam verder het desolate Mordor binnen waar hun leven steeds meer tot een hel wordt. Ze kunnen ongemerkt verder doordringen doordat Sauron zijn oog op de vechtende legers heeft gericht. Uiteindelijk bereiken ze de Doemberg ...

zoeken in:
avatar van nazgul
5,0
het op een na beste boek van lord of the rings de hobbit is wel een beetje beter

avatar van Psychocandy
5,0
Na jaren heb ik het boek eindelijk opgepikt en uitgelezen. Had ik al veel eerder moeten doen, maar het voelt wel ontzettend goed. Ik heb eindelijk kennis genomen van de ontwikkelingen na de vernietiging van de Ring, althans in meer detail. Ik wist namelijk al hoe het boek af zou lopen na per ongeluk het laatste deel van een samenvatting te hebben gelezen .

Het laatste deel is denk ik wel meteen het beste van heel de trilogie. Ook vanwege de Appendices (Aanhangsels), ook al zou je die eigenlijk los moeten zien; ze worden geloof ik wel uitgegeven in de meeste gangbare versies van dit boek, maar eigenlijk maken ze niet zozeer onderdeel uit van het betreffende boek zelf, maar van heel de trilogie. Ik moet toegeven dat Appendix E wat saai en moeilijk leesbaar is -vooral in 't Engels- maar verder wordt er een heleboel achtergrondinformatie gegeven die het boek zoveel extra diepte geven, niet normaal! Ook goed dat men de extra features op the Special Extended DVD Editions van de films ook Appendices hebben genoemd; voor beide krijg je na het lezen/zien namelijk zoveel meer waardering voor de werken, zowel het boek als de cinematografische bewerking ervan.

Het verhaal zelf; ik weet niet zeker waarom Professor Tolkien ervoor heeft gekozen om het verhaal steeds op te delen zodat je steeds een half boek moet wachten om te zien hoe het Frodo en Sam afgaat, maar het werkt wel. Een film is gemakkelijk, die schotelt je hetgeen voor wat voor dat moment in chronologische volgorde belangrijk is. In boekvorm wekt dat echter minder spanning op, dus ben ik blij met de manier waarop dit is aangepakt. Ik kan me voorstellen dat men de lotgevallen van Frodo, Sam en Gollum minder interessant vindt, maar de wanhoop die hun deel van het verhaal uitstraalt vind ik zo tekenend.

Evenals de film is het boek een opeenstapeling van clichés, maar die worden zo gebracht dat ze niet storend zijn. Ik blijf het prachtig vinden hoe dit verhaal wordt gebracht als een navertelling. Eerder kon ik het niet op een dergelijke manier opvatten, maar eindelijk 'snap' ik het. Tolkien heeft het als een historie bedoeld en zo komt deze ook daadwerkelijk over. Prachtig hoe hem dat gelukt is. Ik ben benieuwd wat voor indruk The Silmarillion op me achter zal laten. Ik ga er vanavond of morgen in beginnen.

Het einde -of de vele einden- geven in ieder geval een beeld van wat er met de karakters gebeurt na afloop. En het boek bevat ook niet zo'n and-they-lived-happily-ever-after-einde, ergens is het juist best wel tragisch. Liet me achter met een leeg gevoel, op een positieve manier.

Eén ding is zeker: dit werk is ongeëvenaard, misschien nog door de vele optekenaars van sagen en legenden vóór Tolkien in de middeleeuwen.

0,5
Slecht boek, sterker, een van de slechtste boeken ooit. Aardig verhaaltje hoor, men moet een ring van A naar B brengen en beleefd onderwerg nog wat avonturen. Zeker, er zit ook wel een boodschap in. En ja, het leest ook best gemakkelijk, maar het is allemaal veel te gedetailleerd. Dat is nou net het grote probleem. Het laat totaal geen ruimte meer open voor je eigen belevingswereld. Alles wordt letterlijk voorgekauwd.

avatar van Dr Channard
4,5
Het laatste deel van de 'In de Ban Van De Ring' trilogie is uit. Ik hebt het expres traag uitgelezen omdat ik wist zodra afscheid te nemen van een wel zeer machtig epos.

De Terugkeer Van De Koning is in de hele lijn zeer sterk. In tegenstelling tot de twee vorige boeken zit er in dit deel de vaart meteen in. In dit deel voel je als lezer dat de oorlog begonnen is en dat er iets moet gebeuren om het Rijk, dat Tolkien zo prachtig illustreerd, te redden. Dit allemaal volg je als lezer in het eerste deel, waar je de avonturen van de Reisgenoten (die nu helemaal gesplitst zijn) beleeft. Heerlijke stukken in Minas Tirith (met de koning) en prachtige beschrijvingen in Het Pad Der Doden (veel beter als in de film) zorgen ervoor dat dit laatste deel prachtig worden ingeleid met als kers op de taart, de grote oorlog.

In het tweede deel volgen we het (korte) avontuur van Frodo en Sam. Dit zijn gewoon de beste hoofdstukken met de twee hobbits.

Sommige hier vinden het einde te lang. Ik prijs Tolkien dat hij het zo lang heeft getrokken. Ik wou niet meteen afscheid nemen van het boek en de laatste 100 pagina's waren zeer bevredigend. Het opruimen van de Gouw was één van de leukste deeltjes (en één van de kleurrijkste - dit zagen we niet meer terug in De Twee Torens). Jammer dat het in de film niet wordt gebruikt.

Toegegeven, je moet ervan houden. Wie niet houdt van fantasie, de poëtische schrijfstijl en de duidelijk beschrijvingen, moet dit boek zeker niet lezen. Ik heb ervan genoten en mijn lage verwachtingen in het begin , zijn al lang vervaagd. De films vond ik niets, het boek vond ik wonderschoon... Dat zegt al veel.

4.5* en dan ook 4.5* globaal gezien.

avatar van J.Ch.
5,0
Jammer, maar helaas: aan alles moet een einde komen. De Koning is teruggekeerd en het verhaal is uit. Ik heb de drie delen in één keer gelezen, en omdat je dan toch aan 1200 pagina’s zit heb ik zolang in Midden-Aarde vertoefd dat het me moeilijk valt nu afscheid te nemen. Ik las al bij anderen overeenkomstige gevoelens; ikzelf ben ook de laatste tijd steeds langzamer gaan lezen omdat het einde naderde en ik daar niet zo blij mee was.

Een epos is het inderdaad. Mijns inziens één zoals die niet meer geschreven is sinds Homerus, en dat sindsdien ook niet meer geëvenaard is. Woorden komen tekort om de grootsheid van het geheel te beschrijven – wat niet betekent dat het boek geen gebreken heeft. Van alle drie de delen is dit deel zeker het beste, mijns inziens, maar ook hier zijn er wel bepaalde dingen die ik misschien liever anders had gezien. Echter, dit wordt ruimschoots vergoed door de rest.
Het eerste boek is heel eventjes wennen als je net De Twee Torens uithebt, omdat die natuurlijk eindigt met een enorme cliffhanger in het verhaal van Sam en Frodo. Desalniettemin kost het niet veel moeite om weer helemaal in het verhaal te komen. Het verhaal heeft zich nu verplaatst naar Minas Tirith en daar dienen zich enkele nieuwe karakters aan, waaronder natuurlijk de Stadhouder, Denethor. Ook Faramir komt weer terug; een bijzonder sympathiek karakter en hij heeft het zeker niet makkelijk. Ik vind dat Tolkien getuigt van zijn talent wanneer hij beschrijft hoe Denethor die arme Faramir onderschat en tot wanhoop drijft, en hoe de Stadhouder uiteindelijk ten ondergaat en zijn zoon daarin mee wil nemen. Een fantastisch en dramatisch stuk (overigens ook heel mooi verfilmd).
Het verhaal in Minas Tirith wordt verweven met de gebeurtenissen in Rohan. Théoden, Éomer en Éowyn komen veelvuldig langs, en Aragorn, Gimli en Legolas lopen overal tussendoor. Wat verderop in het boek worden ook nog eens de lotgevallen van Frodo en Sam in Mordor beschreven. Hoewel dit zeker interessant is en vanzelfsprekend onontbeerlijk voor het verhaal, vind ik persoonlijk de andere gedeelten van het verhaal boeiender. De uiteindelijke vernietiging van de Ring is echter wel een indrukwekkend moment.
Maar, zoals gezegd, ik voor mij lees liever over de andere Reisgenoten en de mensen om hun heen, en dan met name de gebeurtenissen in Rohan en de rit van de Rohirrim. Waar in De Twee Torens Tolkien al iets hintte over de onrust die Éowyn achtervolgde, hier komt die nog meer naar de voorgrond. Éowyn is mijn favoriet en ik vind de dramatische rol die zij in dit deel krijgt toebedeeld absoluut fantastisch, met als enorm hoogtepunt natuurlijk haar fenomenale optreden op de Velden van de Pellenor en het doden van de Heer van de Nazgûl. Het is een onbetwist glorieus moment waarvoor echter wel betaald moet worden. Eigenlijk is het wel jammer dat ik eerst de films heb gezien en toen pas de boeken heb gelezen; ik ben wel benieuwd of ik zou hebben geraden dat Dernhelm in feite Éowyn was – ik denk het wel, maar dat is nu natuurlijk niet meer te achterhalen. Het blijft hoe dan ook een ongelooflijk stoer stuk. Daarna echter volgt een diep dal voor Éowyn, en ik bewonder Tolkien dat hij het heeft aangedurfd om niet alleen een heroïsch verhaal te vertellen, maar ook de dramatische kant (en dramatisch in de goede zin van het woord). Het hoofdstuk De Huizen van Genezing is een heel mooi hoofdstuk dat veel toevoegt aan de diepte van de karakters, en dat mijns inziens helemaal niet afdoet aan de spanning van het verhaal. Alleen al om dit hoofdstuk kan ik niet begrijpen dat er iemand is die dit boek maar een halve ster wil geven, want je moet op z’n minst ofwel de beschrijvingen van de veldslagen ofwel deze ‘rustige’ delen van het boek toch wel een béétje mooi vinden? Persoonlijk houd ik van allebei, en de combinatie hiervan is voor mij persoonlijk de kracht van dit boek: zowel de glorieuze momenten als de slag om Minas Tirith, de vernietiging van de Ring en de terugkeer van de Koning, als de wat meer persoonlijke gedeelten als de beschrijving van de moeizame relatie tussen Faramir en zijn vader, de begrafenis van Théoden en het romantische hoofdstuk De Stadhouder en de Koning. Het doet me goed om te lezen hoe het zo toch nog goed afloopt voor Éowyn en Faramir, dat zij bij elkaar wel kunnen vinden waar ze bij anderen tevergeefs naar hebben gezocht. Ook dit getuigt van het vakmanschap van Tolkien.

Na alle glorieuze momenten is het boek niet ineens afgelopen: Tolkien verwerkt alle losse draadjes tot een mooi geheel. Dat kan ik wel waarderen. Het had mijns inziens echter wel iets eerder mogen ophouden, De Zuivering van de Gouw vond ik wel een leuk hoofdstuk maar nogal slecht getimed. Natuurlijk moeten de hobbits terug naar de Gouw en het is ook wel goed om te zien hoe Merijn en Pepijn veranderd zijn, als het ware leiders zijn geworden, en hoe de hobbits in geval van nood wel degelijk moedig kunnen zijn. Echter, de slag van Bijwater steekt een beetje zielig af bij de kort daarvoor beschreven slagen, zoals die bij de Zwarte Poort – dat is toch wel andere koek. Dat Saruman aan z’n einde komt vind ik prima, anders was het verhaal niet echt af geweest, maar de timing vond ik niet echt geschikt. Ik had het liever gezien zoals in de (Extended Edition van de) film waarin hij eerder in het verhaal in Isengard om het leven komt.
Maar dat alles mag de pret niet drukken, want hierna komt het toch wel weer mooie laatste hoofdstuk. En als de schepen zijn vertrokken en je de laatste bladzijde omslaat, besef je ineens dat het nu echt voorbij is. De Koning is terug, de Ring is vernietigd, de meeste personages leven nog lang en gelukkig en Frodo vaart naar het Westen. Het verhaal is uit en laat mij met gemengde gevoelens achter. Het was groots, prachtig en triest. Enkele weken lang heeft het mijn aandacht (soms iets teveel) afgehouden van de werkelijkheid. En nu is het voorbij. Ik blijf een beetje met een leeg gevoel zitten, maar op een positieve manier, zoals ik hierboven ook al las.

Misschien is dit boek niet voor iedereen geschikt, het blijft natuurlijk fantasy. Het bevat echter zoveel dat ik denk dat voor iedereen die er moeite voor wil doen, er wel wat in zit. Maar aan de andere kant denk ik niet dat de mensen die de eerste twee delen niets vonden nog aan dit deel beginnen – en dat is jammer, want dan missen ze het beste. Ik zal er nu een eind aan maken, anders wordt het onleesbaar lang, maar het is moeilijk om een boek dat zowel groot als groots is in weinig woorden te beschrijven. De kortste beschrijving die mogelijk is, zal ik hier dan als afsluiting nog maar even herhalen: een epos, absoluut.

avatar van mjk87
1,5
Nog minder dan deel twee. In essentie een schitterend verhaal, maar de manier hoe Tolkien behandelt: het werkt niet. Na de ongelukkige splitsing in The Two Towers gaat Tolkien hier op verder. Zoals hij het oplost is wel de beste manier, maar ik had dat liever anders gezien (zoals Jackson deed in de film).

Wel is ditmaal het gedeelte met Sam en Frodo veruit het beste. Soms spannend, goed geschreven, meelevend en duidelijk niet afgeraffeld. De rest van het verhaal wel. Heel veel gebeurt nogal ineens of plotseling, alles lijkt met gemak overwonnen te worden, alle gebeurtenissen worden summier aangestipt, en dat komt nogal zielloos over. Je leest en denkt, okay, zo is het gegaan. Maar meeleven zat er niet in. En op het eind hoop je dat het boek maar snel uit is, of in elk geval sterk eindigt. Dat doet het enigszins, maar ook het opruimen van het rumour in The Shire gaat doodeenvoudig.

Soms had ik werkelijk het idee een kinderboek te lezen, of het nieuwe testament. Vooral door de dialogen. In deel twee was dit wel aardig, vol pathos, nu begon ik mij er vooral aan te ergeren. En natuurlijk, welke doodstrijd men ook op het slagveld voert, nooit is men te beroerd een lied aan te heffen of een rijmpje te declameren. Dat dat door een redacteur niet eruit geknikkerd is.

Nee, grote tegenvaller dit. 1,5*.

vermeerf
Ik kan me vinden in wat je zegt mjk87, de schrijfstijl is inderdaad tenenkommend. Mijn 3* zijn puur gebaseerd op de fantasie van Tolkien, niet op de manier waarop hij het op papier gezet heeft. Ik had continu het gevoel de afstandelijke notulen van een reisverslag te lezen, nergens werd ik emotioneel betrokken bij de personages. En ook het enorme "en toen...en toen...en toen" gehalte ergerde me enorm. Tolkien schrijft zoals je van een professor verwacht: saai en gortdroog, ik zal het boek (als geheel) zeker niet nog eens lezen.

Ik heb het boek overigens expres gelezen voordat de films uitkwamen, dit omdat ik zelf de personages wilde ervaren en niet de acteurs voor me wilde zien. Ik ben heel blij dat ik het in die volgorde gedaan heb want als ik eerst de films gezien zou hebbben dan zou ik het boek nooit uitgelezen hebben.

Wat ik me altijd wel afgevraagd heb: Waarom Frodo met Ring niet even door een Adelaar bij Mount Doom af laten zetten? Was hij in een dag klaar geweest Of is dat te logisch?

5,0
Misschien moet de schrijfstijl van Tolkien ook wel gerelateerd worden aan de tijd waarin het boek geschreven is: begin jaren '50... Dat inderdaad in combinatie met zijn achtergrond als professor linguistiek: logisch dat het taalgebruik hedentendage gedateerd voelt.

Daarnaast is Tolkien de eerste geweest in dit genre!

5,0
vermeerf schreef:

Wat ik me altijd wel afgevraagd heb: Waarom Frodo met Ring niet even door een Adelaar bij Mount Doom af laten zetten? Was hij in een dag klaar geweest Of is dat te logisch?


Hoewel dat natuurlijk ook altijd een mogelijkheid was geweest

avatar van mjk87
1,5
Pepe schreef:
Misschien moet de schrijfstijl van Tolkien ook wel gerelateerd worden aan de tijd waarin het boek geschreven is: begin jaren '50... Dat inderdaad in combinatie met zijn achtergrond als professor linguistiek: logisch dat het taalgebruik hedentendage gedateerd voelt.



Dat heeft niets met de tijd te maken. En juist een oud taalgebruik vind ik mooi. Kijk enkel m'n top 10, bijna alles van voor die tijd. En lees een gemiddeld studieboek, nog droger, maar vond die wel interessanter. Nee, bij Tolkien is het simpelweg de manier van beschrijven en zijn woordgebruik (toen toen toen) dat irriteert en kinderlijk overkomt.

5,0
Toch denk ik niet dat je eea los van elkaar kunt zien. De huidige schrijfstijl is gewoon anders dan die van 50 jaar terug. En om alleen om een veelgebruikt 'toen' een boek wat heel knap in elkaar steekt, een enorm vernieuwend werk was, en zelfs tot de grote wereldliteratuur gerekend wordt een 1,5 te geven, vind ik wat recalcitrant.

avatar van PeterW
5,0
PeterW (crew)
Pepe schreef:
Toch denk ik niet dat je eea los van elkaar kunt zien. De huidige schrijfstijl is gewoon anders dan die van 50 jaar terug. En om alleen om een veelgebruikt 'toen' een boek wat heel knap in elkaar steekt, een enorm vernieuwend werk was, en zelfs tot de grote wereldliteratuur gerekend wordt een 1,5 te geven, vind ik wat recalcitrant.

Hear, hear!

avatar van mjk87
1,5
Pepe schreef:
Toch denk ik niet dat je eea los van elkaar kunt zien. De huidige schrijfstijl is gewoon anders dan die van 50 jaar terug. En om alleen om een veelgebruikt 'toen' een boek wat heel knap in elkaar steekt, een enorm vernieuwend werk was, en zelfs tot de grote wereldliteratuur gerekend wordt een 1,5 te geven, vind ik wat recalcitrant.


Zoals ik zeg, het is niet per sé oude schrijfstijlen die ik vervelend vind. Wel die van Tolkien. Laat ik het zelfs zo zeggen, zoals Van Agt praat met zijn archaïsch taalgebruik, prachtig. Praat iedereen maar zo. Ook Reve of Couperus met ouderwets taalgebruik kan ik waarderen. Daarnaast gebeurt er veel plotseling, opeens, etc. Getuigt niet van goed schrijven. Niet enkel dat 'toen, toen, toen'. Al geef ik snel een punt minder als zaken mij werkelijk irriteren, zeker het ganse boek door. Met 2,5* al dus een voldoende dan.

En dat het vernieuwend is geweest en ter inspiratie van velen: ongetwijfeld. Doet niet af dat ik me irriteerde en op een gegeven moment zelfs begon te vervelen. Je gelooft het wel. En ik blijf erbij dat het erg kinderlijk is beschreven, simpel en zonder enige passie. Tolkien was meer bezig met een wereld creëren (wat uitstekend lukt) dan met goed schrijven. Het verhaal is prima, de wereld waarin het speelt ook, maar de manier waarop... En dat miljoenen het adoreren zegt mij niet altijd wat. Er schijnen ook wekelijks 3,5 miljoen volwassenen The Voice of Holland te kijken. Dat maakt het nog geen goed programma.

5,0
Tot op zekere hoogte heb ik wel respect voor je mening, maar met je laatste uitspraak sla je de plank dan weer mis... Om LotR te vergelijken met de Voice of Holland...

De Terugkeer Van De Koning is in de hele lijn zeer sterk. In tegenstelling tot de twee vorige boeken zit er in dit deel de vaart meteen in. In dit deel voel je als lezer dat de oorlog begonnen is en dat er iets moet gebeuren om het Rijk, dat Tolkien zo prachtig illustreerd, te redden. Dit allemaal volg je als lezer in het eerste deel, waar je de avonturen van de Reisgenoten (die nu helemaal gesplitst zijn) beleeft. Heerlijke stukken in Minas Tirith (met de koning) en prachtige beschrijvingen in Het Pad Der Doden (veel beter als in de film) zorgen ervoor dat dit laatste deel prachtig worden ingeleid met als kers op de taart, de grote oorlog.
Isolatie en Coatings van Isocoat, de Isolatie Pro! - isocoat-isolatie.nl

avatar van PeterW
5,0
PeterW (crew)
Kunnen we de spam achterwege laten.

avatar van the Cheshire cat
Misschien dat dat bedrijf denkt zo een grote order vanuit Midden-Aarde binnen te slepen, het isoleren
van de Grotten van Moria of zo.

avatar van Vaughn
@Cheshire; Haha, goeie!

avatar van J.Ch.
5,0
Na mijn zeer uitgebreide recensie uit 2011 heb ik weinig toe te voegen nu ik het boek nogmaals gelezen heb. Ik blijf erbij dat het episch is, met het bijbehorende epische (niet altijd realistische, dat is dan ook weer waar) taalgebruik. In een verhaal van 1200 pagina's zitten altijd minpunten, maar voor mij zitten die vooral in The Fellowship. In The Return of the King worden alle verhaallijnen mooi afgesloten, en bij deze leesbeurt heb ik minder moeite met het lange einde dan de vorige keer. Ik vind het eigenlijk niet minder dan passend dat Tolkien de tijd neemt om te laten zien hoe Midden-Aarde veranderd is na de Oorlog om de Ring, en de invloed die dat op alle personages heeft. Een passend en waardig einde. Wie weet ga ik, als ik de trilogie opnieuw lees, zelfs het begin waarderen... Dit boek maakt in ieder geval alles goed.

Tabula Rasa
Pepe schreef:

Daarnaast is Tolkien de eerste geweest in dit genre!


Genre: fantasy, subgenre: Wonderbaarlijke reis vol gevaren.

Hierin was Homerus met zijn boek over Odysseus natuurlijk trendsetter.

avatar van Geerard
3,0
Deze is vast ook wel inspirerend geweest voor Tolkien: The Worm Ouroboros

avatar van poema
5,0
Eindelijk voor het eerst de gehele trilogie gelezen en ik heb ervan genoten. Het is prachtig hoe Tolkien Middenaarde weergeeft, al kan ik begrijpen dat sommige mensen het soms wel wat te gedetailleerd vinden worden. Zelf had ik daar niet veel last van.

Het laatste boek is misschien nog wel het beste van de 3, al vind ik ze persoonlijk van gelijkwaardige kwaliteit. Vooral het gedeelte met Gandalf en het reisgenootschap, minus Frodo en Sam was wederom erg genieten net als in The Two Towers, al was het deel met Frodo en Sam die de ring vernietigen in Mount Doom toch ook weer erg mooi beschreven.
Het was wel even wennen om uit middenaarde weg te zijn nadat het boek uit was, maar een herlezing over een paar jaar zit er zeker in!

avatar van metalfist
4,5
Toen ik ergens halverwege april besloot om me na al die jaren eens terug te verdiepen in Midden-Aarde had ik niet verwacht dat het me zo ging bezighouden. The Fellowship of the Ring voelde aan als thuiskomen na een lange reis en hoewel daar wat foutjes in zaten (blijf Tom Bombadil geen leuk personage vinden), was het reikhalzend uitkijken naar The Two Towers. Die bleef ook zijn niveau behouden, maar leed een beetje onder de verdeling in twee boeken. De gebeurtenissen van Aragorn, Gilmi en Legolas volledig in het ene boek en de avonturen van Frodo en Sam in het andere.. Het vormde geen mooi geheel.

Het was dan ook de vraag of die lijn met The Return of the King verder gezet ging worden. Het antwoord is ja en toch werkt het hier beter. Tokien bewijst met onder andere de verhaallijn van Pepijn en Merijn dat hij het wel kan, en dan bedoel ik het wisselen tussen twee locaties per hoofdstuk, en ook de verwijzingen naar de verschillende gebeurtenissen (Sam die de wind voelt opsteken op hetzelfde moment als op het slagveld bij Gondor) zorgen ervoor dat dit meer als een volwaardig geheel aanvoelt. De veldslag is van de eerste tot de laatste seconden genieten en ook het tweede boek met Frodo en Sam is erg degelijk. Heerlijk ook dat Tolkien de moeite neemt om uitgebreid het leven na de vernietiging van Sauron te vertellen. Zo vond ik het stuk van Frodo, Sam, Merijn en Pepijn die het nog een laatste keer tegen Saruman moeten opnemen een leuke afsluiter. Alle losse eindjes worden mooi afgerond.

Althans, dat dacht ik totdat ik een tweetal jaar geleden op de boekenbeurs iets vond dat de naam 'De Aanhangsels' had meegekregen. Een snelle internetsearch vertelde me dat het iets wat dat normaal gezien bij de trilogie hoort, maar bij mijn filmedities uit 2003 was het er blijkbaar uitgehaald... Toen meegenomen en nu voor de eerste keer gelezen. Interessant vanwege de vroegere (en verdere) geschiedenis van Midden-Aarde, maar wel wat taaier en ook niet altijd even interessant gebracht. Het gewoon opsommen van wat namen van koningen zoals in Appendix A, daar heb ik niet zo veel aan. Gelukkig verandert dat snel en krijgen we iets meer een verhalende uitleg, hoewel die soms ook nogal taaier is met al die namen waarmee je wordt doodgegooid, maar ik had liever nog meer uitleg gezien dan bijvoorbeeld de kalender van de Gouw. Interessant om eens te lezen dus, maar in zijn geheel niet zo onmisbaar als wordt beweerd op de kaft van het boek.

Al zorgt juist dat extraatje er wel voor dat je nog meer het gevoel krijgt wat voor indrukwekkende wereld Tolkien eigenlijk heeft gemaakt. Toegegeven, hij verliest zich misschien wel eens in te lange besprekingen maar dat neemt niet weg dat hij er hier een enorm boeiend geheel van heeft weten te maken waarin je toch echt meeleeft met de wereld die hij schiep. Velen hebben het geprobeerd, velen zijn er in gefaald maar dat telt niet voor Tolkien.

4.5*

avatar van Ducoz
5,0
Ik vind dat het boek altijd een beetje in een anti-climax eindigt.

Wellicht komt dat omdat ik de films tich keer heb gezien en het boek -vorige week weer uitgelezen- eind jaren 90 voor het laatst had gelezen. Dat deel had ik een soort van uit mijn geheugen gewist. 'The Scouring of the Shire' valt een beetje rauw op je dak, zo na het vernietigen van de ring.

Eigenlijk wordt natuurlijk al bij het vernietigen van Isengard al een balletje op gegooid na alle producten uit de Shire die in de opslagkamers van Saruman worden gevonden. Dat Saruman vervolgens de Shire omtoverd in een groot industriegebied, wat uiteraard moet worden terug gedraait, komt er een beetje achteraan zonder dat het voor het verhaal écht essentieel is. Natuurlijk worden hier wat losse eindjes aan elkaar geknoopt, maar breekt voor mij ook een beetje met de semi middeleeuwse sfeer waarin ik Lord of the Rings inbeeld. Het wordt een soort van tastbaar, als protest tegen de industriële revolutie die tijdens de jeugd van Tolkien natuurlijk in volle gang was en hij het Engelse landschap om zich heen zag veranderen. Het invliegen van buitelandse (goedkope) arbeiders na de tweede wereld oorlog, donkere immigranten uit voormalige kolonies , cultuur verschillen, kijk op stad en land. In feite komt het hier allemaal aan bod en is het duidelijk hoe Tolkien daar in staat. En vanuit een oogpunt van voor én na is dat misschien geen gek punt.

Anyway, dat ena laatste hoofdstuk maakt het voor mij net even te echt en te modern..Waardoor de mystiek lichtelijk wordt gebroken. Dat is mijn enige kritiek.

In deze lyrics staat een line: Ik ben klaar om te klimmen als Gandalf en Moods? Kan iemand dit uitleggen?

5,0
Waardige afsluiter van deze toch wel geniale trilogie. De slag om Minas Tirith, Sam, Frodo en Gollem in Mordor, de laatste loodjes en de terugkeer van de koning maken vooral de eerste 250 bladzijdes van dit boek tot een klassieker in zijn genre (vooral de trilogie als geheel). De laatste ongeveer 70 bladzijdes hadden voor mij persoonlijk wel iets korter gemogen, maar goed nu uit en zeer genoten van deze 3 boeken de laatste week. Nu weer op naar de films!

Gast
geplaatst: vandaag om 13:03 uur

geplaatst: vandaag om 13:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.