menu

Prestoeplenije i Nakazanije - Fjodor Dostojevski (1866)

Alternatieve titels: Misdaad en Straf | Schuld en Boete | Преступление и Наказание

mijn stem
4,41 (422)
422 stemmen

Russisch
Psychologisch

718 pagina's
Eerste druk: Russki Vestnik (periodiek), Sint Petersburg (Rusland)

De eenzame student Raskolnikov vervalt steeds verder in armoede, zodat hij noodgedwongen zijn studie moet staken. Hij beraamt een moord op een oude woekeraarster, niet vanwege het geld maar uit morele overtuiging. Na zijn daad valt Raskolnikov echter ten prooi aan vertwijfeling en gewetensnood. Steeds wanhopiger probeert hij zijn omgeving en de politie om de tuin te leiden om zo zijn straf te ontlopen. Langzamerhand komt hij echter tot de overtuiging dat hij boete moet doen.

zoeken in:
avatar van botersmaak
5,0
Dit vind ik de beste vertaling: http://www.literatuurplein.nl/boekdetail.jsp?boekId=563145

Ik zou het het liefst vertaald zien door Arthur Langeveld of Monse Weijers, maar die kunnen (en mogen) natuurlijk ook niet alles vertalen.

botersmaak schreef:
Dit vind ik de beste vertaling: http://www.literatuurplein.nl/boekdetail.jsp?boekId=563145

Ik zou het het liefst vertaald zien door Arthur Langeveld of Monse Weijers, maar die kunnen (en mogen) natuurlijk ook niet alles vertalen.

Bedankt. Ik heb het opgezocht, en ja, ik heb inderdaad een niet zo heel erg goede vertaling. De nieuwe vertaling van Reedijk is veel eigentijdser, dus dat is voor mij beter om te lezen. Helaas zal ik dus een nieuwe aanschaf moeten maken, maar dat lijkt mij geen probleem. Toch wel jammer dat ze je afschepen met een vertaling uit 1950, terwijl er allang een nieuwere, makkelijkere vertaling is uit 1992.

5,0
Nuja, er zullen ook genoeg mensen zijn die juist de oudere vertaling, omdat het zo'n oude klassieker is, mooier vinden dan een 'toegankelijkere' tekst.

Scribble
Mijn eerste Dostojevski en eigenlijk bracht het me wel aardig wat ik ervan had verwacht. Het plot is erg sterk, ook de reden dat ik dit boek wou lezen, ook een paar (niet allemaal) van de filosofische gedachten waren erg interessant. Maar aan de andere kant bracht het boek ook in negatieve zin wat ik ervan had verwacht. De hopeloos dramatische scenes, tien keer flauwvallen in een paar hoofdstukken, emoties altijd tot in de extreme en (haast) nooit normaal. Ik ben er geen fan van en op bepaalde momenten werd ik er eigenlijk ook schijtziek van. Vooral in het tweede en derde deel van het boek moest ik me er soms toe zetten verder te lezen.

Maar gelukkig dat iedere keer dat ik echt de neiging had het boek weg te leggen, Dostojevski weer met een geweldige passage komt. De theorieen over de aard van de mens zijn sterk en bij deze delen kon ik het boek dan ook weer niet neerleggen. Zo zat ik dus constant in tweestrijd, dan was het allemaal weer geweldig, dan leek het een verspilling van mijn tijd. Verder wel grappig om te lezen dat veel mensen zich door het begin moesten worstelen, terwijl ik juist het eerste deel, het sterkste vind.

De schrijstijl van Dostojevski is slordig en echte focus is soms ver te zoeken. Toch lezen de meeste delen prettig en gebruikt hij ook nooit dure en onbekende woorden om het interessanter voor te doen dan het is. De characters zijn verder wat mij betreft weinig realistisch maar staan meer symbool voor een bepaalde gedachte of toestand. Er zitten desondanks echter wel een paar leuke personages tussen.

Met Dostojevski ben ik iniedergeval nog niet klaar. Ben ook vooral beniewd naar "The Brothers Karamazov" al zal ik waarschijnlijk ook daar me gaan ergeren aan de emotionele uitspattingen, ach het zij zo. Het cijfer schommelt wat tussen de 3.5 en 4.0, maar fock it, ik ben in een goede bui.

4*

5,0
Ik heb dit boek intussen drie maanden geleden gelezen en nog steeds spookt Raskalnikov door mijn hoofd. Voor mij is de stijl van Dostojevski in het geheel niet gekunsteld, overdreven of sentimenteel. Misschien dat de vertaalstijl hier iets mee te maken heeft. Ik heb de Penguin Classics vertaling gelezen van David McDuff uit 1991.

Ik zat na 50 pagina’s al volledig in het boek. De sfeertekeningen van St. Petersburg zijn zeer beeldend en Raskalnikov’s gedachten en daden zijn weergaloos beschreven. Na 100 bladzijden is er geen weg meer terug. Adembenemende klassieker.

4,0
Bij Schuld & Boete - Ian Rankin (2006):

Prachtig boek! Een van de eerste russische klassiekers die ik las. Ik vind hem wel iets minder dan bijv. Dode Zielen, maar hij blijft goed. Geweldig hoe het psychologische proces zich in gang zet na de moord!! 4,5*

3,5
Viel me tegen, maar had er misschien te veel van verwacht. Ja, het is interessant om te lezen hoe iemand na het plegen van een moord verder gaat met zijn leven, maar persoonlijk vond ik toch dat er iets te vaak sprake was van 'koude rillingen van woede', bijna-flauwtes, bleekheid en meer van dien aard.

Verder heb ik er zo'n twee maanden over gedaan, omdat ik nooit de behoefte voelde om het boek weer op te pakken. Altijd moest ik me ertoe dwingen. Maar goed, eerste Rus, dus wat weet ik ervan? Misschien eens een andere Rus proberen.

Voorlopig krijgt deze 3,5 sterren.

Lezertje schreef:
Viel me tegen, maar had er misschien te veel van verwacht. Ja, het is interessant om te lezen hoe iemand na het plegen van een moord verder gaat met zijn leven, maar persoonlijk vond ik toch dat er iets te vaak sprake was van 'koude rillingen van woede', bijna-flauwtes, bleekheid en meer van dien aard.

Verder heb ik er zo'n twee maanden over gedaan, omdat ik nooit de behoefte voelde om het boek weer op te pakken. Altijd moest ik me ertoe dwingen. Maar goed, eerste Rus, dus wat weet ik ervan? Misschien eens een andere Rus proberen.

Voorlopig krijgt deze 3,5 sterren.

Probeer Anna Karenina van Tolstoj; ondanks zijn 1000 pagina's een veel beter boek dan deze, naar mijn bescheiden mening.

Verder ben ik het helemaal met Lezertje eens: de emotionele uitspattingen begonnen toch wel behoorlijk te irriteren, na een bladzijdetje of tweehonderd. Daarnaast vond ik het hele plot met de zuster van Raskolnikow behoorlijk oninteressant en was het verhaal bij tijd en wijlen haast onnavolgbaar door die maffe gewoonte van Russen om elk persoon zeven verschillende namen te volgen. Alzo verloor ik mijn aandacht na een tijdje toch wel een beetje, wat jammer is, want het eerste deel vond ik ij-zer-sterk.

Hoger dan een 3,5* kom ik niet uit.

3,5
Tolstoj zat ik ook al aan te denken. Maar daar moet ik even de tijd voor vinden.. Ik had trouwens wel een uitgave van Misdaad en Straf waarin achterin een overzichtje van namen staat (L.J. Veen). Inderdaad wel handig. Soms is het ook nog eens extra verwarrend omdat er voor één persoon meerdere namen gebruikt worden. En als je toch nog niet zo in die Russische namen zit, lijkt alles op elkaar..

Voor Tolstoj moet je inderdaad even tijd vrijmaken, want zo'n omvangrijk boek lees je niet zomaar even uit. Ik moet overigens zeggen dat ik de lange namen, en het feit dat verschillende namen voor één persoon, in Anna Karenina als minder storend ervoer dan in deze; wellicht doordat er minder personages in een korte tijd worden geïntroduceerd. Alleen op het eind raakte ik af en toe een klein beetje de draad kwijt.

avatar van John Frusciante
4,5
Het eerste echte grote literaire werk dat ik las, het is mij prima bevallen. De personages krachtig neergezet. In de vertaling stonden veel spelfouten, maar dat is de fout van de vertaler dus daar ga ik het boek niet door veroordelen. Het verhaal was interessant, al vond ik het nogal langdradig. Ik vond Raskolnikov een zeer raadselachting en onvoorspelbaar personage, en volgens mij leed hij aan waanideeën en grootheidswaanzin. Ik dacht niet dat ik dit boek zo makkelijk zou lezen, ik had verwacht dat de schrijfstijl erg oudbollig zou zijn maar dat is zeker niet het geval.

Een minpunt vond ik dat de personages soms wat te sentimenteel overkwamen.
De epiloog vond ik wat overbodig. het verhaal kon beter stoppen nadat Raskalnikov zich had aangegeven bij de politie. Het personage dat ik erg aangrijpend vond was Sonja, het meisje dat te goed is, en meer aan andere denkt dan aan zichzelf. Maar volgens mij is zij niet echt snugger, en heeft Sonja niet echt een idee wat er allemaal om haar heen gebeurd.
Ik merk bij mijzelf dat ik toch wel een niveau omhoog ben gegaan qua werk dat ik kan lezen, en ik ben van plan nu meer literatuur te gaan lezen.

avatar van mjk87
5,0
Magistraal werk van Dostojevski. Een groots meergelaagd verhaal, met vele nevenplotten die elk met speels gemak een groot verhaal op zichzelf kunnen zijn. Naast de eerste laag van de moord van Raskolnikov en de gevolgen, is er een prachtig tijdsbeeld van het St. Petersburg van toen, de behandeling van de toen nog nieuwe geesteziekten. En dan de plots van vele vreemde, duistere figuren die door het hele boek door langskomen. Enkel Doenja en Sonja zijn lichtpuntjes.

En het gaat niet enkel om de misdaad die Raskolnikov pleegt. Een ieder heeft wel iets begaan, en werkelijk elk perosnage krijgt straf. Ofwel lichamelijk, ofwel volgens de wet, ofwel psychologisch. Alsof het niets is neemt Dostojevski nog even de religie mee (Christus deed ook boete voor anderen), en dat zien we bij enkele ook gebeuren. Ik geloof niet dat altruïsme in het echte leven bestaat, maar hier, op schrift, in theorie, komt het nog het meeste in de buurt.

Daarnaast zijn de vele figuren psycholisch zeer diep uitgewerkt. Niet enkel de hoofdpersoon, maar er wordt bij meer mannelijke personen in het hoofd gekeken. Hun achtergonden, hun motieven, hun handelen, alles wordt nauwkeurig beschreven.

Ook heeft Dostojevski een mooie schrijfstijl. Met lange zinnen, en zinsbouwconstructies die me aan Ovidius doen denken.

avatar van eRCee
5,0
Mooie recensie mjk87.

mjk87 schreef:
Ik geloof niet dat altruïsme in het echte leven bestaat, maar hier, op schrift, in theorie, komt het nog het meeste in de buurt.

Het zal je misschien verbazen dat in de sociale wetenschappen altruisme wel een erkend gedrag is. Zelfs eventueel onderliggende motieven (van voldoening en dergelijke) doen daar niet aan af. Er is bijvoorbeeld het verschijnsel van de "Samaritaanse donor": iemand die een nier afstaat aan een niet-gerelateerde, onbekende ontvanger.
Uitermate fascinerend en niet voor niets dat Dostojewski met zijn psychologisch inzicht aan altruisme zoveel nadruk geeft. Zelfs als het niet in zuivere vorm bestaat kan het misschien een belangrijke menselijke eigenschap zijn.

avatar van Zelva
Berichten verplaatst naar Boeken > Algemeen > Altruïsme

Misschien een naïve vraag, maar hoe moeilijk leest dit boek? Ik ben wel heel benieuwd geworden eigenlijk.

4,0
Ik weet niet hoe representatief ik ben, maar ik vond het goed te doen. Je moet wel even wennen aan de namen, maar het staat niet vol met archaïsch taalgebruik ofzo. Je moet denk ik een iets grotere woordenschat hebben dan normaal.

avatar van mjk87
5,0
Wimisdekoning schreef:
Misschien een naïve vraag, maar hoe moeilijk leest dit boek? Ik ben wel heel benieuwd geworden eigenlijk.


Ligt ook deels aan welke vertaling je hebt, niet elke leest even makkelijk. Als je meerdere versies ziet, lees anders de eerste bladzijden van elke versie. Dan weet je welke je wel kan waarderen. Leest verder redelijk makkelijk. Wel lange zinnen. En je moet bepaalde filosofische gedachten kunnen volgen. Die zitten er in en waren naar mijn mening de meest lastig te lezen (en te begrijpen) stukken.

4,5
Fantastisch boek, maar er had meer in gezeten. Alle passages waarin de hysterie van Raskolnikov centraal stond waarin ronduit geniaal. Bij de scenes met Porfiri, zijn familie en zijn Razoemichin kreeg ik een gevoel dat je alleen krijgt bij de allerbeste stukken literatuur en zat ik al te denken om de volle mep te gaan geven. Geweldig hoe Raskolnikov tot waanzin werd gedreven, voornamelijk door zijn eigen gedachten. Helaas focuste het boek na de helft, driekwart, ook veel meer op de verhaallijnen rondom Katerina Ivanovna, Sonja en Svidrigailov; die waren ook wel leuk, maar minder intens dat de stukken met/over Raskolnikov.

edit: Misschien vallen die stukjes na een herlezing beter om zijn plaats, maar dat is afwachten.

5,0
Geweldig boek, en het is universeel qua locatie en tijd. Ongeloofelijk hoe de dialogen en personages zijn uitgewerkt. Als je het boek leest zie je alles letterlijk voor je ogen gebeuren.
Absolute nummer 1 in de wereldliteratuur.

4,5
Het boek had waarlijk iets gestroomlijnd kunnen worden. Maar boeiend is het zeker. Het schetst hoe mensen gedoemd zijn tot lijden als ze hun houding niet veranderen. Dit doet Dostojevski met groot psychologisch inzicht. Het is wel licht vermoeiend dat bijna alle personages een overprikkelde amygdala lijken te hebben, en voortdurend hel en hemel, duivel en redder om de hoek verwachten, soms tussen de twee polen wisselend binnen een alinea. Maar in deze dramatisch uitvergrote vorm maakt het wellicht duidelijk wat in mildere mate voor de meeste mensen geldt, en wat een mogelijke uitweg zou kunnen zijn.

avatar van stefan dias
3,0
Ik heb er wellicht te lang over gedaan om dit boek te lezen, maar het viel me bij momenten dan ook heel zwaar.

Je krijgt een prachtig beeld van St-Petersburg waar de armoede bijna in het papier zit. Het stof blijft bijna aan je vingers kleven.

Dostojewski dwingt je ook sympathie op te vatten voor een dubbele moordenaar die zijn daden volkomen zinloos pleegt. Dat is toch wel sterk.

Waar het voor mij mis ging: de hele resem aan de hysterie grenzende raaskallers. Het lijkt wel of niemand erin slaagt bondig uit te drukken wat er in zijn hart speelt.
Ik kan aannemen dat dit voor sommige karakters wel opgaat, maar hier kan werkelijk niemand zonder ellendig lang rond de pot te draaien (meerdere rondjes) zeggen wat er op zijn lever ligt. Daardoor wordt het allemaal heel omslachtig.

Ik moest me echt door sommige passages heen worstelen en soms was het me allemaal wat van het goede te veel.

Zeker een goed boek. Rationeel zeg ik 3,5, maar mijn gevoel houdt het op een 3.

4,5
Na De Gebroeders Karamazow ook maar snel begonnen aan deze klassieker van mijn voorlopig favoriete schrijver. Opnieuw een geweldig verhaal waarin zeer interessante kwesties op een originele en zeer doordachte wijze worden aangepakt. Toch vind ik dit boek duidelijk wat minder dan Karamozow. Laatstgenoemde kent veel meer lagen en is veel meer uit te halen. Schuld & Boete (zoals ie bij mij getiteld is) houdt er maar twee grote verhaallijnen op na, terwijl het aantal draadjes in De Broers niet te tellen is. Dat betekend natuurlijk niet dat S&B per sé minder is maar hij is daardoor wel minder verrassend en zodoende ook minder spannend. En dat terwijl de scènes an sich meer spanning bevatten.
Maar als ik alle boeken met Karamazow ga vergelijken, blijven er haast geen boeken over om positief over te zijn. Dus: ik heb genoten van Schuld & Boete en raadt hem iedereen aan. Hij leest vrij makkelijk weg en het boek getuigt weer van Dostojewski's grote intellect en originaliteit in denken. Vergeet ook niet dat de man die zelf ooit ter dood veroordeeld was en vier jaar naar Siberië verbannen is geweest weet waar hij over schrijft als hij het heeft over lijden, niet begrepen worden en het harde bestaan.
Ik ga snel verder met De Idioot .

5,0
Ik heb dit werk voor het eerst gelezen toen ik een jaar of 17 was (zo'n 25 jaar geleden alweer). Ik had nog nooit van Dostojevski gehoord, nam het gewoon per ongeluk mee naar huis vanuit de bibliotheek.

Het lezen ervan heeft me destijds weinig problemen gekost, nu en dan terugbladeren om al die namen te kunnen plaatsen in het begin, maar dat was dan ook alles.
Waarschijnlijk omdat je concentratie op die leeftijd beter is... studeren ging toen ook veel gemakkelijker.

Sinds ik aan het boek begon was ik verkocht... het werk maakte zo'n grote indruk op me dat ik zelfs koortsig werd tijdens het lezen ervan.

Ik besefte de literaire en filosofische waarde destijds nog niet (en misschien nog steeds niet). Misschien maar goed ook, ik genoot van ieder woord zonder enige pretentie.

Grappig is dat Dostojevski met Raskolnikov de übermensch ten tonele bracht nog voordat Nietsche het idee uitwerkte

Dostojevski is en blijft ongeëvenaard naar mijn mening, ik kan zelfs niet besluiten welke van de werken ik het meest waardeer;
"de gebroeders Karamazov" krijgt geloof ik mijn voorkeur.

Ik geloof niet dat lezen ooit mijn grote passie was geworden indien ik niet op jeugdige leeftijd, per ongeluk, dit werk was tegengekomen,

dank je Fjodor, voor al die machtige uren vol leesgenot

avatar van eRCee
5,0
loesje66 schreef:
Grappig is dat Dostojevski met Raskolnikov de übermensch ten tonele bracht nog voordat Nietsche het idee uitwerkte

De conclusies van de twee staan overigens diametraal tegenover elkaar.
(Ik geef duidelijk de voorkeur aan die van Dostojewski.)

Als eerste dan maar gelijk de kritiek: wees geconcentreerd als je dit boek leest. Prestoelplenije i nakazanije is niet een boek dat je half slapend kan lezen.

Maar in een bepaald opzicht ben ik daar ook wel blij om, want ben je concentreerd dan ben je wel gelijk 'binnen'. Zowel filosofisch als psychologisch is dit boek namelijk hoogstaand. Het übermensch-principe wordt hier naar mijn idee zo slinks en toch zo duidelijk naar binnengewurmd. Aan de ene kant zorgt dostojevski ervoor dat je nadenkt over zaken aan de andere kant bevestigd hij je eigen gevormde gedachtegang.

Bovengenoemde reacties noemen vooral Sonja als een speciaal persoon in dit boek. Tot een bepaald punt kan ik daar in meegaan want hoe frappant is het dat de, zoals eerder gezegd, altruïstische Sonja samengaat met de übermensch Raskolnikov. Uiteindelijk bereikt ze twee dingen, de eerste wordt aan het eind expliciet genoemd namelijk, de terugkeer van raskolnikov naar het Christendom. De tweede wordt niet met woorden gezegd maar valt te concluderen. Uiteindelijk overwint het altruïstische de individualitische gedachtegangen. Daarmee krijgt dit boek niet alleen een christelijk etiketje opgespeld maar ook een socialistische.

Maar om even terug te keren naar wie ik het meest intrigerende personage vond. Svidrigailov, kortweg zou je hem kunnen zien als een gestoorde stalker. Maar dat zou een te kleurrijke omschrijving zijn. Want in feite is Svidrigailov inktzwart. Hij is een zeer bijzonder personage, maar omdat te begrijpen zou ik hele bladzijdes moeten overtypen en dat is niet de bedoeling. Laten we het erop houden dat die avond wanneer hij natgeregend aankomt in een hotel werkelijk waar bizar maar toch ook geweldig is.

samengevat is dit een diepgelaagd boek waarbij je geconcentreerdheid zeker zal worden beloond.

Tjezus, wat een naam!

5,0
Ik had 'misdaad en straf'' vroeger gelezen toen ik ongeveer 18 jaar was en vond het toen een zeer moeilijk boek.
Nu ik een vijftiger ben heb ik het boek in zijn nieuwe vetaling (die trouwens uitstekend is) herlezen. Ik vind het met voorsprong de mooiste roman die ik ooit heb gelezen.

Ik kijk er dan ook naar uit om ook 'de broers Karamazov' (eveneens in zijn nieuwe vertaling te herlezen.

Dostojevski zal veel 'schrijvers' van het hedendaagse thrillergenre laten blozen. Ik wil dan ook een pleidooi houden voor de betere roman en de vervlakking van de hedendaagse litteratuur een halt toe te roepen. Maar blijkbaar is een vervlakking van alle 'kunsten' een constante. Hopen op betere tijden! Intussen lezen wij de 'groten', Dostojevski, Tolstoj, Proust, Flaubert ... W.F. Hermans en uiteraard af en toe een nieuwe parel zoals Michel Houellebecq.

Frank

Veel plezier met De Gebroeders Karamazov, Frank, wat mij betreft zelfs nog een beter boek dan deze (al moet ik 'm wel nog eens herlezen) en bovendien in een prima nieuwe vertaling!

avatar van eRCee
5,0
frank demarest schreef:
Ik wil dan ook een pleidooi houden voor de betere roman en de vervlakking van de hedendaagse litteratuur een halt toe te roepen. Maar blijkbaar is een vervlakking van alle 'kunsten' een constante. Hopen op betere tijden!

Dit boek is denk ik ook wel wat voor je.

4,0
Wat mij betreft de 'makkelijkste' Rus die ik al gelezen heb. Leest als een thriller, maar met zeer veel cachet.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:32 uur

geplaatst: vandaag om 10:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.